Η αποστασία στα χρόνια του Μνημονίου 
Με κεντρικό σύνθημα την περιβόητη "πολιτική σταθερότητα" επιχείρησαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ματαίως, να υφαρπάξουν την ψήφο των πολιτών την προηγούμενη Κυριακή. 
Κι αμέσως μετά καταφεύγουν σε σχεδιασμούς και μεθοδεύσεις που συγκροτούν παρασκήνιο διάλυσης κομμάτων, μετακινήσεις βουλευτών με αντίτιμο την υπουργοποίηση και εκβιασμούς με στόχο να στηθεί νόθα προεδρική πλειοψηφία και να αποφευχθεί η προσφυγή στις κάλπες.
Πρόκειται για σκηνικό μεταμοντέρνου κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος. 
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιμένουν να κυβερνούν με 31% αθροιστικά και θέλουν να βγάλουν δικό τους Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσθέτοντας "προθύμους" βουλευτές, κάποιοι από τους οποίους πιέζονται από το ένστικτο προσωπικής πολιτικής επιβίωσης και άλλοι προσδοκούν σε ανταλλάγματα εξουσίας.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. και προσωπικά ο Φ. Κουβέλης βρίσκονται στο επίκεντρο επιθετικών κινήσεων, με αιχμή κάθε βράδυ την τηλεοπτική διαπλοκή. 
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κινδυνεύουν να αποκτήσουν πλειοψηφία... ανεξάρτητων βουλευτών, καθώς μάλιστα, όπως καταγγέλλεται, χρησιμοποιείται και ο ΣΔΟΕ ως όχημα ανεξαρτητοποίησης. 
Η αποστασία έχει ως εμβρυουλκό το τρίγωνο της διαπλοκής (μνημονιακά κόμματα, κανάλια και τράπεζες) και καμουφλάρεται πίσω από ψευδώνυμες διεργασίες "ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς", που συνοδεύονται από παρασκήνιο εκβιασμών και υποσχέσεων.

Πανικόβλητο το κατεστημένο από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τη διαφαινόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, επιχειρεί να δορυφοροποιήσει όλες τις ενδιάμεσες δυνάμεις στο σύστημα Σαμαρά - Βενιζέλου. 
Ή διαφορετικά να τις απαξιώσει πολιτικά. 
Στη βάση αυτών των σχεδίων βρίσκεται η εκτίμηση ότι οι ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν τις πολιτικές τάσεις ανατροπής που είχαν καταγραφεί τον Ιούνιο του 2012. 
Ο πολιτικός διπολισμός, αν και σε ποσοστά χαμηλά επί του παρόντος, αντανακλά τον κοινωνικό διπολισμό. 
Γι' αυτό προβλέπεται ότι θα αποκτήσει μεγαλύτερο βάθος και μονιμότητα.

Στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές θα διαμορφωθούν δύο αντικρουόμενα μπλοκ εξουσίας: το νεοφιλελεύθερο με κορμό τη Ν.Δ. και το μπλοκ κατά της λιτότητας και της πολιτικής διαφθοράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Το δίλημμα των πολιτικών συμμαχιών τίθεται τώρα στον διάσπαρτο ενδιάμεσο χώρο, που καλείται να επιλέξει μπλοκ. 
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος επείγονται να διαλύσουν τα "όμορα" σχήματα, δηλαδή στερούν από τα μικρότερα πολιτικά κόμματα το συνταγματικό δικαίωμά τους να αναστοχαστούν και να αποφασίσουν αυτόνομα και δημοκρατικά. 
Οποιαδήποτε αναφορά στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. για το ενδεχόμενο συζήτησης με τον ΣΥΡΙΖΑ ενοχοποιείται. 
Παρά την εκλογική συντριβή της, η ΔΗΜ.ΑΡ. διαθέτει αξιόλογα στελέχη και κοινωνική επιρροή, ενώ η ιστορικότητά της την κατατάσσει στην Αριστερά. 
Γι' αυτό άλλωστε ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της του 2012 επέλεξε προχθές τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Αυτό το αριστερό ίχνος επιχειρούν να εξαφανίσουν οι εργολάβοι της μνημονιακής Κεντροαριστεράς.

Η παρούσα Βουλή έχει απονομιμοποιηθεί πολιτικά. 
Αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. 
Φαίνεται με τη διάλυση κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή, αλλά και τη μη εκπροσώπηση κομμάτων που εμφανίστηκαν στις ευρωεκλογές. 
Περίπου εκατό βουλευτές, πολλοί από τους οποίους μετέχουν στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λειτουργούν με συνείδηση διορισμένου. 
Η εκλογική επιρροή των κομμάτων τους έχει συντριβεί και αυτοί επιμένουν να διαμεσολαβούν ψηφοφόρους που ψηφίζουν τώρα άλλα κόμματα.

Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, που μπορεί να προσλάβει απροσδιόριστες μορφές, το διάστημα μέχρι την προεδρική εκλογή δεν θα κυλήσει ούτε γραμμικά ούτε με προβλεπτό τρόπο. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε το αυτονόητο: να μη δεσμευτεί η Ελλάδα με μονομερείς κυβερνητικές αποφάσεις για πρόσωπα, πολιτικές, καθώς και για τη διευθέτηση του χρέους, που συνιστά σπουδαίο εθνικό θέμα, απ' αυτά που το Σύνταγμα προβλέπει ως αιτία για την πρόωρη προσφυγή στις εκλογές. 
Οι αποφάσεις γι' αυτά τα θέματα θα δεσμεύουν τη χώρα για αρκετά χρόνια μετά την αποχώρηση της παρούσας κυβέρνησης. 
Το αίτημα για εκλογές υπακούει στον δημοκρατικό κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν είναι αιώνια και δεν μπορεί να δεσμεύει τη χώρα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν συγκροτείται με πλαστό και νόθο τρόπο. 
Ο Σαμαράς προσποιείται ότι διαθέτει την αρχή της δεδηλωμένης. 
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!