"Ο Τσιριμώκος" 

"Δεν θα βρεθεί νέος Τσιριμώκος για την προεδρική εκλογή". 
Την προειδοποίηση αυτή, με ιστορική αναφορά στην αποστασία του 1965, έκανε ο Αλ. Τσίπρας απευθυνόμενος στους βουλευτές και τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. 
Ήταν τότε που ο Ηλίας Τσιριμώκος, ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ και διακεκριμένος πολιτικός παράγων της Κεντροαριστεράς μεταπολεμικά, δεινός ρήτωρ, είχε καταγγείλει, σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, την απόπειρα εξαγοράς βουλευτών με την ιστορική φράση: 
"Δεν υπάρχουν κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί, δεν υπάρχουν πρωθυπουργοί - Ευρυδίκη". 
"Ευρυδίκη" ήταν η φίρμα κατεψυγμένων ψαριών λαϊκής κατανάλωσης της εποχής. 
Μετά από λίγο καιρό, ο Τσιριμώκος προσφέρθηκε για "σκεύος εκλογής" των ανακτόρων και έγινε ο ίδιος κατεψυγμένος πρωθυπουργός, χωρίς να κατορθώσει να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης.

Αυτά για να μαθαίνουμε οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιοί. 
Οι εποχές, βεβαίως, απέχουν μισό πυκνό αιώνα και έχουν πολλές διαφορές. 
Το διακύβευμα, ωστόσο, κατά βάθος είναι το ίδιο. 
Είναι η εξουσία ή, καλύτερα, το δικαίωμα του λαού να ορίζει την πολιτική εκπροσώπησή του και να διαφεντεύει τον τόπο του.
Οι διαφορές δεν εξαφανίζουν τις αναλογίες και τις ομοιότητες. 
Τότε ο ξένος παράγων και το Παλάτι, τώρα η τρόικα. 
Τότε και τώρα μια άνωθεν ενορχηστρωμένη απαξίωση της πολιτικής. 
Τότε αναζητούνταν με ύπουλο τρόπο ο "λοχίας - σωτήρας", τώρα προβάλλεται τεχνηέντως ο τεχνοκράτης - μεσσίας. 
Τότε το πρόβλημα ήταν αμιγώς πολιτικό - πολιτειακό και η κρίση σμπαράλιασε το ανάπηρο δημοκρατικό πολίτευμα. 
Τώρα η κρίση ανάγεται σε πολιτική και ενεργοποιούνται παρασκήνια και συνωμοσίες που θυμίζουν ότι το σύστημα δίνει λυσσασμένη μάχη εξουσίας, ξεχνά ακόμη και τα ουσιώδη της δημοκρατίας, όταν αισθάνεται την "απειλή" της δημοκρατίας.

Οι ιστορικές αναφορές δεν εξομοιώνουν διαφορετικές περιστάσεις. 
Βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε τη διαχρονικά αδίστακτη προδιάθεση των αντιπάλων και επιβάλλουν κάθε βήμα δημοκρατικής ανατροπής να γίνεται με την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής λαϊκής συναίνεσης, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. 
Η σύγκρουση προϋποθέτει ευρείες συμμαχίες για να οδηγήσει σε ελπιδοφόρα έκβαση. Ιδιαίτερα σήμερα, που η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει την προσεσημασμένη συζήτηση για το χρέος ως εθνική υπόθεση, η πολιτική - λαϊκή συναίνεση προϋποθέτει σαφείς και ριζοσπαστικούς στόχους. 
Ρύθμιση χωρίς ριζική μείωση του χρέους και ρήτρα ανάπτυξης μπορεί να αποδειχθεί ένα δεύτερο καταστροφικό PSI. 
Και μαζί με τη μείωση του χρέους, εκκρεμεί η αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, το νέο New Deal, καθώς και η χαλάρωση του περιβόητου Συμφώνου Σταθερότητας ως πρώτο βήμα για την κατάργησή του. 
Πρόκειται για πρωτοβουλίες της ελληνικής Αριστεράς με ευρωπαϊκή εμβέλεια, που μπορεί να δημιουργήσουν ένα θετικό σοκ στον ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο.

Με την επίσκεψη στον Ντράγκι, ο Τσίπρας διεκδικεί να θέσει στο τραπέζι τις θέσεις της Αριστεράς και τις ανάγκες της κοινωνίας, που ξεφεύγουν από τις νόρμες του Μνημονίου, αμφισβητούν τη μοιρολατρία της λιτότητας και την ύφεση και επιχειρούν να ανοίξει μια διαφορετική προοπτική για τους ευρωπαϊκούς λαούς. 
Κάτι τόσο αδιανόητο για τον "Forget it, Giannis"!
Την επομένη των ευρωεκλογών, ο Αλ. Τσίπρας δεν μιλάει από κεκτημένη πολιτική ταχύτητα για εκλογική ετοιμότητα, αλλά προσδιορίζει την κοινωνία ως το πρωταρχικό πεδίο πρωτοβουλιών και δράσεων, ώστε η λαϊκή συμμετοχή να αποτελέσει τη νέα πολιτική πραγματικότητα προετοιμασίας και στήριξης της δημοκρατικής ανατροπής. 
Έτσι και η αναφορά στον "Τσιριμώκο" δεν εικονογραφεί πρόσωπο, δεν εγγράφεται σε μια ηττοπαθή θεώρηση της Ιστορίας, αλλά εξυπηρετεί τη δυναμική ανάγνωση των εξελίξεων, από τις οποίες οι μνημονιακές δυνάμεις δεν θα βγουν ίδιες και αλώβητες.