Η ΑΥΓΗ. Στρατηγική έντασης στα ΑΕΙ /// Φόρτσα !

Κυβερνητικός αντιπερισπασμός για το φιάσκο στην οικονομία

*Αυταρχική υποτροπή Φορτσάκη, που μετατρέπει σε φρούριο το πανεπιστήμιο, επιτίθεται σε βουλευτές και ποινικοποιεί την ακαδημαϊκή λειτουργία

*35% ακριβότερο το ιδιωτικό σύστημα φύλαξης του πανεπιστημίου απ' ό,τι το δημόσιο

Αντιμέτωποι με το φιάσκο στην οικονομία, κυβερνητικοί εταίροι και Φορτσάκης ενορχηστρώνουν αντιπερισπασμό με επαναφορά του μοτίβου του "ανεύθυνου" και "ανώριμου" ΣΥΡΙΖΑ που φέρνει... "ταραχές και αναρχία"! Αποκρύπτοντας ότι το ιδιωτικό σύστημα φύλαξης στοιχίζει ακριβότερα από το δημόσιο, που τέθηκε σε διαθεσιμότητα μαζί με τους διοικητικούς υπαλλήλους, πρύτανης και κυβέρνηση εκτρέπονται σε ύβρεις, μετατρέποντας ταυτόχρονα το Πανεπιστήμιο σε φρούριο, στο όνομα "του νόμου και της τάξης" και με την απειλή εισαγγελέων και ΜΑΤ αντί του διαλόγου που είχαν εγκαινιάσει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προχθεσινή συνάντηση με τον αντιπρύτανη. >>>

 

Φόρτσα ! 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα κορυφαίο πρόσωπο της δημόσιας ζωής προκαλεί, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις εις βάρος του θεσμού που εκπροσωπεί. 

Κορυφαίος στις προκλήσεις και τον ευτελισμό του πολιτικού ρόλου του υπήρξε ο Θ. Πάγκαλος. 

Ποιος όμως να περίμενε ότι φαινόμενα απαξίωσης της πολιτικής και αντιδημοκρατικής αποφοράς θα επεκτείνονταν και σε θεσμούς που από τη φύση τους προδιαθέτουν για την προσήλωση στον δημοκρατικό διάλογο;

Το "φαινόμενο Πάγκαλος" βρίσκει μιμητές παντού. 

Ακόμη και σε ένα τμήμα πανεπιστημιακών, οι οποίοι πρωταγωνιστούν στην κατασυκοφάντηση του πανεπιστημίου, εμφανίζοντάς το ως άντρο ανομίας, διαφθοράς και τρομοκρατίας, γενικεύοντας περιθωριακά γεγονότα βίας.

Οι πρόσφατες πρυτανικές εκλογές έγιναν με το σύστημα που απέκλειε θεσμικά υποψηφιότητες πριν τεθούν στην κρίση του εκλεκτορικού σώματος. 

Αυτό το εκλογικό σύστημα, που στο Χονγκ Κονγκ προκάλεσε την "επανάσταση της ομπρέλας", στα ελληνικά πανεπιστήμια, σε ορισμένες περιπτώσεις, οδήγησε στην ανάδειξη πρυτάνεων με ακραία νεοφιλελεύθερες και λαϊκιστικές δεσμεύσεις, δηλαδή εξ ορισμού αντι-ακαδημαϊκές. 

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, δεν είναι περίεργο ότι ο νέος πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Φορτσάκης επέλεξε ως δείγμα της θητείας του να μετατρέψει τον ακαδημαϊκό χώρο σε φρούριο, καθώς η πρόσβαση σε αυτόν θα γίνεται με ειδικές κάρτες και μόνο για καθηγητές και φοιτητές. 

Ένα τέτοιο "φιλόδοξο σχέδιο" δεν είναι εφικτό και το πιθανότερο είναι να προκαλέσει αντιδράσεις, υπονομεύοντας την ακαδημαϊκή λειτουργία.

Αν, ωστόσο, υποτίθεται ότι πετύχαινε το σχέδιο Φορτσάκη, τότε το πανεπιστημιακό άσυλο θα ήταν κατ' όνομα άσυλο. 

Το άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους του πανεπιστημίου και όχι επιλεκτικά πρόσωπα. 

Αυτή είναι η ιστορική εμπειρία του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού πανεπιστημίου. 

Με την "κάρτα" επιχειρείται η κοινωνική απομόνωση του πανεπιστημίου, η παρεμπόδιση κοινωνικών γεγονότων που δίδουν άλλη διάσταση στην αναγκαία διδασκαλία και έρευνα.

Δεν το γνωρίζει αυτό ο κ. Φορτσάκης, ο οποίος είναι και νομικός; 

Γιατί επέλεξε να επιτεθεί εναντίον των πανεπιστημιακών - βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πήγαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να συμπαρασταθούν ειρηνικά στους φοιτητές και τους διοικητικούς υπαλλήλους οι οποίοι αντιδρούσαν στα σχέδια αστυνόμευσης του πανεπιστημιακού χώρου; 

Γιατί ποινικοποιεί την ακαδημαϊκή λειτουργία, ζητώντας μάλιστα την τιμωρία όχι "εξωπανεπιστημιακών στοιχείων", αλλά πανεπιστημιακών φορέων και... καθηγητών - βουλευτών;

Ασφαλώς και γνωρίζει ο κ. πρύτανης ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι ο χώρος εκείνος όπου επιτρέπονται πειραματισμοί που παραπέμπουν σε πολιτικούς σχεδιασμούς "για την επικράτηση του νόμου και της τάξης", μια παραλλαγή της γνωστής εμφυλιοπολεμικής ρητορικής Σαμαρά περί "ανακατάληψης των πόλεων". 

Γνωρίζει ότι τα προβλήματα που απειλούν την ίδια την υπόσταση των ΑΕΙ και ροκανίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους αφορούν την κρατική οικονομική εγκατάλειψή τους. 

Άλλωστε η διαθεσιμότητα και οι απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων μετέτρεψαν τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα σε σκουπιδότοπους και άφησαν αφύλαχτα τα κτήρια. 

Ο κ. πρύτανης γνωρίζει ότι ο λόγος, η προπαγάνδα που απαξιώνει τα ΑΕΙ δεν συνιστά δημοκρατική κριτική για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, αλλά παραπέμπει σε επιδιώξεις ολοκληρωτικής έμπνευσης και στην εξυπηρέτηση διαφόρων ιδιοτελειών.

Ακόμη χειρότερα είναι όταν ο πρύτανης, με το ιταμό ύφος και την εισαγγελική ρομφαία κατά των βουλευτών, δείχνει να μετατρέπεται σε σύμβολο οργάνων του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, που στο πρόσωπό του βρίσκουν "πρυτάνεις με τσαγανό" και είναι έτοιμοι να μεταφέρουν αυτή τη συμπεριφορά ως νέο πολιτικό υπόδειγμα. 

"Μακάρι να είχαμε και πολιτικούς με το ίδιο σθένος", αναφωνεί χθες η "Καθημερινή"!

Προφανώς, μέσα στο γενικότερο αντιδημοκρατικό τους ντελίριο, οι Ηρακλείς του Μνημονίου αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δεν είναι η αυταρχική υποτροπή που μπορεί να αναζωογονήσει τη δημοκρατία. 

Ή μήπως έχουμε μια μεταμοντέρνα εκδοχή "αναζήτησης λοχία"; 

Ποιοι επιλέγουν τη στρατηγική της έντασης με όχημα το πανεπιστήμιο;