Την επομένη της ψήφου εμπιστοσύνης, επιμένουν τα σενάρια για κυβέρνηση ειδικού σκοπού, δηλαδή για άλλη κυβέρνηση, χωρίς τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, από την παρούσα Βουλή. 
Η σοβούσα πολιτική κρίση δεν είναι πλάσμα φαντασίας. 
Αφορά κυρίως τον αδύναμο κρίκο του κυβερνητικού σχήματος, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, με τη στρατηγική δορυφοροποίησής του στον Σαμαρά, πνέει τα λοίσθια.
Χθες ο Κ. Σημίτης διαφοροποιήθηκε από τις κατευθύνσεις Βενιζέλου. 
Υποστήριξε ότι χρειάζεται νέα κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή για να διαπραγματευτεί το θέμα του χρέους, προβλέποντας ότι οι πιστωτές δεν θα λάβουν συντόμως αποφάσεις. 
Συνεπώς, δεν ισχύει το προεκλογικής σκοπιμότητας χρονοδιάγραμμα Σαμαρά - Βενιζέλου. Η απομάκρυνση Σημίτη, προφανώς, αφορά και την κυβερνητική θέση ότι το χρέος είναι βιώσιμο.
Στον πράσινο καμβά της διάλυσης προστίθενται και οι δημόσιες ομαδοποιήσεις χιλιάδων στελεχών του βαθέος ΠΑΣΟΚ. 
Αναζητούν λύση έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο του σαμαροβενιζελισμού. 
Με τον ΣΥΡΙΖΑ να διευρύνει την επιρροή του, αλλά και με το Ποτάμι να διεκδικεί την πρωτιά στον κεντρώο χώρο, το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου θυμίζει ολοένα και περισσότερο την ΕΔΗΚ Ζίγδη.
Αντιμέτωπος με αυτή την προοπτική, που εξευτελίζει και τον ίδιο προσωπικά, ο Βενιζέλος ευελπιστεί ότι μπορεί να επιβιώσει με μοναδικό στόχο να παρενοχλεί ή να ανακόπτει τη ραγδαία επέκταση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ. 
Δηλαδή να κάνει τη βρόμικη δουλειά του Σαμαρά. 
Ήταν χαρακτηριστική η εναγώνια αλλά και μάταιη προσπάθειά του να εμφανιστεί στη Βουλή ότι αυτός απαντά στον Τσίπρα. 
Χθες από κοινού με τον Σαμαρά επέλεξαν να καταγγείλουν οψίμως τις προειδοποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα πέσουν στο κενό σχεδιασμοί αποστασίας.
Με τον πιο επίσημο τρόπο, ο Αλ. Τσίπρας έχει απευθύνει σαφείς προειδοποιήσεις προς την κυβέρνηση να μην κυλιστεί σε πρακτικές πολιτικής διαφθοράς. 
Επισκεπτόμενος το ΣΔΟΕ το καλοκαίρι, είχε ζητήσει αυτή η ευαίσθητη δημόσια αρχή να μη χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πολιτικών αντιπαραθέσεων, δηλαδή εκβιασμών. 
Και στη Βουλή προχθές μίλησε για "πρακτικές 1965 εν έτει 2014". 
Άλλωστε το θέμα της αποστασίας απασχολεί επί καιρό τον Τύπο και την κοινή γνώμη, χωρίς να έχει προκαλέσει την αντίδραση της κυβέρνησης, αλλά και το ενδιαφέρον της Δικαιοσύνης. 
Τώρα, μετά την κυβερνητική αντίδραση, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί να διερευνηθούν οι καταγγελίες. 
Θα έχει ενδιαφέρον ο αρμόδιος δικαστικός λειτουργός να συντάξει φάκελο με τις καταγγελίες και να ζητήσει να καταθέσουν οι κατονομαζόμενοι πολιτικοί.
Το θέμα της δημοκρατικής ομαλότητας δεν προσφέρεται για κινήσεις εντυπωσιασμού, ούτε για θεσμικές χειραγωγήσεις. 
Με τη στάση της η κυβέρνηση τελικώς συντελεί στη δική της πολιτική αποσταθεροποίηση. 
Αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά απαρχή γενικότερης πολιτικής αστάθειας. 
Αρκεί η διέξοδος να αναζητηθεί στη λαϊκή βούληση. 
Η φοβική αντιμετώπιση του λαού από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, η άρνησή τους να γίνουν εκλογές, αποδεικνύει το αδιέξοδό τους. 
Αυτή τη φορά η συνταγματική διαδικασία για προσφυγή στις κάλπες, εξαιτίας της μετά βεβαιότητος άκαρπης προεδρικής εκλογής, δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει απολέσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων και τυπικά. 
Στις κάλπες θα επιβεβαιωθεί ότι η Ν.Δ. Σαμαρά ακολουθεί την πορεία εξαέρωσης του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου. 
Το φάντασμα Ζίγδη εκδικείται...