Οι σπασμοί του παλιού, η ορμή του νέου 
  
Στις συνθήκες της Μεσοβασιλείας, όπου το παλιό έχει πεθάνει και το νέο γεννιέται με ωδίνες, ο παλαιοκομματισμός επιχειρεί απεγνωσμένα την επιστροφή του ως ζόμπι. 
Το παρελθόν υποδύεται το μέλλον, το (διε-)φθαρμένο μεταμφιέζεται σε ελπιδοφόρο, οι θύτες το παίζουν θύματα.
Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές κατασκευάζονται κόμματα αρχηγικής δομής και προσωπικών σκοπιμοτήτων, κόμματα ετεροκινούμενα, παρά τη ρευστότητα του τίτλου τους ή την επίκληση περγαμηνών της πολιτικής ιστορίας. 
Κόμματα μιας χρήσεως, που δημιουργούνται ως αναχώματα στο ογκούμενο λαϊκό ρεύμα της δημοκρατικής ανατροπής.
 
Μοναδικό και αυθεντικό νέο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Κι αυτή την πολιτική του ιδιότητα πιστοποιεί η σταθερή και αυξανόμενη λαϊκή αποδοχή του. 
Δεν είναι κόμμα συγκυρίας ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Είναι γέννημα ριζικών κοινωνικών ανακατατάξεων στα πρόθυρα μεγάλων ανατροπών στη χώρα μας και την Ευρώπη. 
Είναι η αφύπνιση λαϊκών δυνάμεων, που επιχειρούν την πολιτική χειραφέτησή τους από τον δικομματισμό της σοσιαλ-φιλελεύθερης συναίνεσης και κατευθύνονται σε ένα κόμμα με ταξικές αναφορές, γνήσια λαϊκότητα, ιστορικότητα και προγραμματική ικανότητα διακυβέρνησης με ορίζοντα δημοκρατικές - αριστερές αξίες.

Αυτή η αντίθεση ανάμεσα αφ' ενός στα κόμματα του θνήσκοντος παρελθόντος (συστημικά και παραδοσιακά ή ζόμπι και μιας χρήσεως, όλα τους όργανα του βαθέος κατεστημένου) και αφ' ετέρου στο νέο που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε, για άλλη μια φορά, φανερή στις προεκλογικές εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου. 
Ο πρωθυπουργός της υπεξαίρεσης της λαϊκής θέλησης και της κοινωνικής συμφοράς περιόδευε μπροστά σε αναιμικά ακροατήρια με μοναδικά "επιχειρήματα" την καταστροφολογία και την κατασυκοφάντηση του ΣΥΡΙΖΑ. 
Από την άλλη, ο Αλ. Τσίπρας στο Διαρκές Συνέδριο δεσμεύθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει να επιστρέψει η χώρα στο 2009, αλλά να ανατραπούν οι δομές, οι νοοτροπίες και το σύστημα εξουσίας της κακοδαιμονίας και της κρίσης. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να τα αλλάξει όλα!
Πηγαίνοντας προς τις εκλογές, κορυφώνεται ο διπολισμός. 
Δεν πρόκειται για φαινόμενο τεχνητής όξυνσης. 
Πρόκειται για σύγκρουση δύο αντιθετικών πολιτικών σχεδίων για την Ελλάδα και την Ευρώπη, που στηρίζονται σε διαφορετικές κοινωνικο-πολιτικές δυνάμεις.
Αυτή η πραγματικότητα αυλακώνει βαθιά την κοινωνία. 

Στις κάλπες θα επιβεβαιωθεί το εύρος και η δυναμική της λαϊκής αξίωσης για πολιτική αλλαγή και επαναδιαπραγμάτευση της θέσης της χώρας στην Ευρώπη και τον σύγχρονο κόσμο.
Αυτή η εκλογική μάχη είναι η κρισιμότερη της Μεταπολίτευσης.