Ο μικρός Νικόλας

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πρώτο προεκλογικό σποτ του Αντώνη Σαμαρά, με τα παιδιά που παίζουν μπάλα στα πλακάκια και που κάθονται και ακούν τον ηγέτη της Πολιτικής Άνοιξης να τους λέει απερίγραπτες αρλούμπες για το πώς έχουν και το πώς θα πάνε τα πράγματα στη χώρα, την οποία χώρα παρομοιάζει με γήπεδο που θα πρέπει να υπάρχει (η χώρα/γήπεδο) για να υπάρχει και λαός που να μπορεί να προπονείται.  
Νομίζω πως ακόμα και ο περισσότερος βλαμμένος οπαδός της >>>

 

Πολιτικής Άνοιξης κατάλαβε ότι και αυτό το σποτ αποτελεί ένα κομμάτι στο πάζλ των αποτυχιών του ηγέτη της… παράταξης, που από τον 15Αύγουστο πάει από αποτυχία σε αποτυχία μέχρι την τελική συντριβή στις 25 του Γενάρη.

Όμως εμένα μου έκανε εντύπωση η επιλογή του… παιδικού θέματος. 

Απ’ ότι κατάλαβα θα ακολουθήσουν και άλλες θεματικές με άνδρες/δημιουργούς, γυναίκες/νοικοκυρές, αγρότες/καφενεία και συνταξιούχους/τούφα, αλλά γιατί πρώτα τα παιδιά; 

Πιθανότατα έχει να κάνει με την αντίληψη που έχει η Δεξιά ότι τα παιδιά δεν είναι… κανονικοί άνθρωποι, ότι βασικά παίζουν μπάλα, ότι καταλαβαίνουν μόνο θέματα που αφορούν την μπάλα, ότι αυτό που θέλουν όταν θα μεγαλώσουν είναι να πληρώνονται για να παίζουν μπάλα και άλλες τέτοιες μαλακίες. 

Και αυτό έχει να κάνει με τ’ ότι η Δεξιά είναι μία σταφιδιασμένη κωλόγρια που μισεί τα άντερα της.

Πάντως θα άξιζε ένας πραγματικός διάλογος του ηγέτη της ΠΟΛΑΝ με πραγματικά παιδιά, με πραγματικούς 16χρονους. 

Να απαντούσε, γιατί επί των κυβερνητικών ημερών του αυξήθηκε όσο ποτέ άλλοτε μεταπολεμικά η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα; 

Γιατί επί των κυβερνητικών ημερών του η Ελλάδα έγινε μία χώρα από αυτές που είναι δύσκολο μία οικογένεια μισθωτών να μεγαλώσει παιδιά; 

Γιατί επί των κυβερνητικών ημερών του παιδιά πνίγηκαν από κάποιο γαμημένο μαγκάλι; Γιατί επί των κυβερνητικών ημερών του διαλύθηκε το λίγο που υπήρχε από τεχνική λυκειακή εκπαίδευση στην Ελλάδα; 

Και γιατί αυτή η κυβέρνηση, της ΠΟΛΑΝ, απαγορεύει σε 100.000 18χρονους να ψηφίσουν στις 25 Γενάρη; 

Γιατί Αντωνάκη;

Ο alterthess ιανός