Αχ, Ευρώπη…

Τα πρώτα δείγματα που μας έχει δώσει ο πολιτικός σχεδιασμός της άλλης πλευράς, πέρα από το «100% φόβο», έχουν να κάνουν με ένα δίλλημα, όπως περίπου και το 2012, με ένα καλό και με ένα καταστροφικό σενάριο. 

Σύμφωνα με την άλλη πλευρά, το καλό σενάριο έχει να κάνει με το σχηματισμό, μετά τις 25 Γενάρη, μίας κυβέρνησης που θα τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν μέχρι τώρα οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στην Τρόικα και που θα λάβει νέα μέτρα λιτότητας, όπως >>>
 



η μεγάλη μείωση των συντάξεων καθώς χωρίς αυτήν δεν υπάρχει περίπτωση να «πιάσουμε» το συμφωνημένο στόχο για το πρωτόγεννές πλεόνασμα του 2015.

Σύμφωνα με την άλλη πλευρά, το καταστροφικό σενάριο έχει να κάνει με το σχηματισμό, μετά τις 25 Γενάρη, μίας κυβέρνησης που θα αμφισβητήσει όλες τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν μέχρι τώρα οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στην Τρόικα και που θα προχωρήσει, προφανώς μονομερώς, στην κατάργηση μίας σειράς νόμων που προέκυψαν από τις αναθεωρήσεις του προγράμματος σταθερότητας, όπως αυτός για τη μείωση του κατώτερου μισθού και την, ουσιαστική, κατάργηση της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. 

Η καταστροφή, απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, θα έχει να κάνει με κάποιου είδους οικονομικό πόλεμο τον οποίο θα εξαπολύσουν οι… εταίροι μας στη ζώνη του ευρώ επειδή ο βασικός μισθός θα επανέλθει στα 751 ευρώ.

Σύμφωνα με την άλλη πλευρά το καλό σενάριο μας κρατάει στην «ευρωπαϊκή οικογένεια των ανεπτυγμένων χωρών», ενώ το καταστροφικό σενάριο μας οδηγεί στην «πλήρη βαλκανιοποίηση». 

Το ενδιαφέρον σε αυτή την, ας την πούμε, αφήγηση, είναι ότι η, μέχρι τώρα, εφαρμογή του καλού σεναρίου, από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά/Βενιζέλου, μας οδήγησε στη μερική βαλκανιοποίηση, κάτι που το επιβεβαιώνουν τα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, το κύμα της μετανάστευσης νέων και μορφωμένων ανθρώπων στην… Ευρώπη, αλλά και το ποσοστό των κοινωνικών δαπανών του προϋπολογισμού, που από τα Βαλκάνια κινείτε προς το Μαγκρέμπ.

Ο alterthess ιανός