Αρκεί μια πολιτική απόφαση της ΕΕ, για κούρεμα του χρέους !

του Γ. Δελαστίκ

Ωμά τίθεται το ερώτημα: Μπορεί, ναι ή όχι, να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος μέσω του περιλάλητου πλέον «κουρέματός» του; Η απάντηση έχει ζωτική σημασία για τους Ελληνες. Από οικονομική σκοπιά, είναι σαφέστατη: Βεβαίως και μπορεί να κουρευτεί το ελληνικό δημόσιο χρέος! Αρκεί να υπάρχει η ανάλογη πολιτική βούληση των Γερμανών! Γιατί ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο; Απλούστατα, επειδή το... 80% (!) του ελληνικού χρέους >>>
 



βρίσκεται πλέον στα χέρια είτε κρατών της Ευρωζώνης είτε διεθνών οργανισμών της Ευρώπης, συν το ΔΝΤ! 

Θα γίνουμε εντελώς συγκεκριμένοι. 

Βάσει στοιχείων που δημοσίευσε την περασμένη Δευτέρα το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» με πηγές την ΕΚΤ, τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF) και το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών, το ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 321,7 δισεκατομμύρια ευρώ. 

Από αυτά, σχεδόν τα μισά -141,8 δισ. ευρώ- τα χρωστάει η Ελλάδα στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης EFSF. 

Επιπλέον 52,9 δισ. ευρώ τα οφείλει σε κράτη της Ευρωζώνης βάσει διμερών δανείων που έχει λάβει.  

Ομόλογα ελληνικά αξίας 25 δισ. ευρώ έχει στα χέρια της η ΕΚΤ, ενώ άλλα 4,3 δισ. ευρώ κατέχει η Τράπεζα της Ελλάδος. Σε 32,1 δισ. ευρώ ανέρχονται τα χρέη της Ελλάδας προς το ΔΝΤ. 

Προσθέτοντας τα ποσά αυτά βγάζουμε άθροισμα 256,1 δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστάμε σε αυτούς τους διεθνείς ή ευρωπαϊκούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, συν τα κράτη της Ευρωζώνης. 

Τα 256,1 δισ. αντιστοιχούν στο 80% (79,6% για τους σχολιαστικά ακριβείς) του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους των 321,7 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Από τα υπόλοιπα χρέη, τα 54,7 δισ. ευρώ οφείλονται σε διάφορους ιδιώτες πιστωτές και τα 10,9 δισεκατομμύρια τα οφείλει η κυβέρνηση στις ελληνικές τράπεζες. 

Αν, λοιπόν, μια ελληνική κυβέρνηση ζητήσει επίμονα να κουρευτεί το χρέος, επειδή πια μιλάμε για κράτη της Ευρωζώνης, τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και την ΕΚΤ συν το ΔΝΤ, τα πάντα συναρτώνται με την πολιτική βούληση των ηγετών. 

Τα ποσά που αναλογούν σε κάθε χώρα της Ευρωζώνης, ακόμη και αν υποθέταμε ότι διαγράφεται όλο το ελληνικό δημόσιο χρέος, είναι απολύτως χειρίσιμα από οικονομική σκοπιά. 

Είναι απλούστατο να διαγραφούν τα ποσά αυτά από οικονομική πλευρά, αρκεί να υπάρξει η αντίστοιχη πολιτική απόφαση! 

Μια πολιτική απόφαση αρκεί! 

Πόσω μάλλον όταν αυτό που ζητείται δεν είναι η ολική διαγραφή του χρέους, αλλά η γενναία μείωσή του ώστε να καταστεί βιώσιμο και να μπορεί να εξυπηρετείται, χωρίς την παράλληλη εξουθένωση των Ελλήνων στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα. 

Αυτή η πτυχή του χρέους της Ελλάδας, το ότι δηλαδή τώρα πλέον η χώρα μας δεν χρωστάει σε ιδιωτικές τράπεζες, αλλά σε κράτη της Ευρωζώνης, ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο ΔΝΤ κατά κύριο λόγο, επιχειρείται συστηματικά να μην τίθεται προς συζήτηση καθόλου.

Ο λόγος είναι κατανοητός. 

Αν οι Ελληνες συνειδητοποιήσουν βαθιά ότι τα χρέη των κρατών δεν είναι καθόλου όπως τα χρέη των νοικοκυριών, τότε θα αλλάξει η συμπεριφορά του ελληνικού πληθυσμού απέναντι στους Γερμανούς και την ΕΕ. 

Αν το Βερολίνο αποφασίσει ότι πρέπει όντως να «κουρευτεί» το ελληνικό χρέος και πάρει και υλοποιήσει την ανάλογη πολιτική απόφαση, τότε πραγματικά θα πρόκειται για θετική στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα. 

Βέβαια, για να το εκτιμήσει αυτό ο ελληνικός λαός θα πρέπει να ανακτήσει ένα σοβαρό μέρος του προηγούμενου βιοτικού του επιπέδου που καταβαραθρώθηκε με το μνημόνιο που μας επέβαλαν οι Γερμανοί - γιατί αν πρόκειται να «σωθεί» η χώρα και να παραμείνει κατεστραμμένος ο λαός της, ζήτω που καήκαμε!

Αν όμως πρόκειται πρωτίστως για πολιτική και όχι οικονομική απόφαση, τι θα πρέπει να καταλάβουν οι Ελληνες, αν η κυβέρνηση Μέρκελ συνεχίσει να αρνείται κούρεμα του ελληνικού χρέους; 

Δικαίως ο λαός μας τότε θα καταλάβει ότι η γερμανική πολιτική είναι ανελέητα εχθρική προς την πατρίδα μας! 

Ο αντιγερμανισμός, ο οποίος ήδη μαίνεται στην Ελλάδα, θα κυριαρχήσει απόλυτα σε όλα τα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού. 

Οι Ελληνες από τη φύση τους και από τα διδάγματα της μακραίωνης ιστορίας τους δεν ψάχνουν να βρουν άλλους λαούς για να τους κάνουν εχθρούς. 

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι πολιτικά ηλίθιοι - και μάλιστα τόσο ώστε να μην αντιλαμβάνονται αν η πολιτική της Γερμανίας είναι φιλική ή εχθρική απέναντι στη χώρα μας. 

Η πολιτική απόφαση που θα πάρει το Βερολίνο θα καθορίσει και τη στάση των Ελλήνων απέναντι στους Γερμανούς, ίσως για πολλά χρόνια.