Πήραν μαζί τους μέχρι και το χαρτί υγείας

του Γ. Ανανδρανιστάκη

Δεν πέρασαν ούτε δυο μέρες από τις εκλογές και οι προβλέψεις της Σοφίας Βούλτεψη δικαιώθηκαν πανηγυρικά. 

Η έλλειψη χαρτιού υγείας ξεκίνησε ήδη, με πρώτο θύμα την ευρύτερη περιοχή της Πλατείας Συντάγματος, το πολιτικό κέντρο της Ελλάδας. Πήγαν ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του να παραλάβουν το Μέγαρο Μαξίμου και δεν βρήκαν ούτε ένα ρολό χαρτιού στις τουαλέτες, ούτε σαπούνι να πλύνουν τα χέρια τους δεν βρήκαν. Γενικώς, στο Μαξίμου δεν υπήρχε κανένα χαρτί, ούτε έγγραφα, ούτε κόλλες Α4, ούτε σημειωματάρια, και τούτο, λένε οι ειδικοί, >>>

αποδεικνύει ότι το χαρτί υγείας είχε τελειώσει από μέρες και ότι οι ένοικοι του Μεγάρου -καίτοι Ορθόδοξοι- κατέφυγαν σε ανορθόδοξες πρακτικές ατομικής υγιεινής. 

Όχι τίποτ' άλλο, πήγαν τζάμπα και τα 600 ευρώ που έδωσαν για τον καταστροφέα των εγγράφων.

Δεν βρήκαν χαρτί υγείας ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του, δεν βρήκαν και τον Σαμαρά. 

Τους το παρέδωσε το Μαξίμου ο Μπούρας, όχι ο θρυλικός Θανάσης Μπούρας, αυτός που είχε αποκαλέσει τον Στίγκλιτς «κυρία», ο Κώστας ο Μπούρας το παρέδωσε το Μέγαρο. 

Δεν βαριέσαι, Μπούρας να 'ναι κι ό,τι να 'ναι. 

Κι ο Σαμαράς πού ήτανε, οέο; 

Ψάξανε παντού οι άνθρωποι, μπας κι είναι δω, μπας κι ειν' εκεί, μπας κι είναι παραπέρα, πήγανε στην αυλή, πήγανε στον Κήπο, μέχρι τις πάπιες φτάσανε, πουθενά ο Αντώνης, κρυβότανε από χωρίου εις χωρίον.

Το ομολόγησαν μόνοι τους, δεν ήθελε, λέει, ο Σαμαράς να δει ολόκληρος ο πλανήτης -στην κυριολεξία ολόκληρος ο πλανήτης- την εικόνα εκείνου που φεύγει κι εκείνου που έρχεται. 

Ο ένας να μπαίνει κι άλλος να βγαίνει, ο ένας να παραδίδει κι άλλος να παραλαμβάνει. 

Έχει δίκιο ο Σαμαράς, η ήττα αποκτά μεγαλύτερο βάρος όταν αποτυπώνεται σε εικόνες, οι εικόνες είναι μοβόρες, σε ακολουθούν παντού, σε τσιμπολογάνε σαν τα παραλοϊσμένα πουλιά του Χίτσκοκ. 

Κι όμως, κύριε Αντώνη. 

Καμιά φορά η απουσία των εικόνων, είναι χειρότερη από τις εικόνες. 

Άλλωστε στο Μαξίμου υπήρξε εικόνα και ήταν πανίσχυρη: Η άδεια πόρτα θα σε ακολουθεί εφ' όρου ζωής, έτσι για να θυμόμαστε το δειλό οντάριο, που δεν ήταν εκεί που όφειλε να είναι.

Να έχετε στον νου σας την εικόνα του Σαμαρά ως ενός ξεπεσμένου αριστοκράτη, που εξαναγκάζεται να παραδώσει την εξουσία στο πόπολο. 

Πρόκειται για εμπειρία συγκλονιστική, για μέγιστο ψυχικό γεγονός, δύσκολο να το βαστάξει ο νους και το σώμα του ανθρώπου. 

Η ήττα δεν είναι πολιτική, είναι υπαρξιακή, ένας κόσμος συμβόλων γκρεμίζεται για να δώσει τη θέση του σε έναν άλλον. 

Η λέξη - κλειδί είναι το «γκρεμίζεται», ο Σαμαράς αντιμετωπίζει την ήττα του ως υλική καταστροφή, όταν έλεγε και ξαναέλεγε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ατύχημα που δεν πρόκειται να συμβεί ομιλούσε κυριολεκτικώς και ουχί κυριολεκτικώς.

Τελικώς το ατύχημα συνέβη και ο ατυχήσας έσπευσε να κρυφτεί στην αριστερή παρένθεση, όπου θα παραμείνει εις τους αιώνας των αιώνων. 

Αμήν.