Η ελληνική κυβέρνηση διαμήνυσε εξ αρχής σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις για επέκταση του μνημονιακού προγράμματος. Η διαφωνία αυτή δεν είναι φραστική ή τεχνικού χαρακτήρα, είναι διαφωνία θεμελιώδης. Το μνημονιακό πρόγραμμα απέτυχε παταγωδώς, "σκότωσε" το ΑΕΠ, συνέθλιψε τους πολίτες, βύθισε εισοδήματα, περιουσιακές αξίες και κοινωνικά δικαιώματα, ευτέλισε δημοκρατικές αξίες. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί παράταση του Μνημονίου και στο αυριανό Eurogroup θα ζητήσει μια συμφωνία - γέφυρα προκειμένου να δοθεί χρόνος στη διαπραγμάτευση για να επιτευχθεί μια νέα συμφωνία με τους εταίρους, η οποία θα βάλει τέλος στην οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση της χώρας και θα ανοίξει τον δρόμο για την ανάπτυξιακή της πορεία. Η συμφωνία αυτή θα βοηθήσει την Ελλάδα να ξεπεράσει τις πληγές της και την Ευρώπη να προχωρήσει σε αλλαγή πολιτικής, βάζοντας τέλος >>>
 



στην πολιτική της λιτότητας.


Η πρώτη σύμπτωση στη σύνοδο κορυφής και οι διαβουλεύσεις σε τεχνικό επίπεδο που ξεκίνησαν είναι ένα ενθαρρυντικό βήμα, μια γέφυρα στην κατεύθυνση της επίτευξης νέας συμφωνίας. 
Προσοχή, όμως, δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός, οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί, συνεχίζονται και προοιωνίζονται σκληρές. 
Στη μάχη που δίνει η ελληνική κυβέρνηση αντλεί δύναμη από τον λαό και τις μεγάλες συγκεντρώσεις στήριξης στην Ελλάδα και την Ευρώπη, όπως και οι σημερινές.


Η Ελλάδα υπέφερε και υποφέρει από τις σκληρές μνημονιακές πολιτικές και ο ελληνικός λαός, με την ψήφο του και την καθολική στήριξή του στη σθεναρή στάση της κυβέρνησης υπό τον Αλέξη Τσίπρα, απαιτεί να μπει τέλος σε αυτές. 
Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να υποχωρήσει στις πιέσεις να συνεχιστεί το Μνημόνιο - μέγγενη. 
Οι θέσεις της βρίσκουν όλο και περισσότερα ερείσματα, ενώ ενισχύουν και τη δυναμική αλλαγών σε όλη την Ευρώπη. 
Θλιβερή μάχη οπισθοφυλακής δίνουν οι δεξιές κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αλλά και ο ίδιος ο Σαμαράς, που αντιμετώπισε με ξινίλα τη σθεναρή στάση της νεας ελληνικής κυβέρνησης.


Η Ελλάδα δεν είναι μόνη στον αγώνα της για την επίτευξη νέας συμφωνίας με τους εταίρους. 
Στην απαίτηση για αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη συμπορεύονται ευρύτερες δυνάμεις προκειμένου να μπει τέλος στη λιτότητα. 
Με ύφεση και αποπληθωρισμό δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα δημοσίου χρέους, το αντίθετο συμβαίνει: καθίσταται πιο προβληματική η εξυπηρέτησή του, ενώ προκαλείται και εκρηκτικό πρόβλημα ιδιωτικού χρέους.

Οι δανειστές δεν είναι τυφλοί όσο κι αν έκαναν επίδειξη ισχύος όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και μετά τη σύνοδο κορυφής σε μικρότερο ίσως βαθμό. 
Στο τέλος θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν για να συναντηθούν με την ελληνική θέση σε έναν έντιμο συμβιβασμό. 
Η Ευρώπη προχωρά, έστω αργά και βασανιστικά.

Διαβάστε ακόμη: