Δημοσιογραφία και… πραγματική οικονομία

Ποτέ στο παρελθόν, ακόμα και στις μεγαλύτερες κρίσεις του παλιού πολιτικού συστήματος, δεν υπήρξε τόσο μεγάλη αυτονόμηση, πες το και απόσταση, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης από αυτό που κυριαρχεί, ως άποψη για τη νέα κυβέρνηση, σε αυτό που λέμε «κοινή γνώμη». Προφανώς αυτό δεν έχει να κάνει με την ταύτιση των ΜΜΕ με αυτά που λένε ο Τρελαντώνης της ΠΟΛΑΝ και ο Ευάγγελος  -άντε γαμήσου εργατιά- Βενιζέλος, άλλωστε είναι αδύνατο κάποιος/κάποια να ταυτιστεί με τον πανικό τους. >>>

 

Έχει να κάνει, ουσιαστικά, με το τέλος μίας εποχής που βρίσκει τα ΜΜΕ στην Ελλάδα απαξιωμένα όσο ποτέ άλλοτε και όσο πουθενά αλλού στην Ευρώπη.

Η βύθιση των πολλών καλών ανθρώπων στη φτώχεια και την απελπισία αντιμετωπίστηκε από την αρχή ως μία… εξαιρετική είδηση για τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ που έσπευσαν με βήμα ταχύ να υιοθετήσουν το «μαζί τα φάγαμε», τα περί «δύο εκατομμυρίων δημοσίων υπαλλήλων», το «η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα» και πολλά – πολλά άλλα, παρέχοντας έτσι άπλετη υποστήριξη σε τρεις άθλιες (η τελευταία και ελεεινή) κυβερνήσεις. 

Ο λόγος αυτής της στάσης, που κόστισε στα ΜΜΕ αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές, δεν είχε ιδεολογικά κίνητρα, κανένας δεν είναι τόσο βλαμμένος (ίσως με ελάχιστες εξαιρέσεις) για να υποστηρίζει, χωρίς να τα αρπάζει γι’ αυτό, τη μετατροπή της Ελλάδας σε Ειδική Οικονομική Ζώνη.

Τελευταία στη δημοσιογραφική πιάτσα κυκλοφορεί ένα συνθηματικό: 

Η σχέση με την… πραγματική οικονομία και αφορά συγκεκριμένους δημοσιογράφους που τα άρπαζαν από παντού και τώρα διαφημίζουν ότι είναι διαθέσιμοι για τα πάντα και, μάλλον, σε χαμηλότερες τιμές. 

Και κάπως έτσι οι έχοντες σχέση με την… πραγματική οικονομία επιμένουν να μας εξηγούν γιατί 

θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΛΘ, 

γιατί θα πρέπει να προχωρήσει η «επένδυση» στις Σκουριές, 

το πόσο μεγάλος είναι ο Μπουτάρης και 

το πόσο εξαιρετικά τα πάει η διοίκηση της ΔΕΘ. 

Τέλος εποχής…

Ο alterthess ιανός