Χρειάστηκαν δεκάδες συναντήσεις και συνεδριάσεις και τρία Eurogroup προκειμένου να γίνει το πρώτο βήμα. 
Η κυβέρνηση απέφυγε την παγίδα του "ξαφνικού θανάτου", για τον οποίο δεν είχε λαϊκή εντολή, και κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα διακριτό ασυνεχές με το Μνημόνιο. 
Συμφωνήθηκε, δηλαδή, να δοκιμαστεί το δικό της σχέδιο, που είναι κατά της λιτότητας και της ύφεσης, υποστηρίζει τα φτωχά στρώματα και τη μεσαία τάξη και φιλοδοξεί να αντλήσει έσοδα από τα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδηματικά στρώματα, τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και το λαθρεμπόριο.
Δεν έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι οι απέναντι θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια, καθώς το υπόδειγμα χαλάει τη νεοφιλελεύθερη σούπα της Ευρώπης και εκθέτει τους προηγούμενους κυβερνώντες, τις επιλογές τους και τα οικονομικά συμφέροντα που στηρίζουν.

Το στοίχημα σήμερα είναι να αποδειχθεί, όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η κυβέρνηση, εκτός από το να διαπραγματεύεται, ξέρει και να κυβερνά. 
Αυτό σημαίνει πως θα εξαντλήσει -κάνοντας χρήση των δυνατοτήτων που έχει ως κυβέρνηση, και όχι ως αντιπολίτευση- πλέον τις δυνατότητες να προωθήσει την ατζέντα της, αυτά με τα οποία συμφωνεί, και να αφήσει πίσω, να αμφισβητήσει, αυτά που αποτελούν συμβατικές της υποχρεώσεις, αλλά με τα οποία δεν συμφωνεί και κινούνται έξω από το πρόγραμμά της.
Η σχετική επιτυχία της πρώτης φάσης της διαπραγμάτευσης είναι το γεγονός ότι προέκυψε ένα περίγραμμα το οποίο η κυβέρνηση θα έχει τη δυνατότητα να το γεμίσει με το δικό της περιεχόμενο. 
Θα είναι εύκολο; Όχι. 
Θα υπάρχουν αντιδράσεις; Θα υπάρχουν. 
Εκεί όμως θα κριθεί η επιτυχία της κυβέρνησης.