Η ΑΥΓΗ. Σκληρή διαπραγμάτευση... /// Ο "ανυποχώρητος" Σόιμπλε

Σκληρή διαπραγμάτευση με βήματα προσέγγισης
Αρχίζει στις Βρυξέλλες η συζήτηση των τεχνικών κλιμακίων

Με συγκρατημένη αισιοδοξία, που πρωτίστως απορρέει από την πολιτική βούληση που εξέφρασε προχθές το Eurogroup για συμφωνία, αρχίζουν σήμερα στις Βρυξέλλες οι συζητήσεις των τεχνικών κλιμακίων Ελλάδας - δανειστών επί των μεταρρυθμίσεων που έχει υποβάλει το υπουργείο Οικονομικών. Οι πιέσεις που ασκήθηκαν χθες, κυρίως από τον Σόιμπλε και τη γερμανική πλευρά, για παράλληλη παρουσία των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα εκ των πραγμάτων ξεπεράστηκαν για να κλείσει μαζί τους, ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο, το κεφάλαιο "τρόικα" για τη χώρα μας.  Το σημαντικότερο είναι ότι, παρά τις δυσκολίες και τα συνεχή μπρος - πίσω, καταγράφονται ενδείξεις για αίσιο τέλος στη διαπραγμάτευση. Με την πρόοδο της συζήτησης η κυβέρνηση >>>




αναμένει τόνωση της ρευστότητας από την πλευρά της ΕΚΤ, ενώ από χθες το Δημόσιο έχει στη διάθεσή του 555 εκατ. που μεταφέρθηκαν από το ΤΧΣ. 
Σ' αυτό το πλαίσιο σημαντικές θεωρούνται και οι συναντήσεις που θα έχει ο Αλ. Τσίπρας αύριο με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ Άν. Γκουρία και την Παρασκευή στις Βρυξέλλες με τον Ζ.Κλ.Γιούνκερ, όπου θα εξεταστεί η δυνατότητα αξιοποίησης των κοινοτικών κονδυλίων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. 

Ο "ανυποχώρητος" Σόιμπλε 

Ο Σόιμπλε είναι ο βασικός εκφραστής της πολιτικής της σκληρής λιτότητας. 

Η πολιτική αυτή απέτυχε παταγωδώς ως προς τους στόχους που έθεσε. Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκε αντί να μειωθεί, ενώ σε ορισμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, αυξήθηκε δραματικά η ανεργία και βυθίστηκαν οι αποδοχές και τα κοινωνικά δικαιώματα. Αν αυτός ήταν ο πραγματικός στόχος του Σόιμπλε, ας βγει να τον υποστηρίξει ευθαρσώς, διαφορετικά κρείττον το σιγάν.

Τα ελλείμματα και το χρέος αντιμετωπίζονται μόνο με ανάπτυξη, ενώ ο δρόμος που ακολουθεί η Ευρωζώνη, με ευθύνη του Σόιμπλε και της Ευρωδεξιάς, είναι καταστροφικός. 

Ο άκαμπτος προτεσταντισμός είναι λανθασμένος και επειδή υποβαθμίζει ή αγνοεί τις γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες και τις πολύπλοκες περιφερειακές ισορροπίες.

Οι δηλώσεις Σόιμπλε κατά Βαρουφάκη δεν συνάδουν με τη θεσμική του θέση και τις αξίες μιας ενωμένης και δημοκρατικής Ευρώπης. 

Παραπέμπουν σε λογικές ισχύος και κυριαρχίας, τις οποίες δεν μπορούν να αποδεχθούν οι λαοί όταν εμπνέονται από τις αξίες του Διαφωτισμού και τις δημοκρατικές αρχές που κληροδότησε στην ανθρωπότητα η Γαλλική Επανάσταση.

Ο Σόιμπλε πιέζει γιατί ενδιαφέρεται για τα ασημικά της χώρας μας. 

Η ελληνική κυβέρνηση όμως έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να πουλήσει τα ασημικά, και μάλιστα με ευτελές τίμημα, ενώ έχει δηλώσει ότι συζητάει συμπράξεις με αμοιβαίο όφελος. 

Είναι απορίας άξιο ποιο είδος ανταγωνισμού ενισχύει η μεταβίβαση 14 αεροδρομίων της χώρας σε ένα σχήμα γερμανικών συμφερόντων. 

Κατανοεί κανείς το μεγάλο ενδιαφέρον του Βερολίνου για το θέμα, θα ήταν όμως φρόνιμο να επενεξετάσει τη στάση του και να αναζητήσει λύσεις με όρους αμοιβαιότητας.

Ο Σόιμπλε δεν συμπεριφέρεται ως υπουργός ευρωπαϊκής χώρας, αλλά με αλαζονεία που προσιδάζει σε επικυρίαρχο. 

Τέτοιος ρόλος όμως δεν του έχει αναγνωριστεί ούτε προκειται να του αναγνωριστεί από την ελληνική κυβέρνηση. 

Θα ήταν σώφρον να μην του αναγνωρίζεται και από τη γερμανική πλευρά, αλλά αυτό ας το σκεφτούν καλύτερα στη χώρα του Καντ. 

Η Ιστορία διδάσκει ότι, αν ο ηγεμόνας δεν διαθέτει σοφία, τόσο το χειρότερο για τον ίδιον.

Επειδή όλα αυτά τα γνωρίζει ο έμπειρος Σόιμπλε, παρά την ακαμψία που τον διακρίνει, είναι πολύ πιθανό οι σκληρές δηλώσεις του για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών να γίνονται και για εσωτερική κατανάλωση στη Γερμανία. 

Την ώρα που "ποιεί την νήσσαν", επί το λαϊκότερον κάνει την πάπια, για τη διετή παράταση που δόθηκε στη Γαλλία για τη μείωση του ελλείμματος και για να μην εμφανιστεί ότι υποχωρεί στο Παρίσι, το παίζει ανυποχώρητος έναντι της Ελλαδας για να στρέψει αλλού τη συζήτηση.