Υπνοβάτες

Στάθης στον eniko

Αν κάτι είναι κι αυτό σφόδρα πνιγηρό, είναι οι κυρίαρχες παθολογίες που παραμένουν εδραίες, σαν να μην αποπειράθηκε καν ο λαός να τις αποσείσει από πάνω του, όχι μόνον με τις επιλογές του στις τελευταίες εκλογές, αλλά και με την εν γένει στάση του κατά την τελευταία περίοδο.

Οσον οι παθολογίες που μας έφεραν ως εδώ όχι μόνον δεν υποχωρούν, αλλά επαναλαμβάνονται, απειλητικός προβάλλει ο κίνδυνος μιας πρόωρης απογοήτευσης του λαού - ο οποίος πρέπει να χορτάσει δίκιο για να αντισταθεί στο άδικο και να το καταβάλει.

Ανθολογώντας μερικές μόνον απ’ αυτές τις παθολογίες που εκδηλώθηκαν τις τελευταίες μόνον ημέρες, αισθάνεται κανείς από αμηχανία έως και θυμό. Επί παραδείγματι η πρόταση Βαρουφάκη για χαφιεδιλίκια-χαϊλίκια στις >>>

 

παραλίες και τα μπαρ. 

Με κάμερες-κουκούλες, νεαροί άνεργοι έφηβοι, νεαρά κορίτσια, αλλά και κάθε είδους άλλοι άνθρωποι, ημεδαποί κι αλλοδαποί, θα εκπαιδεύονται στην πτωχοπροδρομική ηθική του ρουφιανεύειν και αμείβεσθαι. 

Για έναν ανώτερο σκοπό που αγιάζει τα (ποταπά) μέσα: την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αλλος τρόπος εξυπνότερος, ηθικότερος και παραγωγικότερος δεν υπάρχει; 

Και πρέπει να το παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει; 

Αυτό είναι το όριο στο οποίο μπορεί να φθάσει η δημιουργικότητα και η εφευρετικότητά μας; 

Αν δεν ήταν γελοιωδώς κωμικό, θα ήταν και μάλλον είναι ένα κάκιστο δείγμα γραφής, που δεν έχει καμμία σχέση με το ήθος και την ευπρέπεια μιας φιλολαϊκής διακυβέρνησης.

Ο Γίγας Γκίκας Χαρδούβελης του είδους Σημιτάνθρωπος με Περικεφαλαία. 

Αποκαλύφθηκε από τη «Real News» ότι εν μέσω κρίσης κι ενώ ασκούσε εξουσίες του κράτους, είτε ως Σύμβουλος είτε ως Υπουργός, έβγαζε χρήματα στο εξωτερικό - μάλιστα κομμάτι-κομμάτι με πονηρία χασοδίκη του μεσοπολέμου. 

Αποκαλύφθηκε και στο καπάκι ο γίγας το παραδέχθηκε - πλην όμως «αμάρτησε κι αυτός για το παιδί του»!  

Ο

άνθρωπος αυτός, ο εγκέφαλος αυτός, υπουργός ων, δήλωσε ότι φοβήθηκε και ο ίδιος όπως και τόσοι άλλοι Ελληνες κι έβγαλε τα φράγκα του στο εξωτερικό για ώρα ανάγκης. Κολοσσιαίος βλαξ! 

Που δεν αντιλαμβάνεται τη βλακεία του, διότι έχει εθισθεί στον κυνισμό του. 

Διώχθηκε ποτέ ο κ. Σημίτης για την υπόθεση Τσουκάτου; 

διώχθηκε ποτέ ο κ. Τσουκάτος για τα βαλιτσάκια; 

Ιδρωσε το αυτί του κ. Σημίτη για τις ομολογίες Μαντέλη; 

Παθολογίες απ’ το βάθος του χρόνου ανεξιλέωτες. 

Σημιτάνθρωπος ο κ. Χαρδούβελης, 

Σημιτάνθρωπος ο κ. Στουρνάρας, 

Διοικητής στην Τράπεζα της Ελλάδας, ήτοι ουδέν ρήγμα στον κυνισμό ενός συστήματος

που έκανε τη μεγαλύτερη ανακατανομή εισοδήματος υπέρ των πλουσίων με το Χρηματιστήριο, που στη συνέχεια καταχρέωσε τη χώρα, που την υπήγαγε σε οικονομική και πολιτική κατοχή, που λήστεψε τα ταμεία και άρμεξε μισθούς, συντάξεις, ζωές.

Πολυτεχνείο. 

Μια ορδή βαρβάρων βιάζει το ιστορικό κτήριο, ου μην και αρχιτεκτονικό στολίδι, με μια μαυρίλα σαν να ’μεινε το οικοδόμημα σκέλεθρο από φωτιά, νεκροζώντανο στο κέντρο της πόλης. 

Γκράφιτι, λέει. 

Οσο «γκράφιτι» είναι -μάστορες στο είδος- και οι ισλαμοφασίστες που καταστρέφουν τα μνημεία των τεχνών στον κόσμο της Εγγύς Ανατολής.  

Η, στην κυριολεξία, αμαύρωση του Πολυτεχνείου είναι ανάλογη της μαυρίλας που έχουν στο μυαλό τους οι τσαμπουκάδες που γαμάνε και δέρνουν ό,τι γουστάρουν με το έτσι θέλω.  

Φασίστες του κερατά, πολιτισμικοί φασίστες (αν και οξύμωρο) ανάλογοι εκείνων που δολοφονούν στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης, καίνε στο όνομα του σταυρού και βομβαρδίζουν με ανθρωπιστικές βόμβες.  

Η ίδια παθολογία! 

Βαθειά ριζωμένη στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, όπου η γλίτσα πάσαρε τον εαυτόν της για ιδεολογία. 

Παθολογία βαθειά προστατευμένη - ουδείς είδε δεκάδες φασίστες να μουτζουρώνουν με τη μαυρίλα της ψυχής τους έναν εμβληματικό τόπο θυσίας, ουδείς πολίτης ή αστυνομικός ή πουλί πετούμενο! ουδείς είδε, ουδείς άκουσε και ξημερώθηκε το Πολυτεχνείο με τη νύχτα του Αδη να το κατέχει.

Η δίκη Κασιδιάρη. 

Δεν ήταν στο στούντιο του ΑΝΤ1 τότε η κυρία Κανέλλη, «χτυπούσε τον αέρα» ο φασίστας, καθώς λέει και ο ποιητής. 

Να ευχαριστήσουμε τους δικαστές -ή μήπως η Δικαιοσύνη δεν κρίνεται;- για την παρότρυνσή τους στον άνανδρο νεοναζί τραμπούκο την επόμενη φορά να βγάλει τα μάτια των θυμάτων του. 

Τυφλά, δεν θα μπορούν να δουν τον βιασμό τους και συνεπώς δεν θα μπορούν να καταθέσουν εναντίον του βιαστή. 

Εν τέλει δεν ήταν δικονομικό το πρόβλημα, δικονομικό το έκανε το δικαστήριο, ώστε να απαλλάξει το μέλος της συμμορίας που δολοφόνησε τον Φύσσα (κι άλλες ψυχές που χάθηκαν άκλαυτες μες στις νύχτες).  

Βαθειά παθολογία, που έλκει την καταγωγή της απ’ το εμφυλιοπολεμικό κράτος και παρακράτος. 

Που για μιαν ακόμα φορά ορθώνεται μπροστά στα μάτια μας (προς γνώσιν και συμμόρφωσιν προς τας υποδείξεις ) απρόσβλητη, άπληκτη και απειλητική.

Κι απόκοντα δυο ακόμα μικρές παθολογίες, μικρούτσικες και ροδαλές. 

Η κυρία Δούρου, που δεν πήγε στη δίκη να υπερασπισθεί εκείνην που την υπερασπίσθηκε, αλλά και η ίδια η κυρία Κανέλλη που βρήκε την ευκαιρία να τα χώσει στην κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ για επικίνδυνα αντιδημοκρατικά κόλπα με τη Χρυσή Αυγή. 

Είναι να θλίβεται κανείς με την ευκολία που οι παθολογίες μας κάνουν κουμάντο στον δημόσιο βίο. 

Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης αποκαλεί με κάθε άνεση «ψεκασμένους» τους ΑΝΕΛ, ωσάν θα έπρεπε οι ΑΝΕΛ ή οι όποιοι άλλοι να αποκαλούν τους Ποταμίσιους «βλίτα».

Δυστυχώς, παρ’ ότι τα πράγματα απαιτούν ουσιώδεις αλλαγές, παλιές παθολογίες ανακυκλώνονται κι όχι μόνον απ’ τη δύναμη της αδράνειας, αλλά διότι εξακολουθούν να είναι χρήσιμες στις δυνάμεις που δημιουργούν την παρακμή και τρέφονται απ’ αυτήν...