Για
να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας αυτό που παίζεται αυτές τις μέρες
είναι το αν μπορεί να υπάρξει μέσα στην ευρωζώνη μία κυβέρνηση που να μη
στελεχώνεται από νεοφιλελεύθερα καθίκια, ή έστω από νεοφιλελεύθερους
λογιστές. Οι… εταίροι έχουν ήδη απαντήσει «θετικά», αρκεί αυτή η
κυβέρνηση να μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της και να χρηματοδοτεί την
κοινωνική της πολιτική, διευκρινίζοντας πως για το πρώτο θα >>>
μπορούσαν να
βοηθήσουν, με τον όρο ο Τσίπρας γίνει Σαμαράς, και ότι το δεύτερο το
έχουν γραμμένο στα παπάρια τους.
Αυτό το λένε και διπλωματία και είναι η
διπλωματία των ισχυρών, που το «ναι» σημαίνει «όχι».
Πως αντιμετωπίζει αυτή την κωλοκατάσταση η νέα ελληνική κυβέρνηση;
Από την αρχή ξεκαθάρισε πως θεωρεί λάθος την αρχιτεκτονική της ευρωζώνης
και υπέβαλε… αίτημα για την αλλαγή της (αλλαγή των όρων των δανειακών
συμβάσεων, μορατόριουμ πληρωμών, πληρωμές με ρήτρα ανάπτυξης,
χρηματοδότηση δράσεων για τη μείωση της ανεργίας και τελικά απομείωση
του χρέους) το οποίο σόκαρε τους… εταίρους που το αρνήθηκαν και κάπως
έτσι φτάσαμε στην… ασαφή συμφωνία(;) του euro group.
Η νέα ελληνική
κυβέρνηση αντιμετωπίζει αυτή την κωλοκατάσταση με τα όπλα των… εταίρων
της, δηλαδή με διπλωματία, άλλα λέει και άλλα εννοεί σε μία εποχή που
λίγα πράγματα μοιάζουν με αυτό που πραγματικά είναι.
Για να κάνουμε μία μεγάλη ιστορία μικρή, μία χώρα με αριστερή
κυβέρνηση είναι αυτονόητο ότι θα έχει μεγάλες δυσκολίες παραμονής στη
νεοφιλελεύθερη ευρωζώνη.
Δύο χώρες με αριστερή κυβέρνηση στην ευρωζώνη
θα κάνουν αυτές τις δυσκολίες μικρότερες και τρεις χώρες με αριστερή
κυβέρνηση στην ευρωζώνη -με το κίνημα παντού ισχυρό- θα προκαλέσουν
τριγμούς στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία.
Για αυτό και θα πρέπει να αντέξει η
νέα ελληνική κυβέρνηση, ακόμα κι αν χρειαστεί να πουλήσει περισσότερο
παπά και περισσότερη ασάφεια.
Ακόμα κι αν, στην τελική, ποτέ δεν έρθει
το… ιππικό, θα πάμε με άλλο αέρα, με άλλο φρόνημα, προς την επόμενη
φάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου