Αριστερά χωρίς Αριστερά δεν γίνεται...

Στάθης στον eniko

Ευτυχώς που υπάρχει και ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης για να κάνει υποδείξεις στον κ. Τσίπρα πώς να κυβερνήσει! Ομως κάτι τέτοιο δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως ευήθεια ή αλαζονεία, αλλά ως ένδειξη ύπαρξης ενός παράλληλου σύμπαντος, μέσα στο οποίο ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης θα μπορούσε να κάνει υποδείξεις -τι λέω! υπαγορεύσεις- και στον κ. Σόιμπλε! Θα μου πείτε ότι τέτοια άγνοια κινδύνου δεν χαρακτηρίζει τα γατόνια - τι να σας πω; δεν είμαι δα και ειδικός επί του θέματος.

Καλημέρα σας, και στην «ημερήσια διάταξη» (ή μήπως στην «ημερήσια διαταγή») ένας Αρμαγεδδών: «στροφή στον ρεαλισμό» η κυβέρνηση, «κωλοτούμπα ο Τσίπρας» - ένας χαβαλές χαβάς που άρχισε απ’ τις πρώτες κιόλας ημέρες μετά τις εκλογές και ο οποίος συχνά κορυφώνεται με >>>

σενάρια για «οικουμενικές κυβερνήσεις», για «απαλλαγή του Τσίπρα απ’ τα αριστερά βαρίδια» κι άλλα που φθάνουν έως το σημείο να εξαγγέλλουν (δηλαδή να εύχονται) ακόμα και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. 

Ταυτοχρόνως η χώρα καθημερινώς «χρεοκοπεί»! 

Ενα τοξικό μείγμα προπαγάνδας και σχεδίων επί χάρτου που ξεπερνάνε τα όρια της λογικής (αφήστε της ηθικής) διαχέεται προς πάσαν κατεύθυνση. 

Εξ ιδίων κρίνοντας αυτός ο εσμός, προβάλλει στην Αριστερά αυτά που με άνεση θα έπραττε ο ίδιος. 

Για παράδειγμα,

ορισμένοι από τους πιο ρηξικέλευθους ψιθυρίζουν ή βοούν ότι «ο Τσίπρας θα έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές και θα την περάσει απ’ τη Βουλή με τις ψήφους άλλων κομμάτων». 

Μας λένε, δηλαδή,

ότι ο κ. Τσίπρας θα αδειάσει το κόμμα του ή μέρος του, ότι θα διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα αποστατήσει από την ηθική του και τον εαυτόν του, ότι θα κάνει ένα «υψηλό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα»! 

Απορώ και θαυμάζω! 

Αναλύσεις επιπέδου Γεωργιάδη και Βούλτεψη με ολίγην από σοβαροφάνεια «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» και το μενού αυτής της ακατάσχετης μπουρδολογίας είναι έτοιμο για να σερβίρεται κάθε μέρα, μα κάθε μέρα, με την επιμονή μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Ετσι

κάθε ελιγμός εμφανίζεται ως κωλοτούμπα και κάθε δυσκολία ως καταστροφή. 

Καθημερινώς, εκατό μέρες τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ κλονίζεται, η κυβέρνηση κλυδωνίζεται, οι ΑΝΕΛ περισσεύουν, ο κ. Τσίπρας καλείται να αποσυνδεθεί απ’ το κόμμα του, ο κ. Δραγασάκης να γίνει Χαρδούβελης, ο κ. Λαφαζάνης να γίνει άνθρωπος χωρίς κόκκινη ουρά, πράσινα (στο ασπράδι τους) μάτια και κέρατα που σφυρίζουν τη Διεθνή και ο κ. Κοτζιάς να παραιτηθεί επιτέλους απ’ την Κομσομόλ.

Αν η χώρα δεν βρισκόταν σ’ αυτήν τη δραματική κατάσταση, όλα αυτά τα γελοία θα ήταν για γέλια. 

Πλην όμως, η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη. Αναγκάζεται να μεταθέσει προς τα πίσω βασικές εξαγγελίες της, όπως για τον ΕΝΦΙΑ ή το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ. 

Βεβαίως, αυτοί που της κάνουν κριτική για αυτό το (άκρως δυσάρεστο) γεγονός πολύ θα ήθελαν η κυβέρνηση να τα έχει εγκαταλείψει τελείως. 

Διότι μόνον αν η Αριστερά τούς μοιάσει και πάψει να ’ναι Αριστερά, θα μπορούσαν να επιστρέψουν οι ίδιοι στα πράγματα - τα κατά τα ειωθότα πράγματα...

Ομως, σε όλην αυτήν τη σεναριολογία υπάρχει ένα «ελλείπον παιγνιόχαρτο», που θα έλεγε και ο Σκαρίμπας. 

Ενα παιγνιόχαρτο που το έχουν αντικαταστήσει ευσεβείς πόθοι. 

Για παράδειγμα, τι θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς την Αριστερή Πλατφόρμα; 

Και δεν εννοώ ιδεολογικώς -αυτό είναι προφανές- εννοώ δομικώς. 

Θα ήταν κόμμα ή σύλλογος φίλων, συντρόφων ή ό,τι άλλο θέλετε, αλλά όχι κόμμα. 

Απ’ την άλλη μεριά, η Αριστερή Πλατφόρμα μόνη της, χωρίς τα υπόλοιπα ρεύματα και τις τάσεις, τι θα ήταν; 

πόσο θα έπαιρνε στις εκλογές; 4%, 7%; και τι θα το έκανε;

Διαχωρίζουν ορισμένοι τον ΣΥΡΙΖΑ του 5-6% από τον ΣΥΡΙΖΑ του 36%. 

Μα ο ΣΥΡΙΖΑ του 6% είναι που έπεισε το 30%!! 

Και το έπεισε ως Αριστερά. 

Με συγκεκριμένο πρόγραμμα, που, αφήνοντας τον σοσιαλισμό ως στρατηγική επιλογή και προοπτική στο βάθος του χρόνου, διεκδίκησε και διεκδικεί να λύσει στον παρόντα χρόνο αστικοδημοκρατικά προβλήματα σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να λύσει προβλήματα κι όχι για να διαλυθεί (πόσω μάλλον να αυτοδιαλυθεί) μπροστά τους, όπως του ζητούν διάφοροι άσπονδοι φίλοι. Και θα διαλυθεί αν πάψει να αγωνίζεται κι αρχίσει να συμβιβάζεται.

Αν δεν μπορεί τον ΕΝΦΙΑ τώρα, να κόψει το σβέρκο του για να μπορεί σε έξι μήνες. 

Το ίδιο για τις 12.000 το αφορολόγητο. Το ίδιο για τα κόκκινα δάνεια.  

Πάντα

σε συνεννόηση κι ανοιχτή επικοινωνία με τον λαό, για να μη χάσει την εμπιστοσύνη του. 

Ο λαός βλέπει τις δυσκολίες, κρατάει την ανάσα του, ορισμένοι ήδη απογοητεύονται, αλίμονο αν ο οποιοσδήποτε απ’ την Αριστερά τολμήσει να κοροϊδέψει τον λαό. 

Και ο λαός ξέρει πότε τον κοροϊδεύουν, για παράδειγμα δεν μασάει τη χυδαία προπαγάνδα της Διαπλοκής, ξέρει ότι ένας έντιμος συμβιβασμός δεν είναι κωλοτούμπα, αλλά βήμα για να πάμε παραπέρα.

Η κυβέρνηση έχει αρχίσει να κυβερνά. 

Η διακυβέρνηση είναι δύσκολη, οι διαπραγματεύσεις δυσκολότερες. 

Κι ακριβώς αυτήν τη στιγμή καλείται η Αριστερά, που υποστηρίζεται κι από δεξιούς κι από κεντρώους και από κομμουνιστές, να γίνει σαν τη Ν.Δ., σαν το ΠΑΣΟΚ, σαν το Ποτάμι - «ή θα προσχωρήσετε στην πολιτική μας ή θα επέλθει ρήξη με τους δανειστές μας» λέει ο αρχηγός των ραγιάδων Βενιζέλος. Ενα

ακόμα φθηνό δίλημμα, ενώ το πραγματικό δίλημμα είναι άλλο: 

ή η Αριστερά θα τα καταφέρει και στις διαπραγματεύσεις και στη διακυβέρνηση, ή η Αριστερά θα καταργήσει, λόγου χάριν, τον ΕΝΦΙΑ και θα ’ναι μέρα μεσημέρι ή όχι, και θα ’ναι βαθύ σκοτάδι...