Σκουριές. Αθέατες πορείες και χρυσά συμφέροντα

Συντονιστικό Ιερισσού ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Είναι ίσως οι συγκλονιστικότερες στιγμές του αγώνα μας, εκείνες οι στιγμές που δε νιώθουμε μόνοι. Εκείνες οι στιγμές που βρίσκονται δίπλα μας άνθρωποι που δεν ζουν μαζί μας, που δεν θα υποστούν άμεσα τις επιπτώσεις της εξόρυξης, που δεν έχουν κανένα συμφέρον (με τη στενόμυαλη έννοια του όρου). Άνθρωποι που δε δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι οι Σκουριές –οι Σκουριές όλου του κόσμου– αφορούν όλους μας. Άνθρωποι που δε διστάζουν να σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι σ΄ένα τοπικό κοινωνικό κίνημα. >>>

 

Ίσως το μόνο που δεν μπορεί να αγοράσει μια πολυεθνική, είναι η αλληλεγγύη. 

Και την αλληλεγγύη δεν μπορείς να την αντικαταστήσεις με μισθωμένα λεωφορεία, τυπωμένα πανό, χημικές τουαλέτες, ιδιωτικά ασθενοφόρα, βραχιολάκια και διαπλεκόμενα ΜΜΕ. 

Όταν το μοναδικό διακύβευμα είναι η δουλειά του καθενός ξεχωριστά – χωρίς να συνυπολογίζονται οι επιπτώσεις – το διακύβευμα είναι ιδιοτελές και εγωιστικό και ως τέτοιο θα αντιμετωπίζεται απ΄την κοινωνία.

Οι υπάλληλοι της Ελληνικός Χρυσός –καναδικών συμφερόντων– ταύτισαν και εχτές τα συμφέροντά τους με αυτά της πολυεθνικής όπου εργάζονται. 

Αν πιστεύουν ότι η εταιρεία θα προστατέψει αυτούς και τον τόπο που ζούνε, πλανώνται πλάνην οικτρά. 

Η –χαμηλού κόστους– εταιρεία όπου εργάζονται, δε θα κάνει τίποτα περισσότερο απ΄το να προασπίσει τα οικονομικά της συμφέροντα. 

Κι αυτό είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο. 

Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό, είναι κάποιοι εκπρόσωποι της εργατικής τάξης να κλείνουν τα μάτια σ΄αυτό το δεδομένο και να υποστηρίζουν με πάθος την εκμεταλλεύτρια πολυεθνική εταιρεία.

Για μια ακόμη φορά, γίναμε θεατές στο κακοπαιγμένο έργο των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, για τα οποία πάντα οι πορείες ενάντια στην εξόρυξη είναι αθέατες. 

Καταλαβαίνουμε ότι οι υποχρεώσεις τους απέναντι σε επιχειρηματικά συμφέροντα δεν τους επιτρέπουν να επιδείξουν στοιχειώδη αντικειμενικότητα, αλλά καταντάει γελοίο σε κάθε ζωντανή σύνδεση να αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των συγκεντρωμένων υπαλλήλων της Ελληνικός Χρυσός.

Καταλαβαίνουμε επίσης, ότι αυτό είναι μέρος της επικοινωνιακής στρατηγικής της εταιρείας. 

Μιας στρατηγικής που, πέρα απ΄το να προσπαθεί να παρουσιάσει τη μέρα ως νύχτα, δε διστάζει πλέον να συκοφαντεί και να στοχοποιεί ανθρώπους. 

Δεν είναι τυχαίες οι αήθεις προσωπικές επιθέσεις σε βάρος της Κατερίνας Ιγγλέζη, που πέρα από κυβερνητική βουλεύτρια –με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται– είναι ένας άνθρωπος που βρίσκεται στον αγώνα απ΄την πρώτη στιγμή και τηρεί, σταθερά και αταλάντευτα, τη θέση ότι η εξόρυξη θα είναι καταστροφική και για τον τόπο και για τους εργαζομένους.

Το μήνυμα προς την κυβέρνηση, τόσο απ΄τη Χαλκιδική όσο και απ΄τους χιλιάδες αλληλέγγυους, είναι σαφές: 

Είναι αδιανόητο να υποκύψετε στους εκβιασμούς μιας πολυεθνικής που έχει αποδείξει ότι στην ατζέντα της δεν υπάρχει ούτε η προστασία του περιβάλλοντος, ούτε οι άνθρωποι, ούτε το μέλλον της Χαλκιδικής.