του Γ. Ανανδρανιστάκη
Εκλογές με θαυμαστικό. Εκλογές το ταχύτερο δυνατόν, αμέσως μόλις ολοκληρωθεί το σόου με τις διερευνητικές εντολές, το οποίο ξεκίνησε ως επίδειξη θεσμολαγνείας και κατέληξε σε δωρεάν τηλεοπτική διαφήμιση της Ν.Δ. και της ΛΑΕ. Εκλογές, λοιπόν. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η κυβέρνηση είχε χάσει την εμπιστοσύνη σαράντα και πλέον μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας της και είχε καταστεί όμηρος της Ν.Δ., του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, που
 



ψήφιζαν τη συμφωνία και τους νόμους και μετά έβριζαν με τα χειρότερα λόγια τον Τσίπρα. 
Έβριζαν και απειλούσαν- 
«Μην τολμήσετε να φέρετε, κ. Τσίπρα, τον νόμο Μπαλτά στη Βουλή» βρυχήθηκε ο Βαγγέλας και ίδρωσαν τα έδρανα από το αντριλίκι.
Οι εκλογές ήταν απολύτως απαραίτητες για να τελειώσει, επιτέλους, ο τραγέλαφος με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που καταψήφιζαν τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης μιλώντας για «ταφόπλακες», «λαιμητόμους» και «κρεμάλες» και μετά έβγαιναν μες στην καλή χαρά στο περιστύλιο και έλεγαν ότι στηρίζουν τον Τσίπρα. 
Στήριζαν τον Τσίπρα και μετά όργωναν την Ελλάδα στήνοντας κόμμα εναντίον του. 
Απολύτως απαραίτητες οι εκλογές, για να αποφευχθεί το ψυχοφθόρο έκτακτο συνέδριο, που, παρά τις καλές προθέσεις και την αγωνία για την αποκατάσταση της ενότητας, θα καταντούσε τριήμερη τελετουργία διάσπασης σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.

Εκλογές το ταχύτερο δυνατόν για να πάψει η Ζωή Κωνσταντοπούλου να κραδαίνει πάνω από τα κεφάλια μας τον κανονισμό της Βουλής λες και είναι το πολυθρύλητο και άκρως κοφτερό Εξκάλιμπερ, το μυθικό σπαθί, που, αν το έβγαζες από τον βράχο, γινόσουν διαμιάς βασιλιάς της Αγγλίας. 
Κοφτερό σπαθί έγινε ο κανονισμός και η Βουλή αρένα, εντός της οποίας χτίζονταν καριέρες, πρωτίστως η καριέρα της προέδρου. 
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, οι εκλογές θα κάνουν ένα μεγάλο καλό θα μας απαλλάξουν λίαν συντόμως από την ψυχοβγαλτική προεδρία της κ. Κωνσταντοπούλου.

Σοβαροί όλοι αυτοί οι λόγοι, σοβαρότερος όλων εκείνος που ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας όταν ανακοίνωσε την παραίτηση της κυβέρνησης. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε ο πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να υπογράψει μια συμφωνία που απέχει από το πρόγραμμα με το οποίο εξελέγη τον Ιανουάριο του 2015. 
Το πιο τίμιο, άρα, είναι να προσφύγει και πάλι στο λαό, προκειμένου να λάβει -ή να μη λάβει- εντολή προσαρμοσμένη στα νέα δεδομένα. 
Δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, αλλάζοντας απλώς τα ονόματα των πραγμάτων. 
Δεν θα μπορούσε, πολύ περισσότερο, να κάνει κυβέρνηση με τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να έχουν ερωτηθεί οι ψηφοφόροι. 
Αυτό θα ήταν αντιδημοκρατικό και όχι οι «αυγουστιάτικες εκλογές», στις οποίες αναφέρθηκαν με ένα στόμα ο Μεϊμαράκης με τον Λαφαζάνη. 
Αυγουστιάτικες εκλογές που γίνονται Σεπτέμβριο, ανάθεμα την ώρα που ο Πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ' άλλαξε το ημερολόγιο και από τότε μπερδεύουμε τις μέρες και τους μήνες.
Εκλογές, λοιπόν, το ταχύτερο δυνατό κι ας λάβει ο καθένας ό,τι του αξίζει.