Η ΑΥΓΗ. Η αριστερή κυβέρνηση εγγύηση για τον λαό /// Ποιος αλλάζει την Ελλάδα

Καθώς η υπόθεση "πρώτο κόμμα" έχει τελειώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την αυτοδυναμία για να αλλάξει τη χώρα μαζί και προς όφελος του λαού. 

Τη σημασία της διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά προσδιόρισε ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας χθες βράδυ σε συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στα Γιάννενα (η ομιλία και video εδω), ενώ παράλληλα έθετε τον στόχο του κόμματος στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Για την Αριστερά, τόνισε, "η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός, είναι όμως ένα σημαντικό εργαλείο, ένα όπλο, μια κρίσιμη θέση μάχης για τις αλλαγές που θα κάνουν

 

καλύτερη τη ζωή του εργαζόμενου, του αγρότη, του μικρομεσαίου, του ανθρώπου που αναζητεί διέξοδο και ορίζοντες". 

Με αυτόν τον τρόπο, επίσης, τελειώνει το αθέμιτο πάρτι ενός αμαρτωλού συμπλέγματος συμφερόντων και ακυρώνονται οριστικά τα σχέδια για αντιδραστική παλινόρθωση.

Ποιος αλλάζει την Ελλάδα 

 

Στην πολιτική σκηνή υπάρχουν τα κόμματα διαμαρτυρίας και τα κόμματα που φιλοδοξούν να αλλάξουν τη χώρα αναλαμβάνοντας την ευθύνη και το κύριο βάρος της διακυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ, που εκ της δύναμής τους μπορούν να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο, εκφράζουν τις δύο (μη συγκλίνουσες) πορείες για τη χώρα που έχουν μπροστά τους οι πολίτες.

Η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα και κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τη συμφωνία με όρους μάχης και όχι παράδοσης άνευ όρων, ενώ ταυτόχρονα θα προχωρήσει στις αλλαγές που απαιτεί η κοινωνική πλειοψηφία. 

Όμως οι αλλαγές δεν είναι ουδέτερες, έχουν πολιτικό πρόσημο, ενώ έχει σημασία και το πώς θα υλοποιηθεί η συμφωνία και ποια αντίρροπα μέτρα θα ανακουφίσουν τις πληττόμενες κοινωνικές τάξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει να κυβερνήσει προκειμένου οι κοινωνικοί αγώνες να δίνονται από καλύτερες θέσεις και να εκλείψουν οι παθογένειες δεκαετιών που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική κρίση. 

Γι' αυτό η αναμέτρησή του με τη Ν.Δ. έχει βαθιά ταξικά χαρακτηριστικά.

Από τη μία είναι η κουρασμένη πολιτική αριστοκρατία και η νομενκλατούρα του Δημοσίου που τη στήριξε και σιτιζόταν από την αριστοκρατία. 

Έχουν όνομα και επαγγελματικές ιδιότητες: είναι οι "εθνικοί" εργολάβοι, οι βαρόνοι της μιντιακής διαπλοκής, οι μιζαδόροι κάθε λογής, οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι κομματάρχες και οι άρχοντες του ρουσφετιού. 

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης το σύστημα αυτό παρήγαγε σκάνδαλα, άνιση κατανομή του πλούτου, οικογενειοκρατία και λαϊκισμό - συχνά ντυμένο με τα πιο μοντέρνα ενδύματα.

Στα χρόνια του Μνημονίου αναπαρήγαγε τους εκβιασμούς των δανειστών, τον φόβο του Grexit και το κλίμα της υποταγής. 

Δεν διαπραγματεύθηκε και πίεζε να έρθει μία οποιαδήποτε συμφωνία. 

Ταυτίστηκε με τη λιτότητα. 

Ζήτησε άφεση αμαρτιών λέγοντας "ουδείς αναμάρτητος". 

Στήριξε τα Μνημόνια ως "ευλογία". 

Διεκδίκησε τη δόξα των απολύσεων - το έκανε ακόμη και τώρα ο Β. Μεϊμαράκης λέγοντας ότι ήταν "άχρηστοι"...

Από τις 25 Γενάρη ο λαός έχει σπάσει αυτά τα δεσμά και τώρα βρίσκεται μπροστά σε νέες μάχες μέσα και έξω από την Ελλάδα. 

Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές καλείται:

* Να διαπραγματευτεί για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

* Να επαναφέρει όσα ισχύουν στην Ευρώπη για τις εργασιακές σχέσεις.

* Να αποτρέψει τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας.

* Να υπερασπιστεί τις συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα.

* Να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά με χρηστό τρόπο.

Για όλα αυτά μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει. 

Η Ν.Δ. δεν έχει παρουσιάσει πρόγραμμα, ασχολείται μόνο με την παλινόρθωση του παλαιού φαύλου καθεστώτος. 

Στον αγώνα για να μην υπάρξει αντιδραστική παλινόρθωση απαιτείται η ενότητα των πιο δημιουργικών δυνάμεων του λαού, της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της προοδευτικής διανόησης, των μικρομεσαίων, της νεολαίας.