Pardon

Σύντροφοι, δεν λέμε μια "συγγνώμη", μπας και τελειώνουμε με αυτούς τους πολιτικούς κακομοίρηδες, για να δούμε επιτέλους, τί θέλουν να πουν ως αντιπολίτευση; Λοιπόν κακομοίρηδες...

Ρardon = συγγνώμη στα γαλλικά, μιας και καταλαβαίνετε καλύτερα τα γαλλικά, εσείς της Νέας Δημοκρατίας.  

Entschuldigung = συγγνώμη στα γερμανικά, κ. Φώφη.  

Anteeksi = συγγνώμη στα φινλανδικά, κ. Θεοδωράκη.  

lipisem gka agio ts' m' mp' t = λυπάμαι γι' αυτό που σου κάναμε στα αρβανίτικα (δεν υπάρχει η λέξη συγγνώμη σ' αυτή τη γλώσσα), κ. Κουτσούμπα, που το κόμμα σας περιφρούρησε στις 20 Οκτωβρίου του 2011 την αστική Βουλή από τους αγανακτισμένους επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. 

Έχετε τίποτα να πείτε σήμερα;

Μήπως θέλετε να αυτομαστιγωθούμε κιόλας επειδή βγήκε πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ; 

Να αυτομαστιγωθούμε. Ok. 

Έχετε τώρα τίποτα άλλο να πείτε; 

Ε, δεν έχετε τίποτα να πείτε απ' ό,τι ακούμε! 

Είστε πολιτικά κακομοίρηδες! 

Δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, δυστυχώς για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία (αυτή τη μισή δημοκρατία), δεν έχετε τίποτα να πείτε.

Αυτό, το να μην έχετε τίποτα να πείτε και να εκπροσωπείτε όλοι μαζί το 50% περίπου του ελληνικού λαού, είναι μέγα πρόβλημα και για τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην κυβέρνηση. 

Η δημιουργική αντιπολίτευση, η τόσο απαραίτητη σ' αυτήν την αστική δημοκρατία, δεν είστε εσείς. 

Δυστυχώς ή μπορεί και ευτυχώς, κι αυτό πρέπει να είμαστε εμείς. 

Και κυβέρνηση και αντιπολίτευση. 

Μεϊμαράκης, Μητσοτάκης, Τζιτζικώστας, Άδωνις, Φώφη, Θεοδωράκης (ο μοναδικός εργαζόμενος Έλληνας) και Κουτσούμπας, θέλουν να μας πείσουν, με τα λεγόμενά τους, ότι πρέπει και να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει δημιουργική κριτική στη διακυβέρνησή του.

Αυτό μάλλον αρχίσατε να το αντιλαμβάνεστε και εναποθέτετε πλέον τις ελπίδες σας στους "53" για σας, στην "Πρωτοβουλία Μελών" για όλους εμάς του ΣΥΡΙΖΑ, κουτοπόνηρα όμως. 

Μόνο που και πάλι λάθος θα κάνετε. 

Η "Πρωτοβουλία Μελών" δεν έχει κριτικό ρόλο με απώτερο στόχο να ρίξει την κυβέρνηση - αυτό που είναι η κρυφή σας επιθυμία. Η "Πρωτοβουλία Μελών" δεν είναι η νέα Αριστερή Πλατφόρμα (όπως θα θέλατε και όπως θα σας βόλευε), ένα κόμμα μέσα στο κόμμα, αλλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. 

Δεν έχετε καταλάβει ότι η Αριστερά που θέλει να ασκήσει εξουσία αλλά απλώς είναι στην κυβέρνηση, πρέπει αφενός να κυβερνά σε μια πραγματικότητα που βρίσκεται και συγχρόνως να μιλά για την υπέρβαση αυτής της πραγματικότητας. 

Είναι στην ιδεολογία της Αριστεράς να παλεύει το "συνειδητό" της με το "υποσυνείδητό" της με στόχο να απελευθερώνει τις επιθυμίες του "υποσυνείδητου". 

To KKE, έτσι κι αλλιώς, ουδέποτε κατάλαβε (τουλάχιστον μετά τον εμφύλιο) αυτό το ζήτημα και όσο παραμένει δέσμιο μιας θεοκρατικής αντίληψης της πολιτικής, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις ότι θα το καταλάβει ποτέ. 

Είδαμε ότι μόλις "μολύνθηκαν" με τα εγκόσμια κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχαν καταφέρει να απεγκλωβιστούν απ' αυτό το ιδεολογικό σύνδρομο της "Δευτέρας Παρουσίας" με το οποίο γαλουχήθηκαν επί δεκαετίες, δεν άντεξαν τη σύγκρουση με τον αδυσώπητο καπιταλισμό. 

Προτίμησαν τη συνειδησιακή ησυχία της "καταγγελίας". 

Και εισέπραξαν τη λαϊκή τιμωρία. 

Γιατί;

Γιατί ο λαός είναι πιο προσγειωμένος από τους περισσότερους εκφραστές του και συγχρόνως πιο απογειωμένος απ' αυτούς που στηρίζουν τα συμφέροντά του. 

Ειδικά ο ελληνικός λαός, που έχει μια μοναδική σχέση με το ιστορικό "συλλογικό του υποσυνείδητο". 

Η μοναδικότητα βρίσκεται στην ένταση της σχέσης μεταξύ διαχείρισης του πραγματικού και της υποσυνείδητης επιθυμίας του. 

Μια επιθυμία όμως που, περιέργως, δεν είναι εθνοκεντρική. 

Μάλλον κοσμοπολίτικη είναι, λόγω της θάλασσάς μας και των μεταναστευτικών μας χαρακτηριστικών. 

Άρα, φιλειρηνική και αλληλέγγυα στους "άλλους". 

Το απέδειξαν πρόσφατα ο φούρναρης στην Κω, οι Τηλιακοί, εδώ και δυο χρόνια, και τόσοι άλλοι σε Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Αγαθονήσι, Λέρο, Ρόδο, ακόμα και στη Γαύδο. 

Προφανώς είδαμε και μαυραγορίτες. 

Αυτοί που στα καφενεία φωνάζουν για φράχτες και δεν ξέρω τί άλλο, για να κλείσουμε τα σύνορα και να μην περνά κανένας πρόσφυγας, και από την άλλη, μόλις τους δουν μπροστά τους, τους "γδέρνουν" όσο μπορούν. 

Ε, τι να κάνουμε; 

Αυτοί δεν ανήκουν στη μοναδικότητα. 

Αυτοί, μάλλον, ανήκουν στην πολυδιαφημισμένη εδώ και χρόνια παγκοσμιοποίηση.

Ας ζητήσουμε λοιπόν "συγγνώμη" απ' αυτούς τους άλαλους πολιτικούς σήμερα, που για τα 40 χρόνια που κυβερνούσαν και πολιτεύονταν, τώρα σφυρίζουν αδιάφορα, μπας και ανοίξουν το στόμα τους και πούνε κάτι χρήσιμο σήμερα. 

Κι επειδή μας ζητάνε να απευθύνουμε τη "συγγνώμη" μας και στον ελληνικό λαό, ας καταλάβουν επιτέλους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάζει τον ελληνικό λαό στα μάτια τραγουδώντας του το "Ζητώ συγγνώμη" του Βασίλη Καρρά, όχι όμως το "Συγνώμη σού ζητώ" του Πάριου που θα βόλευε τους κακόμοιρους.

 Κώστας Βρατσάλης 

καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου