Τα τελευταία δύσκολα μέτρα

Πολιτική στήριξη από την αντιπολίτευση ναι, αλλαγή κυβέρνησης όχι. 

Στο Μέγαρο Μαξίμου απορρίπτουν το ενδεχόμενο συγκρότησης οικουμενικής κυβέρνησης, το οποίο υποστηρίζουν από τον Ευ. Βενιζέλο μέχρι τον Β. Λεβέντη και από εκπροσώπους των πιστωτών μέχρι παράγοντες της επιχειρηματικής ελίτ. Επίσης, δεν ξεκινούν κάποια προσπάθεια διεύρυνσης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας παρόλο που έπεσε στις 153 (από 155) έδρες δύο μόλις μήνες μετά τις εκλογές, λόγω της διαγραφής

Παναγούλη και Νικολόπουλου από τις ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ (έπειτα από την ψηφοφορία του δεύτερου πακέτου προαπαιτούμενων στο οποίο περιλαμβάνονται οι υπό προϋποθέσεις πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας).

Την ίδια ώρα ζητούν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίξουν την κυβέρνηση στη Βουλή, ψηφίζοντας τα νομοσχέδια που συνδέονται με την εφαρμογή του προγράμματος που συμφωνήθηκε με τους εταίρους. Γνωρίζουν ότι τα ίδια μηνύματα έρχονται και από τις Βρυξέλλες σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, που δεν τα λαμβάνουν υπόψιν τους ελπίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φθαρεί σηκώνοντας μόνος του το βάρος του μνημονίου.

Το αίτημα του πρωθυπουργού προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να συμβάλει στη δημιουργία συνθηκών πολιτικής συναίνεσης δεν αναμένεται να οδηγήσει σε κάποια πρωτοβουλία άμεσα, όπως για παράδειγμα σε συνάντηση πολιτικών αρχηγών. Πρόθεση του κ. Α. Τσίπρα φαίνεται πως ήταν να υπογραμμίσει την ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης που δυσκολεύει το πέρασμα της χώρας στο “μεταμνημονιακό ξέφωτο”, όπως χαρακτηριστικά είπε.

Πόλωση αντί συναίνεσης

“Εριξαν το κάρο από την κορφή στους πρόποδες και τώρα βρίσκονται στη γαλαρία και βλέπουν αυτούς που προσπαθούν να το ξαναφέρουν στην κορυφή”, είπε πυροδοτώντας τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. “Κοίτα ποιος μιλάει” ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο του ΠΑΣΟΚ που σε γενικές γραμμές αποφεύγει τους πολύ οξείς τόνους μετά την ανάληψη της ηγεσίας από την Φ. Γεννηματά. Το Ποτάμι από την πλευρά του βρίσκεται σε διαρκή αντιπολιτευτική εγρήγορση και βγάζει πλήθος ανακοινώσεων καθημερινά, για μικρά και μεγάλα θέματα, προκειμένου να δείξει αυστηρότητα και μαχητικότητα απέναντι στην κυβέρνηση. Η ΝΔ έτσι κι αλλιώς είναι απορροφημένη από τα δικά της και οι υποψήφιοι για την ηγεσία αναμετρώνονται και σε αντιΣΥΡΙΖΑ ανακλαστικά κοιτάζοντας άλλοτε στο προσφυγικό άλλοτε στα θέματα ασφάλειας άλλοτε στα ελληνοτουρκικά, συνήθως σε όλα μαζί.

Η θερμή περιοχή

Το πλέον ευαίσθητο ζήτημα -και αυτό για το οποίο ο πρωθυπουργός ζητά πολιτική στήριξη από την αντιπολίτευση- είναι το ασφαλιστικό. Ολοι γνωρίζουν ότι οι παρεμβάσεις που θα γίνουν θα είναι οδυνηρές για τους συνταξιούχους και αυτό εκ των πραγμάτων συνεπάγεται πολιτικός κόστος. Η προσπάθεια του Γ. Κατρούγκαλου είναι να σπάσει στα δύο η μεταρρύθμιση ώστε να μην περάσουν όλα μαζί μέσα στον Δεκέμβριο, αλλά ακόμη οι πιστωτές δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι μπορούν να δεχτούν και τι όχι.

Σε κάθε περίπτωση το ασφαλιστικό είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία για την κυβέρνηση που θεωρεί ότι, αν περάσει αυτό τον κάβο, μετά τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα. Ο σχεδιασμός προβλέπει ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (έγινε ήδη) και της αξιολόγησης του προγράμματος (όπως όλα δείχνουν μετατίθεται για Ιανουάριο), έναρξη συζήτησης για την απομείωση του χρέους (στις αρχές του 2016), ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης Ντράγκι, αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων του αναπτυξιακού πακέτου Γιούνκερ και δημόσιας περιουσίας με την οποία μπορεί να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης.

Στο οικονομικό επιτελείο πιστεύουν ότι το καλοκαίρι θα έχει βελτιωθεί σημαντικά η εικόνα της ελληνικής οικονομίας και επομένως τα δύσκολα είναι τώρα και συμπυκνωμένα.

Σενάρια επί σεναρίων

Θέμα μεγάλου συνασπισμού δεν τίθεται για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ίδιο ισχύει για οποιασδήποτε μορφής κυβέρνησης ειδικού σκοπού/εθνικής σωτηρίας. ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι συναρτούν τη συμμετοχή τους σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη συμμετοχή της ΝΔ, επομένως αποκλείεται εκ των πραγμάτων κάθε άλλο ενδεχόμενο.

Οι υποψήφιοι για την ηγεσία της ΝΔ τσακώνονται για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με τον ΣΥΤΙΖΑ χωρίς να τίθεται τέτοιο θέμα από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου και αυτό δείχνει πόση νευρικότητα μπορεί να προκαλέσει ένα, αντικειμενικά, ανύπαρκτο ζήτημα.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται πως προσβλέπουν στη γρήγορη φθορά της κυβέρνησης παρόλο που τίποτα δεν δείχνει ότι θα την καρπωθούν και πάντως δεν θέλουν εκλογές στο ορατό μέλλον, αφού δεν θα είχαν τίποτα να κερδίσουν.

Διεργασίες για δημιουργία νέου κόμματος εξελίσσονται στο παρασκήνιο, αλλά δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο, περισσότερο εκφράζουν τις προσωπικές αγωνίες στελεχών που δεν βολεύονται στο σημερινό τους ρόλο.

tvxs.gr