Άδικο, διαχρονικά λεηλατημένο από κυβερνήσεις και ασύδοτους εργοδότες και χρεοκοπημένο οριστικά μετά το PSI και τις συνθήκες πρωτοφανούς ανεργίας, το πολυδιασπασμένο συνταξιοδοτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει. Για να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια και οι σημερινές, αλλά και οι επόμενες γενιές, μιας κοινωνίας που γερνάει επικίνδυνα. Υπάρχει όμως γενική δικαιολογημένη δυσφορία, πολλή καχυποψία, αλλά και υπερβολική κακεντρέχεια για τις αλλαγές και τα αποτελέσματα της σχεδιαζόμενης αλλαγής
του Συστήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που μαθηματικά θα επηρεάσουν, πολύ ή λιγότερο, το ύψος των «μεγαλύτερων» συντάξεων.
Οπως και για τις προϋποθέσεις ασφάλισης (αν θα είναι κοινές για όλους και πόσες θα είναι οι εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών), τα όρια ηλικίας και κυρίως τις παροχές κάθε είδους (φάρμακα, γιατροί, νοσοκομεία, επικουρικές και κύριες συντάξεις, επιδόματα ανεργίας κ.λπ.).
Βγαίνει όμως η εξίσωση: ανεργία + μισθοί των νέων στα 500 ευρώ + χαμηλές εργοδοτικές εισφορές = συντάξεις 1.500 ευρώ και για τους επόμενους συνταξιούχους;
Το κρίσιμο που προκύπτει από την έρευνά μας, ωστόσο, είναι ότι ουσιαστικά οι μισοί συνταξιούχοι (επί του συνόλου των 2,7 εκατομμυρίων), γονείς και παππούδες μας, υποστηρίζουν οικονομικά, παρέχοντας στέγη, τροφή και χαρτζιλίκι από τις συντάξεις τους, ολόκληρες τις οικογένειές τους.
Χωρίς αυτούς και την «αθάνατη ελληνική οικογένεια» δεν θα μπορούσαν να αντέξουν τα φτωχότερα ελληνικά νοικοκυριά με τέτοια ανεργία (26%), τόση υπερχρέωση σε τράπεζες («κόκκινα» δάνεια, συνολικά 105 δισ. ευρώ) και στο Δημόσιο (Εφορία και ασφαλιστικά Ταμεία, περίπου 120 δισ. ευρώ).
Επομένως αν δεν πειστούν οι φτωχότερες οικογένειες (το 35% της κοινωνίας) ότι η επικείμενη αλλαγή στο χρεοκοπημένο (μην το ξεχνάμε) ασφαλιστικό σύστημα θα μπορέσει να φέρει άμεσα και δίκαια αποτελέσματα, καθώς και ότι παράλληλα όντως αρχίζουν να δημιουργούνται όλο και περισσότερες δουλειές, με καλά μεροκάματα και αξιοπρέπεια για τα παιδιά τους, η ασφαλιστική μεταρρύθμιση δεν θα περάσει.
Και ο φαύλος κύκλος της «εσωτερικής υποτίμησης» (δηλαδή της ταξικής λιτότητας) και των διογκούμενων δημοσιονομικών και ιδιωτικών ελλειμμάτων, θα συνεχιστεί έως την ουσιαστική κατάργηση των εγγυημένων από το Δημόσιο συντάξεων και της δημόσιας υγειονομικής ασφάλισης για όλους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου