Διαβάζουμε στα δημοσιεύματα σχετικά με την πρόσφατη συζήτηση στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για την τύχη των αρχαιοτήτων στις Σκουριές: «Ενδιαφέρον όμως έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, η απάντηση της εταιρείας σε ερώτηση του ΚΑΣ προς τους εκπροσώπους της εταιρείας σχετικά με το τι θα σημαίνει μια αρνητική για την εταιρεία απόφαση του ΣτΕ. Η εταιρεία απάντησε πως αν η απόφαση είναι αρνητική για την ίδια αυτό θα σημαίνει την οριστική ακύρωση του επενδυτικού της σχεδίου.»
αν χάσει η εταιρεία την υπόθεση στο ΣτΕ;
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η δήλωση αυτή και αξίζει να την αναλύσουμε:
η Ελληνικός Χρυσός ανοιχτά απειλεί με σταμάτημα της «επένδυσης» αν χάσει την υπόθεση, αν δηλαδή υποχρεωθεί να τηρήσει τους όρους των εγκρίσεων που έλαβε!
Υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο…
Η απόφαση του ΣτΕ που αναμένεται με τόση αγωνία αφορά την ανάκληση των εγκρίσεων Τεχνικών Μελετών των Υποέργων Σκουριών και Ολυμπιάδας από τον Υπουργό Περιβάλλοντος Πάνο Σκουρλέτη, εξ’αιτίας της ΑΡΝΗΣΗΣ της Ελληνικός Χρυσός να εκπληρώσει έναν βασικό όρο αυτών των εγκρίσεων (Β6 και Β9):
να αποδείξει την εφαρμοσιμότητα της μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting στα συμπυκνώματα της Χαλκιδικής, μέσω ενός προγράμματος ημιβιομηχανικής κλίμακας δοκιμών «επί τόπου του έργου», δηλαδή στο Μαντέμ Λάκκο.
Τον όρο αυτόν που η εταιρεία απεδέχθη και δεν προσέβαλε όταν εκδόθηκαν οι εν λόγω εγκρίσεις, το 2012, τον αμφισβητεί τώρα που το Υπουργείο απαιτεί την τήρησή του.
Πάλι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το μοναδικό επιχείρημα που προέβαλε η εταιρεία για να δικαιολογήσει την μη τήρηση του όρου ήταν το υψηλό κόστος.
Έτσι εμφανίστηκαν τα, κατά την εταιρεία, «ισοδύναμα», του τύπου «δεν την κάναμε εδώ τη δοκιμή αλλά την κάναμε στη Φινλανδία που είναι το ίδιο» και «δεν την κάναμε με συμπύκνωμα από τις Σκουριές αλλά με ένα παρόμοιο από την Αργεντινή που είναι το ίδιο» και «δεν την κάναμε με συμπύκνωμα από τη νέα εξόρυξη της Ολυμπιάδας αλλά με συμπύκνωμα από τα παλαιά τέλματα που είναι το ίδιο».
Ζητώντας την ακύρωση της απόφασης Σκουρλέτη, η εταιρεία ζητάει εμμέσως την ακύρωση του συγκεκριμένου όρου της έγκρισης προσπαθώντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, να πείσει το δικαστήριο ότι ήταν παράλογη η αρμόδια υπηρεσία που έθεσε έναν τέτοιον «ακριβό» όρο!
Ήταν παράλογη η υπηρεσία που έβαλε αυτόν τον όρο το 2012;
Κάθε άλλο, δεδομένου ότι η μέθοδος flash smelting δεν εφαρμόζεται πουθενά στον κόσμο σε συμπυκνώματα με τόσο υψηλή περιεκτικότητα σε αρσενικό όπως αυτά της Ολυμπιάδας.
Όπως τονίζεται στο κείμενο της απόφασης Σκουρλέτη, ο όρος αυτός αποσκοπούσε στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, διότι από την εφαρμογή αυτής της μεθόδου εξαρτάται ολόκληρη η «επένδυση».
Βεβαίως, η εφαρμοσιμότητα της μεθόδου θα έπρεπε να είχε ελεγχθεί από το 2010, κατά το στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, φαίνεται όμως πως είχε «τα μέσα» ή εταιρεία και η γνωμοδότηση της συγκεκριμένης υπηρεσίας που από τότε είχε εκφράσει σοβαρές αμφιβολίες για τη μέθοδο, δεν ελήφθη υπόψη…
Υπάρχει ένας «ελέφαντας στο δωμάτιο» που όλοι υποκρίνονται ότι δεν βλέπουν: η μέθοδος flash smelting είναι ακατάλληλη για τα συμπυκνώματα της Ολυμπιάδας και υπάρχει εκτεταμένη βιβλιογραφία που το αποδεικνύει.
Ως εκ τούτου, η μέθοδος δεν έχει καμία πιθανότητα να εφαρμοστεί στη Χαλκιδική, όπως εγκρίθηκε.
Το ΣτΕ κρίνει τεχνικά θέματα…
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, το ΣτΕ θα είχε απορρίψει αυτή την προσφυγή χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η απόφαση Σκουρλέτη είναι σε εφαρμογή της απόφασης έγκρισης τεχνικής μελέτης η εγκυρότητα της οποίας ουδέποτε αμφισβητήθηκε, το δε επιχείρημα του υψηλού κόστους είναι επιεικώς απαράδεκτο ως μη νομικό.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ένα τέτοιο καθαρά τεχνικό ζήτημα ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Διοίκησης. Το ΣτΕ δεν μπορεί και δεν δικαιούται να κρίνει τους όρους μιας τεχνικής έγκρισης, δεν μπορεί και δεν δικαιούται να πει αν μια μεταλλουργική δοκιμή στη Φινλανδία είναι «ισοδύναμη» με μια δοκιμή στο Μαντέμ Λάκκο, δεν μπορεί και δεν δικαιούται να κάνει δεκτές εκθέσεις που εικάζουν ότι ένα μετάλλευμα της Αργεντινής είναι «παρόμοιο» με των Σκουριών, εφ’όσον δεν το έκανε η αρμόδια υπηρεσία.
Δεν μπορεί και δεν δικαιούται, σχεδόν το έκανε όμως.
Με την απόφαση 3191/2015 του Ε” Τμήματος το ΣτΕ προχώρησε σε μια ανεπίτρεπτη, κατά την άποψη νομικών, τεχνική κρίση απόφασης της Διοίκησης στην οποία βασίστηκε εν μέρει και η μεταγενέστερη απόφαση 299/2015 της Επιτροπής Αναστολών.
Την τιμή της νομικής επιστήμης έσωσε η Σύμβουλος Μαρία Καραμανώφ η οποία μειοψήφισε, αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.
Το έκανε και πιθανότατα θα το ξανακάνει γιατί ο προσφεύγων δεν είναι ένας απλός πολίτης αλλά η Καναδική πολυεθνική που δήθεν απασχολεί σήμερα 2.000 άτομα και που δήθεν θα απασχολήσει 5.000 στην πλήρη ανάπτυξη του επενδυτικού της σχεδίου (για μερικές αλήθειες σχετικά με τις θέσεις εργασίας, δείτε εδώ και εδώ).
Είπε κανείς ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή;
Η εταιρεία εκβιάζει
Και έρχεται ο εκβιασμός δια στόματος του διευθύνοντος συμβούλου:
αν η απόφαση είναι αρνητική για την εταιρεία αυτό θα σημαίνει την οριστική ακύρωση του επενδυτικού της σχεδίου.
Διερωτώμαστε τι εξήγηση έχει δώσει στο ΣτΕ η εταιρεία για αυτή τη σύνδεση…
Η απόφαση Σκουρλέτη δεν ακυρώνει την «επένδυση», τη σταματάει προσωρινά μέχρι να αποδειχθεί η εφαρμοσιμότητα της μεθόδου όπως ζητάει η αρμόδια υπηρεσία.
Εάν η μέθοδος είναι απόλυτα τεκμηριωμένη, όπως ισχυρίζεται η εταιρεία, γιατί να ακυρωθεί η «επένδυση»;
Λόγω του κόστους κατασκευής της ημιβιομηχανικής μονάδας μήπως;
Αστεία πράγματα για μια εταιρεία που αναμένει να κερδίσει πάνω από 10 δις ευρώ από την εκμετάλλευση των Ελληνικών μεταλλείων.
Εάν, έστω και με αυτόν τον ακριβό τρόπο, η εταιρεία μπορεί να αποδείξει τον ισχυρισμό της, γιατί να μην το κάνει ώστε να διασφαλίσει την μεγάλη της «επένδυση»;
Αλλά όταν έχεις πάρει με απάτη την περιβαλλοντική έγκριση, πώς να αποδείξεις αυτό που ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ;
Μια ακύρωση της απόφασης Σκουρλέτη από την Ολομέλεια του ΣτΕ θα δημιουργήσει ένα εξαιρετικά αρνητικό προηγούμενο, με πολύ δυσοίωνες προεκτάσεις.
Με πρόσχημα και ασπίδα τους εργαζόμενους, η εταιρεία θα τρέχει στο ΣτΕ κάθε φορά που δεν θα θέλει ή δεν θα μπορεί να τηρήσει «δύσκολους» όρους των εγκρίσεων – και ΥΠΑΡΧΟΥΝ τέτοιοι όροι μέσα στις εγκρίσεις των ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑΤΩΝ των τεχνικών μελετών.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο κάθε φορά θα υποκύπτει στον εκβιασμό «να μην κλείσει η επένδυση» και θα βρίσκει κάποιον τρόπο να καταστήσει τον ανεπιθύμητο όρο κενό γράμμα.
Ενάντια στον τόπο, στο δημόσιο συμφέρον και στις δικές του πάγιες αρχές.
Ο δρόμος που άνοιξε γλυστράει επικίνδυνα από ένα σημείο και μετά.
Πρέπει να πούμε ότι, σύμφωνα με όλα τα «μηνύματα», η απόφαση της Ολομέλειας αναμένεται να είναι θετική για την εταιρεία.
Έτσι λοιπόν, το άρθρο που μόλις διαβάσατε έχει και έναν εναλλακτικό τίτλο:
«Κύριοι Δικαστές, σας βλέπουν»
Ωραια τετραγωνισατε το κυκλο...οι δικαστες δεν ξερουν τι θα σημανει η αποφαση τους...περιμενουν να (εκβιαστουν απο την εταιρεια)
ΑπάντησηΔιαγραφή