Η ΑΥΓΗ. Δεκατετράχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση /// Σόιμπλε, ο ηττημένος

Πρόταση - τομή του υπουργείου Παιδείας για το νέο σχολείο
Προσχολική αγωγή δύο ετών, Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο
Τις βασικές αρχές του σχεδιασμού για "ένα νέο παράδειγμα σχολείου" παρουσίασε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, με την πρόταση για καθιέρωση 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης να ξεχωρίζει. Η υλοποίηση της εν λόγω μεταρρύθμισης, που εμπεριέχει την αναδιοργάνωση Γυμνασίου - Λυκείου, την οργάνωση ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου και την ανάπτυξη της προσχολικής αγωγής για όλους, συνδέθηκε με τη σύγκλιση των εκπαιδευτικών δαπανών με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, καθώς και την αξιοποίηση του νέου επιστημονικού προσωπικού, που περνά και από τις προσλήψεις. Όπως επισήμανε ο Ν. Φίλης, ο διάλογος για την Παιδεία, που θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο, ξεκινά με ένα προαπαιτούμενο: Η





μεταρρύθμιση να ξαναποκτήσει την ιστορικά προσδιορισμένη έννοιά της, δηλαδή την ικανοποίηση της δημοκρατικής αξίωσης για ισότητα μέσω και του σχολείου.

Διαβάστε σχετικά:

Ν. Φίλης: Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι έργο πνοής

Σόιμπλε, ο ηττημένος

Ποιος είναι ο μεγάλος ηττημένος της χρονιάς που τελειώνει; 
Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά ο τίτλος μάλλον ταιριάζει στον "σκληρό" υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος στη δύση της πολιτικής καριέρας του μοιράζει... αυστηρές νουθεσίες -ενίοτε και απειλές- εντός και εκτός γερμανικών συνόρων, πλην όμως δεν καταφέρνει πουθενά να περάσει το δικό του.
Τουλάχιστον, έτσι όπως το έχει οραματιστεί.

Ποιες ήταν οι... σημαίες του το 2015; Δημοσιονομική πειθαρχία, δημοσιονομική πειθαρχία και δημοσιονομική πειθαρχία.
Με τη μονότονη συνοδεία του διδακτικού, "οι κανόνες πρέπει να τηρούνται".

Στην εκπνοή του 2015 η δημοσιονομική πειθαρχία που ευαγγελιζόταν ο Σόιμπλε δεν ευδοκίμησε στη μεγάλη Γαλλία, δεν περπατάει στην αμέσως μικρότερη Ιταλία, ενώ φαίνεται ότι από το νέο έτος δεν θα εφαρμόζεται πλέον τόσο... πιστά ούτε στην τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης, την Ισπανία, καθώς ο Μαριάνο Ραχόι είδε την αυτοδυναμία του να εξαερώνεται στις εκλογές.

Ο Γάλλος πρόεδρος με την επίκληση της τρομοκρατίας και της ανάγκης για αυξημένες επενδύσεις στην ασφάλεια τίναξε το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας στον αέρα, ο Ιταλός πρωθυπουργός με την επίκληση του κόστους διαχείρισης των προσφυγικών ροών έκανε το ίδιο.
Κι ο επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί, ένα από τα πρόσωπα που ενοχλούν τα μέγιστα το υπουργείο της Βίλελμστρασε, ίσως περισσότερο κι από τον Γιάνη Βαρουφάκη, έδινε ήδη από τις αρχές του 2015 γενναιόδωρες παρατάσεις στις μεγάλες χώρες μέχρι να επιστρέψουν στον δρόμο της δημοσιονομικής αρετής.

Αλλά και ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι προχώρησε όλο το 2015 -και συνεχίζει ακάθεκτος- στα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, τα οποία προκαλούν εφιάλτες στους ανθρώπους του διπλανού ουρανοξύστη της Φραγκφούρτης, της πάλαι ποτέ κραταιής Bundesbank.

Ακόμη και στον εύκολο σάκο του μποξ, την Ελλάδα, ο Σόιμπλε δεν κατάφερε να επιβάλει το προσωρινό Grexit.
Όσο για τα... γυμνάσια που έκανε στην πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την ήττα των συντηρητικών συμμάχων του στην Πορτογαλία και την Ισπανία.

Κι αν πέτυχε με τη στάση του αυστηρού γυμνασιάρχη απέναντι στους άλλους να αυξήσει τη δημοτικότητά του στη Γερμανία, κόντρα στην καγκελάριο, στο τελευταίο συνέδριο του κοινού τους κόμματος η Άνγκελα Μέρκελ αναδείχθηκε και πάλι η απόλυτη κυρίαρχος του εσωκομματικού παιχνιδιού.

Ο γερμανικός Τύπος, τέλος, αρχίζει να αμφισβητεί την αξιοπιστία του, ως "δασκάλου που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει".
Τα φορολογικά δώρα που προσφέρει αίφνης στους Γερμανούς εφοπλιστές και εργολάβους, γράφει, δεν συνάδουν με τις άγριες πιέσεις σε χώρες όπως η Ελλάδα να προχωρήσουν σε φορολογικές μεταρρυθμίσεις.