Με ένα, μοιραία όψιμο, «mea culpa» το ΔΝΤ παραδέχεται για πρώτη φορά ανοιχτά και επίσημα το μεγάλο έγκλημα του 2010 σε βάρος της Ελλάδος και αποδομεί το ίδιο, βήμα προς βήμα, τη συνταγή των τριών Μνημονίων χωρίς κούρεμα του χρέους. Η έκθεση του ΔΝΤ, που εγκρίθηκε από το ΔΣ του Ταμείου στις 7 Δεκεμβρίουκαι δόθηκε αργά χθες το βράδυ στη δημοσιότητα, αποκαλύπτει πλήρως τα αδιέξοδα της υποκριτικής εμμονής των δανειστών στη συνταγή της λιτότητας και αναγνωρίζει ευθέως και
απερίφραστα ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Κατά τραγική ειρωνεία, ωστόσο, δίνει… παράταση και στο λάθος και στην υποκρισία, καθώς δεν προτείνει ούτε αλλαγή μοντέλου, ούτε διόρθωση της συνταγής:«Κάναμε λάθος, αλλά συνεχίζουμε», είναι συνοπτικά το μήνυμα της έκθεσης, που ξηλώνει ωστόσο εκ θεμελίων τους τρεις βασικούς άξονες της πενταετούς λιτότητας στην Ελλάδα: Την επιβολή δραματικής εσωτερικής υποτίμησης, την μη ταυτόχρονη μείωση του χρέους και το καθυστερημένο PSI.
«Το 2010 στην Ελλάδα», αναφέρεται στην έκθεση, «το Ταμείο δεν μπορούσε να βεβαιώσει ότι το χρέος ήταν βιώσιμο, μια βεβαίωση παγίως απαραίτητη προκειμένου μία χώρα να έχει πρόσβαση σε έκτακτη χρηματοδότηση από το ΔΝΤ.
Όμως, ο κίνδυνος συστημικών διεθνών επιπτώσεων, με δεδομένη την απουσία διχτυών προστασίας για τη θωράκιση των άλλων μελών της ευρωζώνης, αποτέλεσε τη δικαιολογία για να παρακαμφθεί η προϋπόθεση της εμπροσθοβαρούς μείωσης του χρέους προκειμένου να συναφθεί η συμφωνία έκτακτης χρηματοδότησης από το Ταμείο».
Στο σημείο αυτό της έκθεσης επισημαίνεται η μεγάλη έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών, εκείνη την περίοδο, σε ελληνικά ομόλογα και προστίθεται ότι για τους λόγους αυτούς εισήχθη «μια ρήτρα συστημικής εξαίρεσης στο πλαίσιο χρηματοδότησης από το Ταμείο, η οποία ενεργοποιήθηκε και στα ανάλογα προγράμματα της Ιρλανδίας (2010), της Πορτογαλίας (το 2011) και ξανά της Ελλάδας το 2012».
«Συνολικά», προστίθεται στην έκθεση, «η εμπειρία αποκαλύπτει τα προβλήματα των προγραμμάτων που χρηματοδοτούνται από το ΔΝΤ όταν δεν διασφαλίζεται εξ αρχής η βιωσιμότητα του χρέους. Όταν ήρθε τελικά η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν πολύ λίγη και πολύ αργά (too little, too late). Όταν αποφασίστηκε το PSI (αναδιάρθρωση χρέους ιδιωτικού τομέα) το 2012, το «κούρεμα» ήταν μεγάλο για τους πιστωτές σε σχέση με άλλες περιπτώσεις, ενώ την ίδια ώρα ήταν εμφανώς ανεπαρκές για να αποκαταστήσει τη βιωσιμότητα του χρέους».
Η έκθεση αναγνωρίζει επίσης ότι η εσωτερική υποτίμηση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, με τη βαθιά μείωση των μισθών δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όπως σημειώνει το ΔΝΤ, η εσωτερική υποτίμηση μέσω μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων ήταν βασικός στόχος των προγραμμάτων διάσωσης στην ευρωζώνη.
Το πρόγραμμα της Ελλάδας ήθελε να το επιτύχει αυτό μέσα από σειρά μέτρων στην αγορά εργασίας, όπως η περικοπή μισθών και επιδομάτων στο δημόσιο, η μείωση του κατώτατου μισθού και η μεταρρύθμιση του συστήματος συλλογικής διαπραγμάτευσης, καθώς και μια σειρά από ευρύτερα μέτρα όπως η μεταρρύθμιση και η εκποίηση κρατικών εταιρειών, η μείωση της γραφειοκρατίας και η άρση εμποδίων για την προώθηση του ανταγωνισμού.
Κατά την αξιολόγηση της έκθεσης, όμως, στο Δ.Σ. του Ταμείου ορισμένα μέλη του εκτίμησαν ότι η υφεσιακή επίδραση της εσωτερικής υποτίμησης, της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μπορεί να ήταν μεγαλύτερη από ότι είχε υπολογιστεί αρχικά. Εν ολίγοις, δηλαδή, το ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι η λιτότητα έφερε πολύ βαθύτερη ύφεση απ’ ότι εκτιμάτο.
Παρά την… κατά συρροή αναγνώριση λαθών, ωστόσο, το Ταμείο δεν φαίνεται να αλλάζει πλεύση. Στα συμπεράσματα της έκθεσης (υπό τον τίτλο «Αξιολόγησης της Διαχείρισης Κρίσεων) αναφέρεται ότι αρκετά μέλη του Δ.Σ του ΔΝΤ «παρ’ ότι επεσήμαναν πως η βραχυπρόθεσμη απόδοση των μεταρρυθμίσεων ήταν κατώτερη των προσδοκιών, αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει επιχείρημα για την μη εφαρμογή σημαντικών μεταρρυθμίσεων»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου