Η ΑΥΓΗ. Τυφλή σύγκρουση από αγρότες /// Ο λαϊκισμός του νεποτισμού

Ζητούν απόσυρση ασφαλιστικού - φορολογικού για να ανοίξουν τους δρόμους

*Β. Αποστόλου: Καλούμε σε ειλικρινή διάλογο χωρίς ανέφικτα προαπαιτούμενα

Σε πολιτική αλλά και άγονη αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, που δεν βοηθά την προσπάθεια για έξοδο από την κρίση και, πρωτίστως, δεν διευκολύνει την εξεύρεση δίκαιων λύσεων στα όντως οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες ή την ομαλή μετάβαση στο νέο ασφαλιστικό και φορολογικό καθεστώς, οδηγούν τον αγροτικό κόσμο συνδικαλιστικές ηγεσίες, τυπικές ή άτυπες. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι αγρότες, με πρωταγωνιστές δεξιούς και ακροδεξιούς παράγοντες της περιοχής, απέκλεισαν χθες τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Β. Αποστόλου στη Νομαρχία της Κομοτηνής αρνούμενοι κάθε διάλογο μαζί του αν δεν αποσυρθεί το ασφαλιστικό σχέδιο αλλά και το φορολογικό, το οποίο δεν έχει καν παρουσιαστεί. Το ίδιο αίτημα προβάλλουν και οι

αγρότες που ανοιγοκλείνουν την Εγνατία οδό, ενώ οι αγρότες που ανοιγοκλείνουν τα Τέμπη ζητούν, αγνοώντας την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, συνάντηση με τον πρωθυπουργό.

Ο λαϊκισμός του νεποτισμού

Σε μια χώρα που δουλεύει ρολόι και, σύμφωνα με την Transparency International (την οργάνωση που μετρά παγκοσμίως τη διαφθορά), δεν είναι επιρρεπής στον νεποτισμό, οι κυβερνήσεις αξιοποιούν, ανεξάρτητα από τις εκλογικές αναμετρήσεις, το υπάρχον δημοσιοϋπαλληλικό δυναμικό. 

Τους δημοσίους υπαλλήλους καριέρας, όπως λέγονται, που συνήθως είναι απόφοιτοι των κορυφαίων σχολών της χώρας. 

Οι μόνες παρεμβάσεις που κάνει κάθε νέα κυβέρνηση -στη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δανία κ.λπ.- είναι στην κορυφή της ιεραρχίας, καθώς επιλέγει τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν και μπορούν να υπηρετήσουν τη δική της πολιτική, καθώς και στα γραφεία των κυβερνώντων, όπου το βασικό κριτήριο -από τον/την προσωπικό/ή γραμματέα μέχρι τους ειδικούς συμβούλους- είναι η σχέση εμπιστοσύνης. 

Σε μια τέτοια χώρα, αυτό δεν λέγεται επέλαση στο κράτος. 

Θεωρείται αυτονόητο, όπως αυτονόητη θεωρείται και η αξιοπρεπής αμοιβή εκείνων των ανθρώπων που παρατάνε την καριέρα τους για να βοηθήσουν στην υλοποίηση μιας πολιτικής - και να γυρίσουν πίσω στην ιδιωτική οικονομία όταν οι υπηρεσίες τους δεν είναι πλέον επιθυμητές.

Στην Ελλάδα, η εμπειρία όλων των προηγούμενων δεκαετιών είναι διαφορετική. 

Οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ έστησαν ένα κομματικό κράτος - προ ΑΣΕΠ ανερυθρίαστα και μετά ΑΣΕΠ με μια στρατιά "δικών τους παιδιών" που έμπαινε στο Δημόσιο από το παράθυρο. 

Με αυτό το κράτος κλήθηκε να πορευτεί η νέα κυβέρνηση κι αυτοί που θέλουν πάση θυσία να το διατηρήσουν έχουν βγει τώρα στα κεραμίδια και ωρύονται για τους 618 μετακλητούς υπαλλήλους που προσέλαβε. 

Για τους ανθρώπους εμπιστοσύνης που παντού έρχονται και φεύγουν μαζί με κάθε κυβέρνηση.

Επί δεκαετίες ήταν στο χέρι αυτών που το παίζουν σήμερα σταυροφόροι της αξιοκρατίας να φτιάξουν μια στιβαρή δημόσια διοίκηση που να υπηρετεί την πολιτική που επιλέγουν κάθε φορά οι πολίτες με την ψήφο τους στις εκλογές. 

Δεν το θέλησαν ποτέ. 

Και τώρα φοβούνται μήπως αυτή η κυβέρνηση καταφέρει με το νομοσχέδιο για τη Δημόσια Διοίκηση να το κάνει. 

Μήπως πάρει σάρκα και οστά η απόφαση να δημιουργηθεί το μητρώο των "ιδιαίτερα προσοντούχων" δημοσίων υπαλλήλων και να υπάρξει -για πρώτη φορά- μια ικανή γραφειοκρατία που να εφαρμόζει τις επιλογές των εκλεγμένων, όποιοι κι αν είναι αυτοί.