Ο ηλίθιος και οι πανηλίθιοι

του Κώστα Βαξεβάνη

Το τελευταίο διάστημα μάθαμε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι πως οι κινητοποιήσεις, οι κοινωνικές αντιδράσεις ή όπως αλλιώς λέγονται, είναι δικαίωμα των κατοίκων αυτής της χώρας, αφού πλέον την παραδοχή έχουν κάνει ο Μπάμπης, ο Πορτοσάλτε και η πλειοψηφία των πελατών του “Οίκου Γραβατών Παγώνη”. Ως σήμερα ήταν τηλεοπτική πεποίθηση πως το Συνταγματικό δικαίωμα της διαμαρτυρίας ήταν ποινικό αδίκημα, απειλή για τον τουρισμό, βολή κατά της σταθερότητας της χώρας.

Κάθε διαμαρτυρία μάλιστα χαρακτηριζόταν μεθόδευση των αριστερών που θέλουν να χτυπήσουν την επιχειρηματικότητα, την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και την ανάπτυξη. 

Μέχρι που ξαφνικά είδαμε γραβάτες να ανεμίζουν στον ίδιο ρυθμό με πανό διαμαρτυρίας και τους παρατρεχάμενους βουλευτών της ΝΔ, να ανεβαίνουν στα τρακτέρ για τα δίκαια των αγροτών.

Το δεύτερο που μάθαμε είναι πως είχε απόλυτο δίκιο ο Μπαλζάκ όταν έλεγε πως δίπλα στον βλάκα τριγυρνάει πάντα ο απατεώνας. 

Αμφότερους τους έχουν καταγράψει οι τηλεοπτικές κάμερες και επιτρέψετε μου να εξηγήσω τι εννοώ. 

Στο δημοψήφισμα στο οποίο κλήθηκαν οι πολίτες να ψηφίσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ, αξίζει να θυμηθούμε ποιο ήταν το ερώτημα. 

Αντιγράφω λοιπόν από το ψηφοδέλτιο:

“Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/06/2015 και αποτελείται από δύο μέρη τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;»

Ρωτήθηκε λοιπόν ο λαός αν συμφωνεί στα μέτρα της Ευρωπαικής Τράπεζας και των εταίρων. 

Μέτρα τα οποία ήταν σκληρά και πολλά από αυτά αφορούσαν το ασφαλιστικό.

Αν θυμάμαι καλά πρωτοστάτες της υποστήριξης του ΝΑΙ, ήταν τα κανάλια, οι Μπάμπηδες, οι δημοσιογράφοι που έχουν μετατραπεί σε ανιματέρ των αγροτικών κιντοποιήσεων, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και οι παραπόταμοι του συστήματος. 

Δηλαδή όλοι αυτοί ήταν υπέρ των σκληρών μέτρων και ενός πολύ σκληρού ασφαλιστικού γιατί διαφορετικά (πάλι αν θυμάμαι καλά) θα βγαίναμε από την Ευρώπη, θα πηγαίναμε στη δραχμή, θα καταστρεφόταν η χώρα και θα απειλούνταν η ικανότητα γονιμοποίησης των μελισσών.

Άρα όλοι αυτοί οι Ναιναίκοι, επειδή ακριβώς είχαν δίκιο όπως λένε και επέμεναν απειλητικά σε σχέση με αυτό, ήταν έτοιμοι να δεχθούν σκληρά μέτρα και σκληρό ασφαλιστικό. 

Η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως υποστηρίζει από τη μεριά της, αναγκάστηκε να εφαρμόσει κάποια από αυτά τα μέτρα (λιγότερο σκληρά απ ό,τι προέβλεπε το πρόγραμμα Γιούνγκερ και λοιπών) και ένα ασφαλιστικό το οποίο αν και έχει σκληρές απαιτήσεις, δεν γίνεται αποδεκτό από του εταίρους οι οποίοι επιμένουν στο πολύ σκληρό που είχαν απαιτήσει με τα μέτρα που μπήκαν σε δημοψήφισμα.

Και ναι μεν το πολιτικό ερώτημα είναι ποιό ασφαλιστικό προτείνει ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της ΝΔ , το ΠΑΣΟΚ ή ο ξεροπόταμος πλέον του Σταύρου Θεοδωράκη, αλλά το λογικό είναι άλλο: 

πώς είναι δυνατόν αυτοί που ψηφίζαν ΝΑΙ (ανάμεσά τους και η ΓΣΕΕ) επέλεγαν σκληρά μέτρα, πιστεύοντας έστω πως είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην καταστραφεί η χώρα, τώρα να είναι καβάλα σε τρακτέρ και πεζοδρόμια, να καίνε σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ και να πετούν τις ακριβές τους γραβάτες στον αέρα, διαμαρτυρόμενοι για το ασφαλιστικό;

Αναρωτιέμαι μήπως η ρήση τελικώς του Σόιμπλε “είναι η εφαρμογή του προγράμματος ηλίθιε” αφορούσε αυτούς και όχι τον Τσίπρα. 

Τώρα για να βρείτε τον απατεώνα του Μπαλζάκ δίπλα στον ηλίθιο, ανοίξτε τις τηλεοράσεις στα δελτία ειδήσεων και τα talk show.