Η οθόνη βουλιάζει…

της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Πριν από περίπου τρία χρόνια και κάτι –εποχή ΣΚΑΪ δηλαδή– βρήκα, για τέταρτη ή πέμπτη φορά μέσα σε λίγες μέρες, σκασμένα τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου… Στο βουλκανιζατέρ με είχαν μάθει πια, σχεδόν με περίμεναν… Όταν ξαναπήγα εκείνο το απόγευμα, τα παιδιά του συνεργείου συζητούσαν έντονα το «θέμα» μου και κάποιος αναρωτήθηκε μήπως είναι καιρός να ειδοποιήσω την Αστυνομία. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένα ζευγάρι γύρω στα 65, που άκουσαν την κουβέντα και μπήκαν στη συζήτηση με ενδιαφέρον.

Μου συστήθηκαν με πολλή εγκαρδιότητα, λέγοντάς μου ότι είναι και οι δύο καθηγητές που «περιμένουν πώς και πώς κάθε βράδυ να με δουν στον Ευαγγελάτο, επειδή τους εκφράζουν απολύτως αυτά που λέω εναντίον του μνημονίου κλπ κλπ». 

Επικαλέστηκαν μάλιστα με λεπτομέρειες σχόλια που είχα κάνει τις προηγούμενες ημέρες, οπότε πείστηκα ότι οι άνθρωποι είναι όντως συστηματικοί θεατές.

-Τι έγινε εδώ κορίτσι μου, άκουσα ότι σου σκάνε συνέχεια τα λάστιχα, με ρωτάει ο άντρας.

-Κάθε τρεις και λίγο τώρα τελευταία, του απαντώ.

-Ε ενοχλούν και πολλούς αυτά που λες, τους τα ρίχνεις πολύ... μου λέει ο άντρας με τη γυναίκα να συμπληρώνει:

-Ειδικά όταν είπες προχθές ότι η Χ.Α. είναι κατασκεύασμα μυστικών υπηρεσιών για να στρέψουν ακροδεξιά την οργή του κόσμου, είπα στον άντρα μου, μα δεν φοβάται αυτή η γυναίκα; Μπράβο της !

-Ποιος λες να στο κάνει αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ; με ρωτάει ο συμπαθέστατος καθηγητής με σοβαρό ύφος...

-Ναι, το τμήμα του βόρειου τομέα που σκάει λάστιχα στο Χολαργό, του απαντώ γελώντας, σίγουρη ότι ο άνθρωπος, μορφωμένος και έξυπνος, τρολάρει . Αμ δε !

-Μη το παίρνεις στα αστεία κορίτσι μου, αυτοί είναι ικανοί για όλα, να προσέχεις, στο λέω γιατί σ΄αγαπάμε, μου λέει με συγκινητική τρυφερότητα !

Ασυναίσθητα κοίταξα γύρω μου για να βεβαιωθώ ότι εννοεί εμένα, όταν θεωρεί πώς μπορεί με τις απόψεις μου, να προκαλώ την οργή του ΣΥΡΙΖΑ και προσπέρασα εξυπακούεται ως ανόητη την απορία μου για την πεποίθησή του ότι οι Συριζαίοι έχουν ξαμολυθεί να σκάνε λάστιχα…

Από τότε ένα ενδόμυχο ερώτημα, επικαιροποιείται βασανιστικά, κάθε φορά που ξεσπά κουρνιαχτός μεγάλος για κάτι που ειπώθηκε στην τηλεόραση:

Τι αντιλαμβάνεται, τι αφομοιώνει, τι αναπαράγει, τι καταναλώνει τελικά ο τηλεοπτικός καταναλωτής -ο κανονικός όχι αυτός που εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία- από αυτά που παρακολουθεί, συνήθως με ευλαβική προσοχή;

Ο καθένας την αλήθεια του ή ο καθένας το ψέμα του;

Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος και σαλτάρει, όπως ποτέ έτσι…