Η απειλή του «διπλού τέλματος»

Με –επισφαλή– αναμονή σε δύο μέτωπα, προσφυγικό και αξιολόγηση, και με επιχείρηση αλλαγής ατζέντας μέσω της συζήτησης για τη διαφθορά στη Βουλή, η κυβέρνηση οδεύει προς τον θερμό μήνα Απρίλιο, τον μήνα που θα κρίνει την έκβαση της παράλληλης, διπλής κρίσης. 

Σ’ αυτή την διαδρομή η μεγάλη ανησυχία και το απολύτως απευκταίο σενάριο για το Μαξίμου είναι εκείνο του «διπλού τέλματος» - ήτοι, η παράλληλη… μη δημιουργική παράταση της ασάφειας τόσο στην

προσφυγική κρίση όσο και στο σήριαλ της αξιολόγησης.

Κυβερνητικές πηγές θεωρούν ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για το πιθανότερο σενάριο, λένε ότι στην Ευρώπη υπάρχει πλέον δεδομένη πολιτική βούληση – εάν όχι και «πολιτικό deal» - «να τελειώνουμε με την ελληνική οικονομική κρίση» και επισημαίνουν ότι από την πλειοψηφία τουλάχιστον των εταίρων εκτιμάταιη «ρεαλιστική, υπεύθυνη και αξιοπρεπής» στάση που επέδειξε η Αθήνα στο προσφυγικό.

Εν ολίγοις θεωρούν ότι η, στρατηγική μεν, «ανομολόγητη» δε, σύνδεση αξιολόγησης και προσφυγικού αποδίδει – οι καρποί, ωστόσο, αυτής της σύνδεσης παραμένουν ακόμη ζητούμενο και όλες οι κινήσεις του επόμενου διαστήματος θα εστιάσουν στην αντιμετώπιση των, ουκ ολίγων, αστάθμητων παραγόντων και παγίδων που θα μπορούσαν να επαληθεύσουν ακριβώς την απειλή του «διπλού τέλματος».

Οι παγίδες στο προσφυγικό

Στο προσφυγικό, η ανάσχεση των ροών από την Τουρκία το τελευταίο τριήμερο, δίνει μια πολιτική ανάσα. Μένει όμως να επιβεβαιωθεί ότι πρόκειται για ουσιαστική, και όχι προσωρινή τάση και να φανεί στην πράξη ότι το, αμφιλεγόμενο, ευρωτουρκικό deal μπορεί όντως να λειτουργήσει.

Η μεγάλη αγωνία στο κυβερνητικό επιτελείο είναι οι περαιτέρω περιπλοκές που μπορεί να φέρει τοτρομοκρατικό χτύπημα των Βρυξελλώνφρενάροντας, μέσα από την έξαρση του φόβου και των εθνικιστικών τάσεων, την – ήδη χαμηλή έως ανύπαρκτη – βούληση των ευρωπαϊκών χωρών να προχωρήσουν τη διαδικασία μετεγκατάστασης προσφύγων. Η επισήμανση του κινδύνου αυτού, και το αίτημα για επαναβεβαίωση και άμεση εφαρμογή των δεσμεύσεων, θα είναι η πρώτη προτεραιότητα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στις επαφές του με την ευρωπαϊκή ηγεσία το επόμενο διάστημα.

Παράλληλες αγωνίες όμως εμπεριέχει η διαχείριση του προσφυγικού και εντός των συνόρων, με την διαδικασία της εσωτερικής μετεγκατάστασης να προχωρά με εξίσου αργούς ρυθμούς. Η νάρκη της Ειδομένης και το άναρχο «hot spot» του Πειραιά αποτελούν πια πηγή καθημερινής ανησυχίας για την κυβέρνηση, καθώς μετατρέπονται σε εύφλεκτο έδαφος εκμετάλλευσης από πάσης φύσεως κυκλώματα αλλά και υποκίνησης πολιτικά ύποπτων και επικίνδυνων κινήσεων.

Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες εξακολουθούν νααποκλείουν κατηγορηματικά οποιοδήποτε ενδεχόμενο χρήσης βίας για την εκκένωση των δύο χώρων και όλο το βάρος θα πέσει και τις επόμενες ημέρες στο να πειστούν οι πρόσφυγες να μεταφερθούν οικειοθελώς σε οργανωμένες δομές φιλοξενίας. Παράλληλα, ειδικά στην Ειδομένη, θα είναι διακριτική μεν αλλά εμφανής η παρουσία της αστυνομίας, ενώπαρακολουθείται στενά και η δράση συγκεκριμένων, μικρότερων και άγνωστων στην πλειοψηφία τους, ΜΚΟ που φέρονται να παρακινούν τους απελπισμένους πρόσφυγες σε «εφόδους» στα σκοπιανά σύνορα.

Η – ακόμη αβέβαιη – αξιολόγηση

Στο έτερο μέτωπο, εκείνο της αξιολόγησης, ισχύει «σιγή ασυρμάτου» έως τις 4 Απριλίου, οπότε και επιστρέφει το κουαρτέτο, η μεγάλη μάχη του παρασκηνίου δίνεται πάντα για τον ρόλο του ΔΝΤ.

Η κυβέρνηση θα επιμείνει στους υψηλούς και επιθετικούς τόνους προς το Ταμείο με στόχο να ξεκαθαρίσει άμεσα η κατάσταση και να κλείσει η αξιολόγηση έως τοEurogroup της 22ας Απριλίου. Εδώ όμως τον τελικό λόγο θα έχει η Γερμανία που, παρά τους οιωνούς «πολιτικής ευελιξίας», επιμένει στην παραμονή του Ταμείου στο πρόγραμμα. Και ο μεγάλος κίνδυνος είναι να επέλθει ένας εσκεμμένα ασαφής συμβιβασμός που θα χρεώνει την Ελλάδα με ένα ακόμη επώδυνο πακέτο μέτρων, χωρίς ισοβαρές αντάλλαγμα σε ό,τι αφορά την ελάφρυνση του χρέους.

Επ’ αυτής της απειλής, κυβερνητικοί παράγοντες απαντούν υπενθυμίζοντας τις, δημόσιες πια, δεσμεύσεις Ντάισελμπλουμ και Μοσκοβισί ότι η συζήτηση για το χρέος θα ανοίξει άμεσα, χωρίς όμως και πάλι το Βερολίνο να έχει πει την τελευταία λέξη.

Η έτερη, εξίσου σοβαρή απειλή είναι η εξάντληση και των τελευταίων κοινωνικών αντοχών μέσα – κυρίως – από τοφορολογικό πακέτο μέτρων που συζητείται με τους δανειστές, ένα πακέτο που δείχνει να στοχεύει ξανά στην εναπομείνασα μεσαία τάξη. Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος επιμένει πως για τα εισοδήματα έως και 30.000 ευρώ μπορεί να προκύψουν και ελαφρύνσεις, και εδώ ωστόσο τα πάντα θα εξαρτηθούν από τα πια γραμμή θα επικρατήσει τελικά, η «σκληρή» του ΔΝΤ ή πιο «ήπια» της Κομισιόν.

Η μάχη για τη διαφθορά

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, προσδοκιών και αναμονής, η πολιτική ατζέντα στρέφεται αύριο στο τρίτο μέτωπο αιχμής, τη διαφθορά. Είναι ένα μέτωπο προνομιακό για την κυβέρνηση, όπως τουλάχιστον εκτιμά το επιτελείο του Μαξίμου, και με την – πολυαναμενόμενη – συζήτηση στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας έχει διπλή στόχευση: Την επαναβεβαίωση του ηθικού πλεονεκτήματος της κυβέρνησης και την ανάδειξη των «αμαρτωλών» σχέσεων του παλαιού πολιτικού συστήματος με τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Η διαπλοκή στα media, οι «γκρίζες» επιχειρηματικές και οικονομικές υποθέσεις που θάφτηκαν σε δικαστικά γραφεία, οι λίστες Μπόργιανς και Λαγκάρντ και τα περίφημα «θαλασσοδάνεια» θα είναι τα βασικά όπλα που θα επιστρατεύσει η κυβέρνηση σ’ αυτή την αναμέτρηση, με ζητούμενο πάντως εάν θα υπάρξει αποτέλεσμα πολιτικής ουσίας πέρα από την, προδιαγεγραμμένη, υψηλή πόλωση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

tvxs.gr