Η ΑΥΓΗ. "Κλειδί" το χρέος / Ιδιοκτήτες του κράτους

*Η δραστική μείωσή του αντιστάθμισμα στις εξωφρενικές απαιτήσεις του ΔΝΤ για εξαέρωση της κατώτατης εθνικής σύνταξης στα 180 ευρώ *Αγώνας της κυβέρνησης να κλείσει την αξιολόγηση μέχρι το Πάσχα με την κοινωνία όρθια

Η σκληρή ατζέντα με την οποία επέστρεψε το ΔΝΤ στην Αθήνα αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τα συγκοινωνούντα δοχεία στη διαπραγμάτευση μεταξύ δημοσιονομικών μέτρων και χρέους. Το Ταμείο επιμένει στην κατά κοινή παραδοχή λανθασμένη συνταγή των άγριων περικοπών που προκαλούν ύφεση για να μείνει στο πρόγραμμα, εκτός εάν οι Ευρωπαίοι συναινέσουν σε ριζική απομείωση του ελληνικού χρέους. Τα πρώτα δείγματα ότι υπάρχει πρόθεση συμβιβασμού στη διαπραγμάτευση είναι οι πρόσφατες δηλώσεις Ντάισελμπλουμ, Μοσκοβισί και Σαπέν για άμεση έναρξη της συζήτησης περί χρέους, πλην όμως το παζάρι θα είναι σκληρό και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Σε κάθε περίπτωση,

 οι προτάσεις για ισοπέδωση των συντάξεων δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά πρωτίστως από την κοινωνία. 
Η επανάληψη των ίδιων "λαθών" δεν συγχωρείται.

Ιδιοκτήτες του κράτους

του Θανάση Καρτερού

Έχει κάτι εξοργιστικό, ταυτόχρονα όμως και κάτι αστείο.
Ό,τι και να κάνει η κυβέρνηση με το ωραίο κράτος που οικοδόμησαν σαράντα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., οι αυτουργοί του ανεβαίνουν στα κεραμίδια.
Καταγγέλλουν την οικοδόμηση κομματικού κράτους από τον ΣΥΡΙΖΑ, απειλούν, φωνάζουν, απαιτούν:
Κάτω τα χέρια από το κράτος!
Εννοώντας, στην ουσία, κάτι εντελώς διαφορετικό: Κάτω τα χέρια από το κράτος μας!

Διότι, τόσα χρόνια λάφυρο της εξουσίας τους, το κράτος έχει καταντήσει να είναι δικό τους. 
Ιδιοκτησία τους. Τσιφλίκι τους, πώς το λένε.
Και τώρα δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι κάποιοι άλλοι, παρακατιανοί, που δεν ανήκαν στους προγραμματισμένους να κυβερνούν, βρίσκονται επικεφαλής του.
Τους βλέπουν ως παρείσακτους, ως καταπατητές, ως σφετεριστές προνομίων που τους ανήκουν από πατέρα σε γιο -και ανεψιό.
Κυριολεκτικά, κάποτε.

Και να πεις ότι το πείραξε κανείς το κράτος.
Μεταξύ μας τώρα, ακόμα δικό τους είναι.
Πράσινες εκτάσεις, γαλάζια πηγάδια, άντε πού και πού και καμιά κόκκινη παπαρούνα, στις ανώτερες σφαίρες του. Όμως αυτοί εκεί.
Θες να μεταθέσεις τον Σφακιανάκη; Αίσχος.
Θες μετακλητούς της εμπιστοσύνης σου σε υπουργεία ή στο Μαξίμου; Αίσχος.
Θες να αλλάξεις δυο πράγματα με μια κλασική αστική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης; Αίσχος.

Κι έτσι από αίσχος σε αίσχος κολλάει το πράγμα σε έναν βάλτο που δεν αφήνει τίποτε να αναπνεύσει.
Βουλιάζουν κάποιες φορές ακόμα και οι προθέσεις της κυβέρνησης κάτι να αλλάξει ουσιαστικά.
Κάτι να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Κάτι να γίνει με ένα κράτος που όλη η κοινωνία το θεωρεί όχι βοηθό αλλά δυνάστη της.
Όχι σύμμαχο, αλλά εχθρό της.
Μεταλλαγμένο από το ρουσφέτι, τον κομματισμό, τα κυκλώματα, τη διαφθορά, τις κουμπαριές σε υπηρέτη αλλότριων και συχνά ύποπτων συμφερόντων.

Αποκορύφωμα της οργής των ιδιοκτητών του κράτους, είναι οι πρόσφατες εξαλλοσύνες με τη Δικαιοσύνη. 
Λάθος: Με τη δικαιοσύνη τους.
Με σημαία την εισαγγελέα -ή πρέπει κι εδώ να πούμε την εισαγγελέα τους;- που έβαλε, όπως έβαλε, στο αρχείο την υπόθεση Βγενόπουλου, κατασυκοφαντούν τον εισαγγελέα διαφθοράς.
Έναν υπουργό που η επιλογή του αποδεικνύει πώς αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση τη Δικαιοσύνη.
Διότι ο Παπαγγελόπουλος ούτε συριζαίος ούτε αριστερός είναι.

Ε, και; Έβαλαν τον Βορίδη να τον κάνει ντα. Are you talking to me?

Διαβάστε επίσης:

Παρίσι: Στη συνάντηση των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών ηγετών ο Αλέξης Τσίπρας

Επιτροπή Πόθεν Έσχες: Παραβίασε τον νόμο για αγοραπωλησία μετοχών ο Κ. Μητσοτάκης

Νέα κλήση σε Στ. Ψυχάρη από την Επιτροπή Πόθεν Έσχες της Βουλής

Το 73% των Ελλήνων κρίνει αρνητικά τη συμβολή των καναλιών στην αντικειμενική πληροφόρηση