Η ΑΥΓΗ. Διαβάστε...

Αλέξης Τσίπρας προς Σοσιαλδημοκράτες: 

"Οφείλουμε να επιστρέψουμε στις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης"

Οι παράλληλες κρίσεις, προσφυγική και οικονομική, στο σταυροδρόμι των οποίων βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη, «αναδεικνύουν με έναν έντονο τρόπο τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην πρόοδο

και τη συντήρηση», τόνισε σε δήλωση του ο Αλέξης Τσίπρας από το Παρίσι, μετά τη συνάντηση εργασίας, υπό τον Φρανσουά Ολάντ, στην οποία συμμετείχε μαζί με τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες... (Διαβάστε εδω)

Διαβάστε σχετικά:

-Ολάντ: "Καμία παραχώρηση" προς την Τουρκία αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χορήγηση βίζας
-Μ. Ρέντσι: Να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στην ανάπτυξη
-Εκτενείς αναφορές στα γαλλικά ΜΜΕ για την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στο Παρίσι

Διαβάστε ακόμη:

-Ν. Παππάς για τις τηλεοπτικές άδειες: "Είμαι έτοιμος να ακούσω προτάσεις από ενδιαφερόμενους και κόμματα"

-Ο. Γεροβασίλη; Επίδειξη μικροπολιτικής από τη ΝΔ στο προσφυγικό

-Κυβερνητικές πηγές: "Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, έχει έρθει η ώρα να αφεθεί η Δικαιοσύνη ελεύθερη"

-ΚΕΕΛΠΝΟ: Κρούσμα ηπατίτιδας Α στην Ειδομένη

Με κουτουλιές...

του Θανάση Καρτερού

Σαρακοστιανές σκέψεις: Θα σας πιάνει ώρες - ώρες η οργή για τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους -μπαγάσα Κυριάκο!- που μιλούν για πνεύμα και ηθική και ονειρεύονται σταυρούς στον Γολγοθά. 

Η αγανάκτηση για τους Ρωμαίους που δήθεν νίπτουν τας χείρας, αλλά δεν λένε όχι και στον βούρδουλα, και στον ακάνθινο στέφανο, και στη σκληρότητα της κυριαρχίας τους. 

Η πίκρα για όσους δεν καταλαβαίνουν. 

Και η απέχθεια για κείνους που, αντί να υπερασπίζονται την αλήθεια από τα Μέσα που η Δημοκρατία τούς παρέχει, την κρύβουν, τη διαστρεβλώνουν, την κακοποιούν, την καταδιώκουν. Άρον - άρον.

Όλα φυσιολογικά, θα πεις, για όσους τουλάχιστον αντιλαμβάνονται ποιοι είναι απέναντι σε ποιους στη σημερινή Ιουδαία. 

Τι σημαίνει και τι συνεπάγεται η αμφισβήτηση προνομίων, που έχουν σχεδόν καθαγιαστεί από τον χρόνο και το ταλμούδ της ιδεολογίας τους. 

Η πολιτική, όταν μάλιστα συμπυκνώνει το παλιό όνειρο της εκδίωξης των εμπόρων από τον ναό, έχει τα πάνω της και τα κάτω της. 

Παίρνει, ή χάνει, ζωή και δύναμη, παράγοντας αισθήματα, που με τη σειρά τους την αναπαράγουν. 

Διαπερνά με νίκες και ήττες τα στεγανά και τα στερεότυπα. 

Αναδεικνύει, αλλά και αναλώνει ανθρώπους.

Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ εγώ, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια φως, λέει ο ποιητής. 

Να καούμε όμως. 

Γιατί, μέσα στον κυκεώνα των αισθημάτων που γεννά η καθημερινή αντιπαράθεση με έναν αντίπαλο βαθιά ανήθικο και βαθύτερα αδίστακτο, υπάρχει και η πιθανότητα να σβηστούμε. 

Όχι από πίκρα, οργή, αγανάκτηση ή ό,τι άλλο διαπερνάει την ασπίδα της ψυχραιμίας μας. 

Αλλά από μια υπόγεια, διαβρωτική, σηπτική απογοήτευση, που γεννά η επαφή με σκληρές, μόνο θεωρητικά γνωστές σε μας έως τώρα, πραγματικότητες. 

Διότι άλλο πράγμα να είσαι Βαραββάς, κι άλλο Πέτρος. 

Και επί τούτης της πέτρας...

Θες να αλλάξεις την Ιουδαία; Μάλιστα. 

Ναι, αλλά έχεις απέναντι ένα σύστημα παμφάγο και ανίκανο να δεχτεί την πιο μικρή αλλαγή. 

Έναν μηχανισμό ανθρωποφάγο, ανίκανο να δεχτεί ακόμα και την ιδέα μιας πιο ανθρώπινης λειτουργίας. Γραμματείς, Φαρισαίους, Πιλάτους, Ιούδες, Θωμάδες, όχλους, λόγχες. 

Και εισαγγελείς: Αμφισβητεί τον Θεό μας! Υπονομεύει τα όσια και τα ιερά μας! 

Με την ετυμηγορία δεδομένη, όσο κι αν δεν λέγεται πάντα ανοιχτά. 

Και το κυριότερο: Με τις προθέσεις και τις θέσεις σου να ασφυκτιούν ανάμεσα στην αναλγησία της Ρώμης και τους Καϊάφες ιδιοκτήτες του ναού.

Αυτά. Θυμώνουμε, πικραινόμαστε, αγανακτούμε. 

Αλλά δεν τα παρατάμε, όση μιζέρια κι αν βρίσκεται μπροστά. 

Μ' όλη μας τη φωνή. 

Κι αν είν' κανείς σας δίχως χέρια, να 'ρθεί να χτυπηθεί με κουτουλιές, που φώναζε πριν καεί ο Μαγιακόφσκι...