Ιούλιος ή Κάννες;

της Κατερίνας Ακριβοπούλου

Σκηνικό Ιουλίου του 2015, ή μήπως σκηνικό της συνόδου κορυφής των Καννών το Νοέμβριο του 2011, που έβαλε τις βάσεις για την επιβολή της κυβέρνησης Παπαδήμου; Στο ίδιο έργο θεατές παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες το ριμέικ της επιχείρησης για τη θανάτωση της χώρας… 

Το σύστημα Σοϊμπλε-ΔΝΤ δεν κρύβει τις επιδιώξεις του για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, με αιχμή την αναβίωση του αφηγήματος περί αριστερής παρένθεσης… Η καλή πορεία των οικονομικών δεικτών η οποία συνδέεται πλήρως με τη συμφωνία του Ιουλίου,

αιφνιδίασε το κονκλάβιο γι’ αυτό και έπρεπε να «εφεύρει» πρόσχημα για το νέο τεχνικό πρόσκομμα… 

Η μυστική συνάντηση στην Ουάσιγκτον ανάμεσα στη Λαγκάρντ, τον Σόιμπλε, τον Ντράγκι, τον Ντάισελμπλουμ και τον Μοσκοβισί , στις 15 Απριλίου, ήταν η απαρχή…

Η ελληνική κυβέρνηση πληροφορήθηκε από τα ΜΜΕ όχι μόνον τη συνάντηση αλλά και το απρόσμενο μενού για την Ελλάδα: Τη λήψη επιπλέον μέτρων, ύψους 3,6 δισ. έτσι για να μη νομίζουμε ότι «καθαρίσαμε» εύκολα με την αξιολόγηση η οποία επιφέρει τη μείωση του χρέους και ως εκ τούτου αλλάζει τη ρότα των πραγμάτων επί το θετικότερο…

Σιγά μην άφηναν τέτοιο δώρο στον Τσίπρα… 

τι και αν δεν τίθεται θέμα διαρροής καταθέσεων στο εξωτερικό λόγω των capital control, 

τι και αν άνοιξε η πόρτα της ποσοτικής χαλάρωσης, 

τι και αν η Γιούροστατ έβγαλε πρωτογενές πλεόνασμα, 

τι και αν είναι πλεονασματικός ο προϋπολογισμός, 

τι και αν οι γνώστες προεξοφλούν την έκτακτη έκδοση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου για τη χρηματοδότηση ταμειακών αναγκών;

Ψιλά γράμματα για τη χονδροειδή πολιτική απάτη… 

Η «συνομωσία» της Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε ότι οι συμφωνίες για τα τεχνικά ζητήματα είναι ο φερετζές της πολιτικής απόφασης για την απαξίωση της αριστερής απόπειρας να διαχειριστεί μια κατάσταση σε καθεστώς αποικίας, το οποίο επιβλήθηκε στη χώρα το 2010…

Όσο πιο καλά πάνε τα πράγματα δηλαδή στην οικονομία και στο γενικότερο τεχνικό πεδίο, τόσο χειρότερο για τη δυναμική της προοδευτικής αλλαγής που έχει αρχίσει ήδη και επηρεάζει -έστω και δειλά- τους συσχετισμούς στην Ευρώπη…

Δεν είναι καιρός για τέτοια λοιπόν…

Το προσφυγικό διαλύει τις δομές και τις συντεταγμένες του ευρωπαϊκού μορφώματος, η Ακροδεξιά καλπάζει, η διαμάχη Σόιμπλε-Μέρκελ εντείνεται και ενόψει εκλογών στη Γερμανία το 2017, το Βrexit τρομάζει και η ισπανική απειλή για το γερμανοκρατούμενο ευρωπαϊκό κατεστημένο πλησιάζει…

Με τα τεχνικά αδιέξοδα που προκύπτουν από τη διαμάχη ΔΝΤ- Κομισιόν, η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω για τον Σοϊμπλε κι αυτό τον καθιστά ακόμη πιο εμμονικό… 

Δεν γουστάρουν τον Τσίπρα ρε παιδί μου και του το δείχνουν με κάθε τρόπο, από την πρώτη στιγμή…

Η συμφωνία του Ιουλίου έχει ήδη παραβιαστεί από τους εταίρους και δρομολογείται ξανά το σενάριο της ανατροπής, με τον αμερικανικό παράγοντα εμφανώς αποστασιοποιημένο πλέον από την «φιλικότητα» έναντι της Ελλάδας… 

Οι πρόσφατες δηλώσεις του αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, αρμόδιου για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις Nathan Sheets, ο οποίος ταυτίστηκε πλήρως με το ΔΝΤ στη διαμάχη του με την Ελλάδα, δεν είναι παρά ένα πρώτο δείγμα της μεταστροφής για λόγους που συνδέονται απολύτως με την πρόσφατη επίσκεψη Ομπάμα στη Γερμανία και τη συνάντησή του με τη Μέρκελ…

Τι θέλουν; Δεν θέλουν τώρα εκλογές τώρα γιατί ακόμη τις φοβούνται…

Θέλουν ή να ταπεινώσουν τον Τσίπρα με νέα μέτρα, ώστε να φθαρεί ραγδαία μέχρι το τέλος του χρόνου, οπότε να είναι έτοιμος ο εκλεκτός τους Κυριάκος, ή οικουμενική ολίγων μηνών υπό άλλον, από το ίδιο στρατόπεδο, ο οποίος είναι έτοιμος από πέρυσι τον Φλεβάρη…

Κύριο χαρακτηριστικό του το γεγονός ότι ενώ ο πρωθυπουργός και κορυφαίοι υπουργοί «τρώνε πολύ ξύλο» από τα συστημικά ΜΜΕ και την αντιπολίτευση, εκείνος απολαμβάνει την ησυχία και την ασφάλεια του Απυρόβλητου…

Εμείς τι θέλουμε;