Οι δικοί μας να κερδάνε

του Κώστα Βαξεβάνη

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Φώφη Γενηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης, μπορούν να ευνοηθούν πολιτικά από τις εξελίξεις, να καταφέρουν χτύπημα ενάντια στην κυβέρνηση αλλά ταυτόχρονα με την κίνησή τους αυτή να χτυπήσουν κομμάτι έστω της διαπλοκής, τότε σίγουρα θα επιλέξουν να μην καρπωθούν τίποτα. Γιατί το θέμα είναι βεβαίως να χτυπηθεί η κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούν να γίνουν πατροκτόνοι. Το πιο

αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, στην υπόθεση Βγενόπουλου. 

Δύο στενοί συνεργάτες του, οι Μπουλούτας και Φόρος (ο Μπουλούτας μάλιστα είναι διευθύνων σύμβουλος της MIG), αφού χρησιμοποίησαν όλα τα νόμιμα μέσα για να μην εκδοθούν στην Κύπρο και το έκαναν από σεβασμό στη Δικαιοσύνη και τη νομιμότητα φαντάζομαι, εξαφανίστηκαν για να μην εκδοθούν όταν η απόφαση του Αρείου Πάγου ήταν εναντίον τους.

Δηλαδή επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπήρξε η επανάληψη μιας υπόθεσης τύπου Χριστοφοράκου. Ανάμεσα στις ευθύνες των Εισαγγελικών Αρχών και της Αστυνομίας, εμφανίστηκε ένα επιμελώς δημιουργημένο κενό, από το οποίο κατάφεραν να εξαφανιστούν δύο υπόδικοι του λευκού κολάρου, οι οποίοι μάλιστα μπορεί να επιβαρύνουν με τις καταθέσεις τους τον Βγενόπουλο αν παραδοθούν στην Κύπρο.

Με ευθύνη της Εισαγγελίας, ή της Αστυνομίας ή και των δύο μαζί, σίγουρα πάντως επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο συνεργάτες του Βγενόπουλου εξαφανίστηκαν.

Παρόλα αυτά δεν ακούστηκε άχνα, ούτε από την Αντιπολίτευση ούτε από τα Media. 

Αν είχε δραπετεύσει κανένας πορτοφολάς από το Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας, η Αντιπολίτευση θα είχε ζητήσει να πέσουν κεφάλια την ώρα που τα κανάλια θα θύμιζαν πόσο επικίνδυνος είναι ο πορτοφολάς και πόσο ντροπιαστική ήταν η απόδραση. 

Πορτοφολάς όμως, όχι άνθρωπος του Βγενόπουλου.

Ο Μητσοτάκης και η παρέα του κατάπιαν ακόμη και το γεγονός πως πρόκειται για μια υπόθεση που αφορά και άλλο κράτος απέναντι στο οποίο η Ελλάδα εκτίθεται και δημιουργείται πρόβλημα στις ήδη τεταμένες σχέσεις που αφορούν την υπόθεση και τις «ελληνικές τακτικές». 

Όλοι μαζί, και κόμματα της Αντιπολίτευσης και μιντιάρχες, χώνεψαν ακόμη και την προκλητική ανακοίνωση των δύο καταζητούμενων με την οποία ορίζουν οι ίδιοι πότε θα εμφανιστούν, βγάζοντας τη γλώσσα σε ένα ολόκληρο κράτος, που να θυμίσω, εμένα με βρήκε και με συνέλαβε σε μερικές ώρες όταν δημοσίευσα τη λίστα Λαγκάρντ.

Τώρα λοιπόν, εκτός από σιωπή τίποτα άλλο. 

Ούτε δηλώσεις, ούτε ερωτήσεις στη Βουλή, ούτε κατηγορίες για την ανικανότητα ΣΥΡΙΖΑ. 

Γιατί ανάμεσα στο να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να δεχθεί πλήγμα η διαπλοκή, διαλέγουν να κερδάει η ομάδα που θα έλεγε και ο Βίκτωρ Μητρόπουλος. 

Η παράγκα έχει σημασία. Οι άλλοι να πάνε να...κάνουν Πάσχα.

ΥΓ. Η υπόθεση όπως εξελίχθηκε με τη φυγή των δύο, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική και για την «αθωότητα» Βγενόπουλου, αλλά και της Εισαγγελέως Τσατάνη που τον αθώωσε. 

Τόσο αθώοι και να φοβούνται να καταθέσουν; 

Και επιπλέον ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη ξεκινάει και σταματάει στις υπηρεσίες του Ντογιάκου, της Γκουτζαμάνη και της Τσατάνη; 

Κερδάνε...