Σκουριές. Οι δικοί μας μάρτυρες...

Δημήτρη Κάλτσο, Γιώργο Καλύβα, Γιώργη Κυργιαννέ, θα σας θυμόμαστε πάντα, 

θα έχουμε συνείδηση πως είστε σαν τα δοκάρια που κρατάνε το σπίτι μας !

Η Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής είναι ένα χωριό με 2.500 κατοίκους και είναι το πιο κοντινό χωριό στις Σκουριές. Εκεί, για λόγους ευνόητους, έριξε το βάρος της η Eldorado, προκειμένου να διεμβολίσει την τοπική κοινωνία, για να πετύχει τον βρώμικο σκοπό της, την εξόρυξη. Εκεί, εδώ και 7 χρόνια διαδραματίζεται ένας εμφύλιος πόλεμος,

μεταξύ αυτών που ενδίδουν στην εξαγορά του μεροκάματου και των υπηρεσιών από την Eldorado, και από την άλλη αυτών που δεν ξεπουλιούνται. 

Αυτών που προτιμούν, με ψηλά το κεφάλι να ζουν φτωχά, αλλά με αξιοπρέπεια και πατριωτισμό. 

Γιατί, να το πούμε κι αυτό με την ευκαιρία, ο πατριωτισμός που έχει αξία και ουσία, είναι αυτός που αγωνίζεται και ματώνει για να σώσει τον τόπο του από την καταστροφή των εισβολέων, και οι χρυσοθήρες στην Χαλκιδική είναι εισβολείς. 

Ο άλλος «πατριωτισμός», αυτός με τις πλαστικές σημαιούλες, όταν δεν συνοδεύεται από τέτοιες αποδείξεις-θυσίες, είναι έωλος και δήθεν. 

Η Μεγάλη Παναγία και οι κάτοικοί της, είναι το χωριό που πληρώνει το βαρύτερο τίμημα, από όλα τα χωριά της περιοχής, σ’ αυτήν την βρώμικη ιστορία του χρυσού. 

Ένα χωριό διχασμένο, με τους μισούς να δουλεύουν και να τσεπώνουν το μεροκάματο της μαμάς εταιρείας και τους άλλους μισούς να αγωνίζονται, να τρέχουν στο βουνό και να σέρνονται στα δικαστήρια, να κάνουν θυσίες για να σώσουν το νερό και τον αέρα, την υγεία και τις ζωές των παιδιών τους. 

Ο καθένας βλέπετε, στους κοινωνικούς αγώνες, τάσσεται από την μεριά που του υπαγορεύει η ηθική και η συνείδησή του. 

Οι συναγωνιστές μας στην Μεγάλη Παναγία σηκώνουν αυτό το ασήκωτο βάρος πολλά χρόνια τώρα. 

Υφίστανται τους τραμπουκισμούς των μισθοφόρων της εταιρείας και τους χαφιέδες της. Νιώθουν την πίεση των συγγενών που δουλεύουν στην εταιρεία. 

Βλέπουν το βουνό να καταστρέφεται και βιώνουν τις απογοητεύσεις από τα ξεπουλήματα των πολιτικών. 

Τυραννιούνται από τα ερωτηματικά, για το που πάει ο αγώνας μας, που είναι οι συναγωνιστές μας; 

Γνωρίζουν την αμείλικτη ερημιά του αγωνιστή. 

Κι αυτό όλο είναι βάρος που οι ευγενικές ψυχές δεν μπορούν να το σηκώσουν εύκολα. Βλέπετε ο αλτρουισμός που διακρίνει τους αγωνιστές φυτρώνει σε ευαίσθητες καρδιές. 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως στα δύο τελευταία χρόνια έφυγαν από κοντά μας τρεις νέοι συναγωνιστές μας, της πρώτης γραμμής του αγώνα μας, γιατί η καρδιά τους δεν άντεξε. 

Δεν άντεξε τους συμπατριώτες τους, που ενέδωσαν στα χρήματα της εταιρείας. 

Δεν άντεξε τους πολιτικούς που χρησιμοποίησαν τον αγώνα μας για να καθίσουν στις καρέκλες με τους παχυλούς μισθούς και τώρα δεν ξέρουν κατά που βρίσκονται οι Σκουριές. 

Δεν άντεξε τέλος και το πιο πικρό, την διάσπαση στο κίνημα και τις συμπεριφορές που πικραίνουν πιο πολύ κι από ψέματα της Eldorado πιο πολύ κι από τις προδοσίες των πολιτικών.

Δημήτρη Κάλτσο, Γιώργο Καλύβα, Γιώργη Κυργιαννέ, θα σας θυμόμαστε πάντα, θα έχουμε συνείδηση πως είστε σαν τα δοκάρια που κρατάνε το σπίτι μας!

Γιώργος Τσιριγώτης  

καθηγητής ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης