Η τελευταία γραμμή άμυνας

Στάθης στον eniko

Η κυβέρνηση ξεκίνησε με 500εκατομμύρια, όχι 2,9 δισεκατομμύρια αντέτεινε η Τρόικα, ανέβηκε στο 1,5 δισ. η κυβέρνηση (λες και τα εκατομμύρια είναι στραγάλια), κατέβηκε στα 2,5 δισ. η Τρόικα, εν τέλει τα βρήκαν στα 2,1 δισ. (που μπορεί και να ’ναι 2,9 δισ.)! 

Τούρκικο παζάρι! Κανονικό ξεδιάντροπο τούρκικο παζάρι κι ας πιάνουν με κάτι τέτοια τη μύτη τους οι Γερμανοί, την ξεπιάνουν όταν μυρίζονται μίζες. 

Τόκους. Αρπαγές. Λεηλασίες.

Τούρκικο παζάρι λοιπόν και τα χαράτσια ποιος θα τα πληρώσει; 

Ποιος άλλος; Ο ραγιάς, με τη φροντίδα των γενίτσαρων. 

Μεγάλη πρόοδο το Γένος. Είναι πλέον φανερό. 

Η τελευταία γραμμή άμυνας της χώρας, το έφερε η ιστορία, να είναι  >>>

ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πίσω απ’ αυτήν τη γραμμή, το κοινωνικό χάος, ακόμα και ο διαμελισμός της χώρας – εκεί ακριβώς που θέλουν να μας πάνε.

Τα σημάδια είναι παντού και είναι ολοφάνερα. 

Δεν χρειάζεται να βγουν νωρίς το πρωί στους ναούς οι οιωνοσκόποι για να εξετάσουν από πού πετάνε οι αητοί, ώστε να καταλάβουμε ότι η κυβέρνηση παίζει τα τελευταία της χαρτιά, κι αυτά είναι λιμά μπαστούνια με ατού από κούπες.

Στη Βουλή, στα πάνελ, παντού όπου ομιλούν βουλευτές και στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας που φυλλορροεί, και με όσα λένε, και με τη γλώσσα του σώματος, υποσημειώνουν όταν δεν δηλώνουν το τέλος μιας εποχής. Εκτός όμως απ’ αυτό, όλη

η σύγχυση στο καθεστωτικό πολιτικό σκηνικό, καθώς και στα ΜΜΕ που το υποστηρίζουν, υποδηλώνει ακριβώς το ίδιο, την εξάντληση του μοντέλου της διακυβέρνησης των ανδρείκελων. 

Εκ τούτου και το ανακάτεμα της σούπας των σεναρίων για κυβέρνηση Σαμαρά χωρίς τον Σαμαρά, για ανασύνθεση της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη σε κυρία Μπακογιάννη Ντόρα κι άλλα ισοϋψούς εμπνεύσεως συναφή και κάργα αποτελεσματικά. Τίποτε δεν τους βγαίνει. 

Οι Τροϊκανοί τούς έχουν κάνει τις «κόκκινες γραμμές» που μηρύκαζαν βρόχο, τα ψέματα που έχουν πει τους γυρίζουν μπούμερανγκ, τα νέα μέτρα που θα πρέπει να πάρουν, έχουν αρχίσει να παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας, κυβερνούν σαν υστερικά νευρόσπαστα όπως ο κ. Γεωργιάδης και τους απέμειναν πρόμαχοι για να τους υπερασπίζονται στους καφενέδες κάτι Τζαμτζήδες – το όνειδος του Γουλιμή.

Είναι φανερό ότι συναντήσει δεν συναντήσει την κυρία Μέρκελ ο κ. Σαμαράς, όχι μόνον οι διαταγές που έχει ήδη εκδώσει η Κομαντατούρ θα πρέπει να εκτελεστούν, αλλά και νέες διαταγές συντάσσονται εν όψει των «κενών» του 2015, με το επόμενο Μνημόνιο (το τρίτο), ήδη να είναι στα σκαριά.

Μπορεί τα σενάρια να επιδιώκουν ανασύνθεση, αλλά αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια των συντακτών τους είναι η αποσύνθεση. 

Για παράδειγμα, ο κ. Βενιζέλος διαλύει ο ίδιος το κόμμα του και δεν χρειάζεται καθόλου τη βοήθεια του ΣΥΡΙΖΑ για να το πετύχει. 

Το ίδιο και η Ν.Δ.! 

Με νομοσχέδια όπως αυτό για την υπερφορολόγηση των ακινήτων και την έλευση ή μάλλον την επέλαση του γ’ Μνημονίου να φαίνεται στον ορίζοντα, μόνον τη μοίρα του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ακολουθήσει και στο ίδιο χάλι να φθάσει.

Πώς αντιμετωπίζεται όλο αυτό; μάλλον με αλλαγή πολιτικής. 

Κάτι που η κυβέρνηση ούτε προτίθεται ούτε μπορεί να κατορθώσει. 

Ρίχνει λοιπόν το καθεστώς στη μάχη ό,τι του έχει απομείνει: την προπαγάνδα, τη στρέβλωση, τα ψέματα, τους εκβιασμούς, τις απειλές. 

Ηδη τα ΜΜΕ της διαπλοκής

με αιχμή στο δόρυ τους τα «ΝΕΑ» και το «Mega» έχουν αρχίσει εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ «διαδηλώσεις της κατσαρόλας», λες και ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη κυβερνά, λες και ο ... Αλιέντε έχει ήδη εγκατασταθεί στο Προεδρικό Μέγαρο. 

Οι μπούρδες που ελέχθησαν χθες περί αποστασίας (από ποιον; τον κ. Σαμαρά!) διά στόματος Βενιζέλου και εναρμονισμένης γραφίδος ΔΟΛ, μόνον σε ανόητους και ανιστόρητους μπορεί να απευθύνονται. 

Εις ουδεμίαν αποστασία δύναται να καλέσει η (οποιαδήποτε) Αξιωματική Αντιπολίτευση, διότι ούτε το κράτος (και βεβαίως το παρακράτος) διαθέτει για να την οργανώσει, ούτε είναι έκκληση σε αποστασία η απεύθυνση στην ελεύθερη βούληση των βουλευτών – αλλοιώς, ούτε προτάσεις μομφής θα προέβλεπε το πολίτευμα, ούτε η τήρηση του Συντάγματος θα βασιζόταν στη συνείδηση των βουλευτών, όπως άλλωστε βασίζεται και στη συνείδηση των πολιτών.

Τότε η αρχή της Δεδηλωμένης δεν θα ήταν παρά καταμέτρηση κουκιών και ύστερα πάπαλα. 

Αντιθέτως, η Δεδηλωμένη αφορά στη διαρκή βάσανο της υποστήριξης ή όχι του κάθε βουλευτή στην κυβέρνηση.

Δεν τα ξέρουν αυτά ο Συνταγματολόγος κ. Βενιζέλος, ο πολυπράγμων ΔΟΛ και ο θεωρητικός της ταύτισης των δύο άκρων κ. Σαμαράς; 

Τα ξέρουν, θέλουν όμως να μην τα ξέρουμε εμείς και να μην τα σκεφτόμαστε. Κυρίως όταν παραβιάζουν ξετσίπωτα το πολίτευμα.

 Οταν

η πολιτική τους ασκεί κατάφωρη βία εναντίον του λαού που θα έπρεπε να υπερασπίζονται – αυτήν την εντολή έχουν λάβει.  

Αλλων όμως διαταγές εκτελούν.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν η τελευταία γραμμή άμυνας της χώρας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Και ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει αυτήν την εξέλιξη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθη (ειρήσθω εν παρόδω, οι μόνοι αλάνθαστοι είναι ο Πάπας και ο Περισσός), το ζητούμενο είναι να κάνει όσο λιγότερα λάθη μπορεί και να βρει όσο πιο σωστές λύσεις γίνεται. 

Αυτό θα εξαρτηθεί και από τον διάλογο που γίνεται στο εσωτερικό του, και από τον διάλογο του κόμματος με την κοινωνία. 

Εν ολίγοις από την τελική διαμόρφωση του προγράμματός του και την εκλαΐκευση του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, απ’ ό,τι φαίνεται, θα κυβερνήσει. 

Για να κυβερνήσει προς όφελος του λαού, ο λαός πρέπει να βγει στο προσκήνιο. Για να βγει ο λαός στο προσκήνιο, εκτός από μια πολιτική που θα τον απελευθερώνει απ’ το καθεστώς του «σοκ και του δέους», εκτός από μια πολιτική που θα εμπνεύσει τον λαό, θα χρειασθούν και οι θεσμοί εκείνοι που θα κρατήσουν ένα τέτοιο νέο φαινόμενο ζωντανό, λειτουργικό, αποδοτικό. 

Εις βάθος χρόνου.

Για να γίνει κάτι τέτοιο κατορθωτό, ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να απευθυνθεί στο καλό, το ηθικό και το έντιμο, όπου κι αν αυτό υπάρχει ή κρύβεται μέσα στην ελληνική κοινωνία. 

Με παλικαριά και ειλικρίνεια

πρέπει να εκθέσει στον λαό: τις δυσκολίες, τους στόχους, τους τρόπους, τα προσδοκώμενα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απευθυνθεί σε όλους τους καλούς ανθρώπους, του ΚΚΕ, του ΠΑΣΟΚ, των ΑΝΕΛ, της ΔΗΜΑΡ, της Ν.Δ., σε όλους τους πολίτες που θα θελήσουν να συνδράμουν στο τιτάνιο εγχείρημα της ανακοπής των καταστροφών που μας συμβαίνουν και ακόμα περισσότερο στη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής (δεν λέω νέας, διότι τέτοια στρατηγική τώρα ούτε καν υπάρχει) για τον λαό και την πατρίδα.

Η απεύθυνση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνεται με την κυρίαρχη πολιτική γλώσσα που ό,τι και να λες το προσφέρει υλικό στην προπαγάνδα, αλλά σε μια νέα γλώσσα που θα σέβεται τις έννοιες και τους πολίτες. 

Ούτε στις ηγεσίες των κομμάτων που δημιούργησαν αυτή τη συμφορά ή συνέβαλαν σε αυτήν μπορεί να απευθυνθεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Για παράδειγμα: το κάλεσμα σήμερα στους ΑΝΕΛ συνιστά αριστερή, φιλολαϊκή πολιτική.  

Διότι παρά τις πολιτικές διαφορές των δύο κομμάτων, υπάρχουν οι προτεραιότητες (ζωής ή θανάτου) στην εξυπηρέτηση των οποίων οι στόχοι τους συγκλίνουν. 

Αντιθέτως, το κάλεσμα στο ΚΚΕ σήμερα είναι μια δεξιά πολιτική, διότι το κόμμα αυτό επεφύλαξε στον εαυτό του τον ρόλο του θλιβερού αναχωρητή που απογοητεύει τον λαό, τον απελπίζει, μάλιστα τον εκφοβίζει (ότι τον εξαπατούν), τον αποτρέπει δηλαδή απ’ το να πάρει ο ίδιος την τύχη του στα χέρια του, να προσπαθήσει, να δοκιμάσει και να δοκιμασθεί, μόνον και μόνον επειδή μέσα σε αυτό το εγχείρημα θα είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Παραγνωρίζει

σκοπίμως το ΚΚΕ ότι αν αυτό το εγχείρημα συμβεί και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει, ο λαός θα τον προσπεράσει. 

Παραγνωρίζει (επίσης σκοπίμως) ότι αν ο λαός δεν προσπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ και αποτύχει και ο ίδιος, τότε η υπόθεση των λαών και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα γυρίσει ακόμα πιο πολλά χρόνια πίσω.

Είναι βέβαιον πως όταν το σκάφος του δικομματικού μονοκομματισμού αρχίσει να βυθίζεται για τα καλά, πολλά ποντίκια θα προσπαθήσουν να το εγκαταλείψουν και να σωθούν στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φαίνεται να προσπαθεί τώρα η κυρία Τζάκρη. Ομως τα νερά αλλά και οι μπουρμπουλήθρες γύρω απ’ τη βυθιζόμενη μαούνα δεν είναι του Σιλωάμ, είναι της Στυγός.

Αν για παράδειγμα αύριο ο Γιωργάκης καταψηφίσει ένα απ’ τα νομοσχέδια εκτρώματα που πρόκειται να φέρει η κυβέρνηση των ανδρείκελων στη Βουλή, θα αφεθούν να πάνε στο καλό οι αμαρτίες του και από Σαούλ σε Παύλο θα έχει ανανήψει ο ποδηλατοκωπηλάτης; 

Οχι βέβαια! Αλλά τότε εις τι διαφέρει η κυρία Τζακρή από τον κ. Παπανδρέου; 

Δεν είναι τόσο καλή ποδηλατοκωπηλάτης; 

No problem! 

Υπήρξε καλή «κηπουρός». Και μας ξέρανε.

Αλλο λοιπόν η κάθε Τζάκρη κι άλλο οι πολίτες που ψήφισαν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ ή όποιο άλλο κόμμα πλην (πλέον) Χρυσής Αυγής. 

Επίσης, άλλο ο κάθε πολιτικός που είχε συμμετοχή στο έγκλημα κι άλλο όσοι πολιτικοί είναι αθώοι του αίματος. 

Οποιος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τη διαφορά, δημαγωγεί. Υποκρίνεται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη μαζικός και αν κυβερνήσει θα γίνει μαζικότερος. 

Η ειδοποιός διαφορά του απ’ όσα έχουν γίνει έως τώρα, θα είναι να μην επαναλάβει ούτε ένα απ’ αυτά, ούτε μία από τις δημαγωγικές, ιδιοτελείς και επικοινωνιακές πρακτικές και τακτικές του φθαρμένου παρελθόντος.

Ούτε λόγω «ανωτέρας βίας», ούτε μέσω των κλισέ για τις «τοπικές κοινωνίες», πρέπει να δοθεί στον λαό η εντύπωση ότι τον περιμένει μία απ’ τα ίδια. Ο λαός έχει μάτια και βλέπει, νου και καταλαβαίνει. 

Και γι’ αυτό παραμένει ακόμα διστακτικός και συγκρατημένος.

Αύριο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει, θα είναι υποχρεωμένος να συγκρουσθεί με θεούς, θηρία και δαίμονες. 

Η μόνη του ισχύς, το μόνον του όπλο θα είναι η ενότητα του λαού.  

Κι αυτή η ενότητα, μόνον σε ό,τι δεν έχει σχέση με την παθολογία του παρελθόντος, μάλιστα εναντίον της, μπορεί να βασισθεί για να υπάρξει...