Αναγνώστης (A-halk) γράφει:προβοκάτορα, βάλτο με τίτλο "το ανέκδοτο της ημέρας", γιατί είναι καλό: ...ενάντια στο ισπανικό κίνημα των πολιτών «Πραγματική Δημοκρατία τώρα» (Democracia Real Ya) που ξεκίνησε τον όποιο ξεσηκωμο στη χώρα αυτή εξέδωσε χτες ανακοίνωση το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας (!!!) "αναλύοντας" την κατάσταση και λέει για αυτό: "το «κίνημα» αυτό «επιτίθεται στη διεύρυνση της ταξικής πάλης, πρόκειται για ένα διαταξικό μόρφωμα με ξεκάθαρο μικροαστικό χαρακτήρα συμβάλλει να ανακόπτεται η ενίσχυση --->>>
μιας στάσης αντιπαράθεσης με τις ρίζες της καπιταλιστικής κρίσης.
Με τη χειροτέρευση της καθημερινής ζωής της εργατικής τάξης, άλλων στρωμάτων και της νεολαίας και λαμβάνοντας υπόψη τις ανεπάρκειες του επαναστατικού υποκειμενικού στοιχείου, βρίσκουν διέξοδο από τη δυσαρέσκειά τους μέσω ρεφορμιστικών και μικροαστικών εκφράσεων, ενώ γίνονται ευάλωτοι στη χειραγώγησή τους από το σύστημα ώστε να αποτραπεί το ανέβασμα συνείδησης..." και άλλα παρόμοια.
το παραπάνω κείμενο έσπευσαν πολλοί εγχώριοι να το υιοθετήσουν με χαρά.
βλέπεις τα αυθεντικά λαϊκά κινήματα ονομάζονται πάντα αστικά και ρεφορμιστικά, όταν δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε και να τα καπελώσουμε και όταν δεν πληρούν κάποιες ορθόδοξες προϋποθέσεις.
δηλαδή συγκεντρώσεις - παρελάσεις απόλυτα προγραμματισμένες και τακτοποιημένες και κατά προτίμηση λίγων εκατοντάδων ατόμων για να ξέρουμε και τι μας γίνεται.
για την ιστορία και για όσους δεν γνωρίζουν όπως κι εγώ δεν καλογνώριζα και για να καταλάβουν κάποια πράγματα το παραπάνω Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας το βρήκα σε μια περιγραφή των αριστερών κομμάτων της ισπανίας, να περιγράφεται σαν κόμμα με αμελητέα δύναμη. διάβασε:
"Η Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας (IU) είναι ένας συνασπισμός κομμάτων του οποίου ηγείται το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας.
Συμμετέχουν επίσης το Κόμμα Κομμουνιστών Καταλονίας, οικολόγοι, εργατικοί και άλλες αριστερές ομάδες. Στις τελευταίες εκλογές έπαθε κυριολεκτικά πανωλεθρία, λαμβάνοντας μόνο το 5,5% των ψήφων και εκλέγοντας οκτώ βουλευτές σε σύνολο 350 στη Βουλή των Αντιπροσώπων και κανέναν στη Γερουσία.
Υπάρχει ακόμη το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, με αμελητέα δύναμη.
μιας στάσης αντιπαράθεσης με τις ρίζες της καπιταλιστικής κρίσης.
Με τη χειροτέρευση της καθημερινής ζωής της εργατικής τάξης, άλλων στρωμάτων και της νεολαίας και λαμβάνοντας υπόψη τις ανεπάρκειες του επαναστατικού υποκειμενικού στοιχείου, βρίσκουν διέξοδο από τη δυσαρέσκειά τους μέσω ρεφορμιστικών και μικροαστικών εκφράσεων, ενώ γίνονται ευάλωτοι στη χειραγώγησή τους από το σύστημα ώστε να αποτραπεί το ανέβασμα συνείδησης..." και άλλα παρόμοια.
το παραπάνω κείμενο έσπευσαν πολλοί εγχώριοι να το υιοθετήσουν με χαρά.
βλέπεις τα αυθεντικά λαϊκά κινήματα ονομάζονται πάντα αστικά και ρεφορμιστικά, όταν δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε και να τα καπελώσουμε και όταν δεν πληρούν κάποιες ορθόδοξες προϋποθέσεις.
δηλαδή συγκεντρώσεις - παρελάσεις απόλυτα προγραμματισμένες και τακτοποιημένες και κατά προτίμηση λίγων εκατοντάδων ατόμων για να ξέρουμε και τι μας γίνεται.
για την ιστορία και για όσους δεν γνωρίζουν όπως κι εγώ δεν καλογνώριζα και για να καταλάβουν κάποια πράγματα το παραπάνω Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας το βρήκα σε μια περιγραφή των αριστερών κομμάτων της ισπανίας, να περιγράφεται σαν κόμμα με αμελητέα δύναμη. διάβασε:
"Η Ενωμένη Αριστερά Ισπανίας (IU) είναι ένας συνασπισμός κομμάτων του οποίου ηγείται το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας.
Συμμετέχουν επίσης το Κόμμα Κομμουνιστών Καταλονίας, οικολόγοι, εργατικοί και άλλες αριστερές ομάδες. Στις τελευταίες εκλογές έπαθε κυριολεκτικά πανωλεθρία, λαμβάνοντας μόνο το 5,5% των ψήφων και εκλέγοντας οκτώ βουλευτές σε σύνολο 350 στη Βουλή των Αντιπροσώπων και κανέναν στη Γερουσία.
Υπάρχει ακόμη το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, με αμελητέα δύναμη.
8 σχόλια:
Διαβάζοντας κανείς το μανιφέστο, αλλά και τα συνθήματα και τις διακηρύξεις των συμμετεχόντων διαπιστώνει ορισμένα πράγματα: μέσα στον νεανικό τους ενθουσιασμό, οι διαδηλωτές βιάζονται να χαρακτηρίσουν αυτές τις κινητοποιήσεις σαν “επανάσταση”. Η κοινωνική επανάσταση είναι μια πολύ σύνθετη διαδικασία όπως την εξηγήσαμε κι άλλoτε εδώ, απαιτεί ορισμένες κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις για να ξεκινήσει η διαδικασία. Η αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση είναι απολύτως φυσιολογική κι απολύτως θεμιτή. Όμως, εδώ και δύο αιώνες περίπου κοινωνικών, εργατικών αγώνων στον κόσμο έχει μαζευτεί μια πείρα. Αυτή η πείρα λέει δύο πράγματα: α) ότι οι αγώνες πρέπει να έχουν μια απόλυτα καθορισμένη στρατηγική, πρέπει να στοχέυουν κάπου συγκεκριμένα κι όχι αόριστα, σε κάποιες λίγο πολύ αφηρημένες έννοιες, όπως “ισότητα”, “ελευθερία”, “δημοκρατία” κλπ. Το κομμουνιστικό κίνημα έχει απόλυτα προσδιορισμένο στόχο: την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, του κοινωνικοπολιτικού συστήματος που είναι το πρόσφορο έδαφος για όλες αυτές τις αξίες που είπαμε παραπάνω.
β) οι αγώνες, επειδή διεξάγονται μέσα σε ένα καλά οργανωμένο σύστημα που έχει στη διάθεσή του πανίσχυρα όπλα, όπως το στρατό, την αστυνομία, τα μέσα ενημέρωσης, θα πρέπει να καθοδηγούνται από ένα “κέντρο” που είναι γερά οργανωμένο, με σφιχτή δομή αλλά και με ιδεολογικοπολιτική καθαρότητα και αυτοτέλεια. Επικεφαλής των αγώνων πρέπει πρώτα και κύρια να είναι οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη, η οποία είναι η κινητήριος δύναμη της κοινωνίας, έχει στα χέρια της το πανίσχυρο όπλο της παραγωγής. Όπως λέει το σύνθημα “χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά”. Το εργατικό κίνημα, και εκείνο το τμήμα του που καθοδηγείται από την θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, συγκεντρώνει συνολικά την πείρα των κοινωνικών αγώνων και έχει πολιτική, συνδικαλιστική και κινηματική επάρκεια να “παρασύρει” το σύνολο του λαου αγωνιστικά. Αυτό τον ρόλο στην Ελλάδα τον επιτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Στην Ισπανία, το κομμουνιστικό κίνημα είναι πολυδιασπασμένο και δεν μπορεί αντικειμενικά να τεθεί επικεφαλής τέτοιων μεγάλων κινητοποιήσεων, κάτι που (δυστυχώς) θα φανεί από την κατάληξη των αγώνων που βλέπουμε σήμερα, οι οποίοι σε τελική ανάλυση, απλώς εκτονώνουν τη λαϊκή οργή ανώδυνα.
Υπάρχει πάντοτε η περίπτωση, το (κάθε) κομμουνιστικό κόμμα που “διεκδικεί” το ρόλο του οργανωτή των μαζών κλπ να κάνει εσφαλμένες εκτιμήσεις, λάθη, να στρέφεται σιγά-σιγά προς τον ρεφορμισμό, να χάνει το αγωνιστικό του κύρος κλπ. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην Ισπανία όπου, δυστυχώς για το λαό, τα κομμουνιστικά κόμματα δεν είναι ισχυρό στήριγμα των μαζών, οι οποίες εξεγείρονται μέσα από άλλες πολιτικές ή κινηματικές διόδους. Κάτι που ξαναγυρίζει ουσιαστικά τον Ισπανικό λαό πολλά χρόνια πίσω καθώς δεν υπάρχει κάποιος επαναστατικός φορέας μαζικός να αξιοποιήσει την πείρα του παρελθόντος.
Και πάλι βλέπουμε να θεοποιείται το internet και το social networking ως “φορέας” της επανάστασης κλπ. Το διαδίκτυο πρέπει πάντα να το βλέπουμε ως μέσο κι όχι ως επαναστατικό υποκείμενο. Μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο, αλλά πάντα υπάρχει η περίπτωση, όταν στενέψουν τα πράγματα για την άρχουσα τάξη, να κατεβάσει τους διακόπτες και να κλείσει όλους τους σέρβερς.
Η ψύχραιμη ανάλυση της κατάστασης στην Ισπανία, μας οδηγεί σε ένα αναπόδραστο συμπέρασμα: το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Οι κινητοποιήσεις αυτές, είναι μια δυνατή αρχή, έστω αυθόρμητη, έστω ακαθοδήγητη ακόμα, και πρέπει να αναλογιστούμε ότιαυτές οι κινητοποιήσεις είναι αντανακλαστική αντίδραση του Ισπανικού λαού από τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν τόσο στη χώρα μας, όσο και στις αραβικές χώρες. Χρέος έχει το εκεί κομμουνιστικό κίνημα να δώσει σωστή κατεύθυνση στη λαϊκή οργή, με όποιες δυνάμεις διαθέτει, χρέος έχουν και τα κομμουνιστικά κόμματα της υπόλοιπης Ευρώπης, ημών συμπεριλαμβανομένων, να επιταχύνουν διαδικασίες συντονισμού του ευρωπαϊκού για αρχή, του παγκόσμιου στη συνέχεια κομμουνιστικού κινήματος. Οι λαοί χρειάζονται ένα ισχυρό παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.
tasos ΕΝΤΑΞΕΙ.
ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΣ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ.
ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΒΑΛΜΕΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΡΟΛΟΙ......
το «κίνημα» αυτό «επιτίθεται στη διεύρυνση της ταξικής πάλης, πρόκειται για ένα διαταξικό μόρφωμα με ξεκάθαρο μικροαστικό χαρακτήρα συμβάλλει να ανακόπτεται η ενίσχυση κλπ κλπ κλπ
Το ποίημα είναι ξεπερασμένο και βαρετό.Τίποτα καινούργιο;
ένα τέτοιο κίνημα όπως το περιγράφει ο τάσος ήταν κάποτε και το πολυτεχνείο.μην ξεχνάτε./300 προβοκάτορες κατέλαβαν το πολυτεχνείο/ πανσπουδαστική νο 8!!!!!
οι πουθενάδες του 0,5% κρίνουν το λαό και τη νεολαία της ισπανίας!!!!
ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ ΑΝΩΝΥΜΕ ΤΗΣ 8:41πμ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΝΟ 8, ΑΦΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΙΔΕΣ ΑΠΛΑ ΑΚΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
ΕΠΙΜΕΝΩ Σ΄ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑ ΕΓΡΑΦΕ Η ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΝΟ 8...
ΠΡΩΤΑ ΨΑΧΝΟΥΜ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΕΙΔΑΛΛΩΣ ΚΑΤΑΝΤΑΜΕ ΓΡΑΦΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ Ο ΕΝ ΛΟΓΩ "ΑΝΩΝΥΜΟΣ" ΚΟΙΝΟΙ ΣΥΚΙΦΑΝΤΕΣ, ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΙ...
Τάσο,με το ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ ΑΝΩΝΥΜΕ που ξεκινάς και το Ο ΕΝ ΛΟΓΩ "ΑΝΩΝΥΜΟΣ" (εντός εισαγωγικών !!!) που τελειώνεις, ελπίζω απλά, να μην υπονοείς κάτι...
Δημοσίευση σχολίου