κ. Παπανδρέου, την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας...

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος  

Τα είπε όλα !  Ένας πρωθυπουργός σπάνια σε μια ομιλία του είναι τόσο ειλικρινής ως προς τις προθέσεις του, όσο ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης που έκανε στη Βουλή με αφορμή το νόμο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Είπε ο κ. Παπανδρέου (23/8/2011) ότι:

α) Ο νόμος για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ θα καθορίζει πλέον τη λειτουργία τους «με γνώμονα τις οικονομικές προτεραιότητες».

Πράγματι. --->>>

 

 

 

Μόνο που οι «οικονομικές προτεραιότητες» της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου, στη λαιμητόμο των οποίων τίθεται - καθ' ομολογίαν του - η Ανώτατη Εκπαίδευση, είναι εκείνες οι «οικονομικές προτεραιότητες» που κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Που ρημάζουν τις κοινωνικές δαπάνες.
Που εξανεμίζουν τα απομεινάρια της Κοινωνικής Πρόνοιας.

Αυτές, προφανώς, οι...«οικονομικές προτεραιότητες», οι οποίες όσον αφορά την Παιδεία φρόντισε η κυβέρνηση να τις θωρακίσει νομοθετικά διά του «νόμου Διαμαντοπούλου», δεν είναι καθόλου άσχετες με το γεγονός ότι το 2010-2011 η επιχορήγηση των Πανεπιστημίων περικόπηκε έως και 50%, ενώ νέα μείωση της τάξης ενός επιπλέον 16% προβλέπεται για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 μέσω του μεσοπρόθεσμου...

β) Το Πανεπιστήμιο, ως προς τη λειτουργία του και ως προς το τι επιστήμονες θα «παράγει», όπως είπε ο κ. Παπανδρέου, «θα κρίνεται από την αγορά»...

Προφανώς. Μόνο που η «αγορά» η οποία θα «κρίνει» είναι η ίδια αγορά που θέλει τον εργαζόμενο (άρα και τον επιστήμονα εργαζόμενο που θα βγάζουν τα Πανεπιστήμιά της) να διαπραγματεύεται την αξία της εργατικής του δύναμης με όριο το μηνιάτικο των 300, των 400 και των 500 ευρώ...

Αυτή η ίδια «αγορά», που δεν ανέχεται τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα εργασιακά δικαιώματα κλπ., προφανώς δεν θα βλέπει με καλό μάτι (τουτέστιν: δεν θα «κρίνει» θετικά) εκείνο το είδος Πανεπιστημίου που δεν θα «βγάζει» πειθήνια και υποταγμένα ανθρωπάκια (σ.σ.: και τούτο γιατί αφ' ενός τα μη υποταγμένα ανθρωπάκια διεκδικούν τα δικαιώματά τους και αφ' ετέρου αντιλαμβάνονται στο έπακρο την αξία της συλλογικότητας στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους).

Επίσης αυτή η «αγορά» που θα «κρίνει» τα Πανεπιστήμια και που ως εκ τούτου θα τα ελέγχει και θα εμφανίζεται ως ...«χορηγός» των Πανεπιστημίων, ουδέποτε επέδειξε «αυτοκτονικές» τάσεις. Που σημαίνει ότι είναι μάλλον αλλεργική στο να «χορηγεί» και να «επιχορηγεί», δηλαδή αντίθετη στο να επιτρέπει τη διακίνηση εκείνων των ιδεών μέσα στα Πανεπιστήμια που κάθε άλλο παρά υποκλίνονται και αποδέχονται την «αυθεντία» των «αγορών». Είναι πρόδηλο ότι τέτοια Πανεπιστήμια, που αμφισβητούν το «μονόδρομο» των «αγορών», η «αγορά» όταν τα «κρίνει» θα τα κρίνει άξια μόνο για ένα πράγμα: Για το «στραγγαλισμό» τους...

γ) Η πολιτική της κυβέρνησης στα Πανεπιστήμια «δεν είναι θέμα μνημονίου. Το υπαγορεύει η συνείδησή μας», συμπλήρωσε σε μια φορτισμένη αποστροφή του λόγου του ο κ. Παπανδρέου.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι, όντως, αυτή είναι η «συνείδηση» της κυβέρνησης. Με ή χωρίς μνημόνιο.

Επειδή, πάντως, το θέμα τέθηκε με τον τόσο έντονα «συνειδησιακό» τρόπο από τον πρωθυπουργό, αντί άλλου σχολίου παραπέμπουμε στον ποιητή, ο οποίος - σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις και για κάτι τέτοιες «συνειδήσεις» - σχολίαζε με τον ακόλουθο τρόπο:
«Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας»!