Είχαμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή, -μεταξύ σοβαρού κι αστείου- όταν το ΠΑΣΟΚ άρχισε να το παίρνει (δημοσκοπικά) η "μεγάλη κατηφόρα", αν τελικά ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ !!! παίρνοντας τουλάχιστον το 3 % (!!!) των ψήφων... Και μπορεί αυτή τη στιγμή πανελλαδικά να κινείται γύρω στο 12%, αλλά οι Θεσσαλονικείς, το στέλνουν -κυριολεκτικά- στο "χρονοντούλαπο", κατατάσσοντάς το ...πέμπτο (5ο) Κόμμα (!!!) με 4,5 % (!!!) σε δημοσκόπηση της Palmos Analysis για τον "Αγγελιοφόρο της Κυριακής".ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΓΡΑΦΗΜΑ:>>>
Το είδαμε κι αυτό σε δημοσκόπηση: το κυβερνών κόμμα από τη σαρωτική νίκη το 2009 στην πέμπτη θέση της πρόθεσης ψήφου σήμερα !
Και θα δούμε κι άλλα πρωτόγνωρα για τους Νεοέλληνες, άλλωστε πρωτόγνωρη είναι και η γενικότερη κατάσταση στη χώρα μας.
Καταρχήν, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η τσέπη είναι ο βασικός εκλογικός παράγοντας: τι Siemens, τι Βατοπέδια, τι δομημένα ομόλογα, ό,τι κι αν πέρασε από την πολιτική επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια στάθηκε αδύνατο να πληγώσει καίρια το πολιτικό σύστημα. Ενώ μια έκτακτη εισφορά, ένα χαράτσι στα ακίνητα και μερικές μειώσεις μισθών και συντάξεων αρκούν ώστε το πολιτικό σκηνικό να γκρεμιστεί συθέμελα.
Και θα δούμε κι άλλα πρωτόγνωρα για τους Νεοέλληνες, άλλωστε πρωτόγνωρη είναι και η γενικότερη κατάσταση στη χώρα μας.
Καταρχήν, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η τσέπη είναι ο βασικός εκλογικός παράγοντας: τι Siemens, τι Βατοπέδια, τι δομημένα ομόλογα, ό,τι κι αν πέρασε από την πολιτική επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια στάθηκε αδύνατο να πληγώσει καίρια το πολιτικό σύστημα. Ενώ μια έκτακτη εισφορά, ένα χαράτσι στα ακίνητα και μερικές μειώσεις μισθών και συντάξεων αρκούν ώστε το πολιτικό σκηνικό να γκρεμιστεί συθέμελα.
Το βασικό πολιτικό θύμα της κοινωνικής οργής είναι αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ. Και λέω αυτή τη στιγμή, γιατί είναι άγνωστο τι ξημερώνει αύριο και για τους άλλους. Δεν υπάρχει πλέον καμιά σχεδόν σταθερά, κανένα σημείο αναφοράς για να προσανατολιστεί κανείς για το μέλλον. Η μεγάλη κυβερνητική κεντροαριστερή παράταξη του ΠΑΣΟΚ έχει αποψιλωθεί σε σημείο που αμφισβητείται η ίδια της η ύπαρξη. Το αμάρτημα άλλωστε μεγάλο: ενάντια στο ίδιο το πολιτικό του DNA, εφάρμοσε τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί από τη μεταπολίτευση και μετά, βρέθηκε απέναντι σε όλες τις κοινωνικές ομάδες που το στήριξαν διαχρονικά και αθέτησε κάθε προεκλογική του δέσμευση (αυτό το «λεφτά υπάρχουν» στοιχειώνει ήδη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ).
«Και πού να πάω;», αναρωτιέται ο μέσος ψηφοφόρος που τόσα χρόνια στήριξε το ΠΑΣΟΚ, από την εποχή της «αλλαγής», στην περίοδο του εκσυγχρονισμού και μετά στη νεο-παπανδρεϊκή σεζόν.
«Και πού να πάω;», αναρωτιέται ο μέσος ψηφοφόρος που τόσα χρόνια στήριξε το ΠΑΣΟΚ, από την εποχή της «αλλαγής», στην περίοδο του εκσυγχρονισμού και μετά στη νεο-παπανδρεϊκή σεζόν.
Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι άνθρωποι της κυβερνητικής σταθερότητας, άνθρωποι που έχουν εθιστεί εκλογικά να ψηφίζουν κυβέρνηση. Η βίαιη ανατροπή των επαγγελματικών και οικονομικών τους δεδομένων τα δύο τελευταία χρόνια τους οδηγεί σοκαρισμένους στο να γυρίσουν την πλάτη τους στον κομματικό φορέα που στέγασε επί δεκαετίες τις πολιτικές τους επιλογές. Η προφανής και συγγενική επιλογή των μικρότερων κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και Οικολόγοι Πράσινοι και Αρμα Πολιτών) είναι μεν διαθέσιμη, στερείται όμως των κυβερνητικών εκείνων χαρακτηριστικών τα οποία τους κρατούσαν τόσα χρόνια στην αυλή του ΠΑΣΟΚ.
Δεν πείθουν ως «βιώσιμες» κυβερνητικές εναλλακτικές λύσεις, με αποτέλεσμα να κατευθύνεται προς τα εκεί λιγότερο από 1 στους 5 (17%) των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ το 2009. Η εμφάνιση της Δημοκρατικής Αριστεράς, με τις πιο ήπιες και συμβιβαστικές θέσεις σε σχέση με τις παραδοσιακές δυνάμεις της Αριστεράς, δείχνει να αποτελεί μια -προσωρινή;- στέγη για τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, εξού και η δημοσκοπική εκτόξευση του νεότευκτου κόμματος του Φώτη Κουβέλη. Παρ' όλα αυτά, το 50% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2009 δεν έχουν ακόμα πάρει μεταγραφή για κάποιο άλλο κόμμα αλλά παραμένουν μετέωροι (αναποφάσιστοι, άκυρο-λευκό, αποχή), περιμένοντας είτε τις εσωκομματικές εξελίξεις και τις ενδεχόμενες αλλαγές σε επίπεδο ηγεσίας ή/και πολιτικής γραμμής στο ΠΑΣΟΚ, είτε την ενδεχόμενη ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς.
Η Νέα Δημοκρατία δείχνει να κρατάει τη θέση της και συντηρεί σαφές προβάδισμα, μακριά ωστόσο από το στόχο της αυτοδυναμίας. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου δείχνει να έχει ανακόψει την ανοδική της πορεία και είναι φανερό ότι όσο παρατείνεται ο βίος της κυβέρνησης συνεργασίας, τόσο θα δυσκολεύει και η προσπάθειά της να διαφοροποιηθεί από τις μνημονιακές πολιτικές που τόσο πολέμησε τα τελευταία δύο χρόνια.
Στάσιμος και ο ΛΑΟΣ, η συμμετοχή του οποίου στην κυβέρνηση από τη μία πλευρά του στέρησε την εισροή διαμαρτυρόμενων ψηφοφόρων, από την άλλη όμως δημιουργεί ένα πιο «αποδεκτό» προφίλ συστημικού φορέα για το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη: είναι χαρακτηριστικό ότι καταγράφονται διαρροές ακροδεξιών ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ προς τη Χρυσή Αυγή.
Κερδισμένη η παραδοσιακή Αριστερά, όχι όμως στο επίπεδο που θα περίμενε κανείς εν μέσω της αδυσώπητης οικονομικής κρίσης και της συνεπακόλουθης ύφεσης. Εξαίρεση η Δημοκρατική Αριστερά που «πετάει», μένει όμως να αποδειχθεί κατά πόσο η δημοσκοπική καταγραφή θα αποτελέσει και εκλογική πραγματικότητα, κάτι που θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ.
Στα αξιοσημείωτα της δημοσκόπησης, η μικρή ικανοποίηση από την κυβέρνηση Παπαδήμου, καθώς η αρχική ευφορία από το σχηματισμό της αντικαθίσταται σταδιακά από προβληματισμό αλλά και συνειδητοποίηση ότι αφενός «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη», αφετέρου η πραγματικότητα των σκληρών μέτρων δεν αλλάζει… Μάλιστα, για έναν στους τρεις περίπου ερωτηθέντες το ευρώ δεν είναι πλέον επιθυμητό με κάθε θυσία, καθώς οι αντοχές του πληθυσμού εξαντλούνται ταχύτατα…
Στα αξιοσημείωτα της δημοσκόπησης, η μικρή ικανοποίηση από την κυβέρνηση Παπαδήμου, καθώς η αρχική ευφορία από το σχηματισμό της αντικαθίσταται σταδιακά από προβληματισμό αλλά και συνειδητοποίηση ότι αφενός «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη», αφετέρου η πραγματικότητα των σκληρών μέτρων δεν αλλάζει… Μάλιστα, για έναν στους τρεις περίπου ερωτηθέντες το ευρώ δεν είναι πλέον επιθυμητό με κάθε θυσία, καθώς οι αντοχές του πληθυσμού εξαντλούνται ταχύτατα…
Ταυτότητα της έρευνας
Η δημοσκόπηση έγινε από την Palmos Analysis για τον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» στην Α΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης (Δήμοι Αμπελοκήπων-Μενεμένης, Ευόσμου–Κορδελιού, Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς, Νεάπολης–Συκεών, Παύλου Μελά). Το δείγμα ήταν 861 άτομα, άνδρες κα γυναίκες, ηλικίας 18 και άνω. H δειγματοληψία έγινε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις με το σύστημα CATI από τις 9 έως τις 12 Δεκεμβρίου 2011. Σταθμίσεις έγιναν με βάση το φύλο, την ηλικία και την ψήφο στις βουλευτικές εκλογές 2009. Μέγιστο στατιστικό σφάλμα +- 3,3% με διάστημα εμπιστοσύνης 95%.
Η Palmos Analysis είναι μέλος των ESOMAR και WAPOR και έχει αριθμό μητρώου 11 στο Μητρώο Επιχειρήσεων και Φορέων Δημοσκοπήσεων του ΕΣΡ.
Η δημοσκόπηση έγινε από την Palmos Analysis για τον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» στην Α΄ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης (Δήμοι Αμπελοκήπων-Μενεμένης, Ευόσμου–Κορδελιού, Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς, Νεάπολης–Συκεών, Παύλου Μελά). Το δείγμα ήταν 861 άτομα, άνδρες κα γυναίκες, ηλικίας 18 και άνω. H δειγματοληψία έγινε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις με το σύστημα CATI από τις 9 έως τις 12 Δεκεμβρίου 2011. Σταθμίσεις έγιναν με βάση το φύλο, την ηλικία και την ψήφο στις βουλευτικές εκλογές 2009. Μέγιστο στατιστικό σφάλμα +- 3,3% με διάστημα εμπιστοσύνης 95%.
Η Palmos Analysis είναι μέλος των ESOMAR και WAPOR και έχει αριθμό μητρώου 11 στο Μητρώο Επιχειρήσεων και Φορέων Δημοσκοπήσεων του ΕΣΡ.
1 σχόλιο:
Το 1992, όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ ψήφιζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, παραμύθιαζαν τον ελληνικό λαό για μια νέα λαμπρή σελίδα στην πορεία της χώρας. Εξαπολύοντας μια απίστευτη προπαγάνδα χειραγώγησης του λαού και επιστρατεύοντας τα συγκροτήματα του Τύπου σκόρπησαν ψέματα και υποσχέθηκαν στους εργαζόμενους τον «επίγειο παράδεισο» που θα έρθει μέσα από τους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πίσω από το ψέμα και την υποκρισία τους επιχείρησαν να κρύψουν ότι υπέγραψαν μια συνθήκη με βάση τις γνωστές τέσσερις ελευθερίες –κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργαζομένων – που εξασφάλιζε στο μεγάλο κεφάλαιο ιδανικότερες συνθήκες για την αναπαραγωγή και συσσώρευσή του, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Δεκαεπτά χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης, η ζωή επιβεβαιώνει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που την καταψήφισε. Σήμερα:
Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια μισθωτοί εργαζόμενοι έχουν εισόδημα που δεν ξεπερνάει τα 704 ευρώ.
Το 60% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από 600 ευρώ.
Την τελευταία 10ετία, περίπου 20.000 μικρομεσαίοι αγρότες κάθε χρόνο ξεκληρίζονται, ελέω Κοινής Πολιτικής της ΕΕ.
Με την εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έφτασαν στα 67 χρόνια!
Οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας στη χώρα από το 2000 και μετά ξεπερνούν το 50% των συνολικών δαπανών Υγείας.
Οι συνεχόμενες περικοπές στο χώρο της εκπαίδευσης οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.
Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι επωμίζονται το 50,1% των βαρών της άμεσης φορολογίας.
Το δημόσιο χρέος της χώρας έφτασε τα 280 δις. ευρώ, η αποπληρωμή του οποίου βαραίνει τα λαϊκά νοικοκυριά.
Έχουν ελαστικοποιηθεί πλήρως οι εργασιακές σχέσεις με την καθιέρωση της ανασφάλιστης εργασίας των «stage», τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (65ωρο, εκ περικοπής εργασίας).
Την ίδια στιγμή, όμως, από την ένταξη κάποιοι επωφεληθήκαν. Λεφτά στη χώρα από τα περιβόητα «πακέτα» της ΕΕ μπήκαν, αλλά τα καρπώθηκε μία χούφτα κεφαλαιοκρατών. Μέχρι το 2006 περισσότερα από 38,4 δις. ευρώ μέσω των κοινοτικών πακέτων, κατέληξαν στις τσέπες των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοκατασκευαστών, είτε με απευθείας επιδοτήσεις είτε μέσω προγραμμάτων κατάρτισης. Άλλα 20 δις. ευρώ θα καταλήξουν στις ίδιες τσέπες μέχρι το 2013. Την ίδια περίοδο ξεπουλήθηκαν κρατικές τράπεζες, ιδιωτικοποιήθηκαν οι τομείς της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών, ενώ η φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου μειώθηκε σταδιακά, για να φτάσει σήμερα το 25%!
Το τίμημα της ενσωμάτωσης της χώρας της στην ΕΕ, το πλήρωσαν λοιπόν ακριβά τα λαϊκά στρώματα. Αυτά όμως που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια από την εφαρμογή των ευρωενωσιακών πολιτικών θα είναι ακόμα χειρότερα. Αυτή τη φορά στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν νέα αντιλαϊκή επέλαση προκειμένου να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους κερδοφορίας στο μεγάλο κεφάλαιο. Σ’ αυτή την πολιτική τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ορθώσουν εμπόδια. Η μάχη των ευρωεκλογών είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τα λαϊκά στρώματα να καταδικάσουν τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου και να ενισχύσουν το ΚΚΕ. Όχι μόνο γιατί του είπε την αλήθεια για την ΕΕ, αλλά γιατί μέσα από την ενίσχυση του Κόμματος της εργατικής τάξης μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος, που θα μπει μπροστάρης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Δημοσίευση σχολίου