Χθες δόθηκαν στη δημοσιότητα οι δηλώσεις «Πόθεν Έσχες» των 300 μελών του κοινοβουλίου, και για πρώτη φορά αναρήθηκαν και στο Ίντερνετ για να τις διαβάζουν οι πολίτες, καθώς η Αρχή Προστασίας Δεδομένων έδωσε τη σχετική άδεια (πέρυσι είχε αρνηθεί -άδικα, σύμφωνα με αυτό).
Ως εδώ καλά. Οι πολίτες έχουν ένα μέρος να μπορούν να μπουν και να δουν ανά πάσα στιγμή την περιουσιακή κατάσταση των εκπροσπώπων τούς, όπως πρέπει. Αλλά εδώ υπάρχουν μερικά πολύ σημαντικά και πολύ σοβαρά «αλλά», που κάνουν ετούτη τη δημοσίευση εξαιρετικά ύποπτη, ενδεικτική της αλλόκοτης, οπισθοδρομικής και ανεγκέφαλης προσέγγισης από τους υπευθύνους αυτής της ιστορίας.
Συγκεκριμένα:
Οι δηλώσεις των βουλευτών εμφανίζονται στην οθόνη του browser με Flash. ΜΕ FLASH. Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης βλέπει «εικόνες» των κειμένων, και όχι τα κείμενα αυτά καθ’ αυτά. Αυτό είναι από μόνο του εξωφρενικό και πρωτοφανές >>>
Οι δηλώσεις των βουλευτών εμφανίζονται στην οθόνη του browser με Flash. ΜΕ FLASH. Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης βλέπει «εικόνες» των κειμένων, και όχι τα κείμενα αυτά καθ’ αυτά. Αυτό είναι από μόνο του εξωφρενικό και πρωτοφανές >>>
-η συντριπτική πλειοψηφία των κειμένων στο Ίντερνετ είναι με τη μορφή κανονικών HTML σελίδων (παράδειγμα: η λίστα των φοροφυγάδων), και σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και αρχεία PDF- αλλά κυρίως είναι ανησυχητική, γιατί δείχνει πρόθεση.
Δεν επιλέγει κάποιος τυχαία να ανεβάσει κείμενα στο Ίντερνετ σε Flash. Απλά δεν γίνεται.
Η μετατροπή ενός κειμένου σε Flash είναι σε γενικές γραμμές δυσκολότερη από το ανέβασμα ενός απλού PDF, οπότε κάποιος κάπου πήρε τη σχετική, πρωτότυπη, αιρετική απόφαση επίτηδες.
Για ποιό λόγο;
Είναι προφανές: Αυτός που πήρε την απόφαση (και η ευθύνη προφανώς είναι του προέδρου της αρμόδιας Επιτροπής Ελέγχου Ευάγγελου Αργύρη) ήθελε να κάνει το αποτέλεσμα που θα βλέπουν οι πολίτες να είναι όσο πιο δύσκολο στην αντιγραφή, την επεξεργασία και την ανάλυση γίνεται.
Για ποιό λόγο;
Είναι προφανές: Αυτός που πήρε την απόφαση (και η ευθύνη προφανώς είναι του προέδρου της αρμόδιας Επιτροπής Ελέγχου Ευάγγελου Αργύρη) ήθελε να κάνει το αποτέλεσμα που θα βλέπουν οι πολίτες να είναι όσο πιο δύσκολο στην αντιγραφή, την επεξεργασία και την ανάλυση γίνεται.
Ο πολίτης ή ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να επιλέξει κομμάτια του κειμένου κάθε δήλωσης για να κρατήσει σημειώσεις, δεν μπορεί να αποθηκεύσει κανένα από τα αρχεία στον υπολογιστή του, δεν μπορεί να μεταφέρει τους πίνακες σε ένα λογιστικό φύλλο για να κάνει τις προσθέσεις των αριθμών ή οποιαδήποτε στατιστική ανάλυση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Είναι σαν να σου λένε «θα σου δείξουμε τα στοιχεία» και μετά να σου τα δείχνουν σε κόλλες Α4 από την άλλη άκρη του δωματίου, καθώς είσαι δεμένος πισθάγκωνα.
Μια σημαντική παρατήρηση από τον Θοδωρή Γεωργακόπουλο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου