Η Μουλβία Γέφυρα

Βρισκόμαστε πιά σε ένα τοπίο καθαρό.

Οι θέσεις των πολιτικών δυνάμεων είναι πλέον ευδιακριτές κι ακόμα πιο ευδιάκριτη είναι στα μάτια του λαού η διάταξη των εν λόγω πολιτικών δυνάμεων, όχι μόνον αναλόγως των θέσεων τους, αλλά κι αναλόγως των συμμαχιών τους. Από τη μια μεριά παρατάσσονται οι δυνάμεις του δικομματισμού που μας έφεραν στην καταστροφή, ζητώντας να συνεχίσουμε σε αυτόν τον ίδιο καταστροφικό δρόμο. Οι δυνάμεις αυτές, ΠΑΣΟΚ , Ν.Δ., ΛΑΟΣ και λοιποί ψιλοί, συνετρίβησαν στις εκλογές. Γράφοντας όμως την εντολή του λαού στα παλιά τους σινιέ υποδήματα, επιμένουν να του προτείνουν την ίδια ακριβώς πολιτική, το Μνημόνιο, με μικρές παραλλαγές... >>>

Όχι μόνον ανώδυνες για τους τοκογλύφους δανειστές, αλλά

και κατά το εφαρμόσιμον αναξιόπιστες, όσον αναξιόπιστες είναι οι δυνάμεις που μας τις προτείνουν. Διότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. μας έχουν εξαπατήσει τόσες φορές, όσες ο Σίσυφος τους θεούς και τους ανθρώπους.

Τα ποσοστά αυτών των κομμάτων εξακολουθούν να φθίνουν και μετά τις εκλογές, πράγμα που δέιχνει ότι η θέληση του λαού να αντιμετωπισθεί το Μνημόνιο, δυναμώνει.

Δύο μόνον κραταιοί (;) σύμμαχοι έχουν απομείνει να υποστηρίζουν την φυλλοροούσα παραταξη των Δάτι και Αρταφέρνη,  ήγουν Βενιζέλου και Σαμαρά: η Διαπλοκή και η Τρόικα.

Ρεσιτάλ τρομοκρατίας και πεμπτοφαλλαγγίτικης μαύρης προπαγάνδας έδωσαν αυτό το Σαββατοκύριακο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη τα μίντια της Νέας Τάξης, του Δ΄Ράιχ, και της καθ’ημάς Κομαντατούρ.

Απέναντι στη φάλαγγα του Δάτιδος και του Αρταφέρνη, στέκει το μπουλούκ ασκέρι του ΣΥΡΙΖΑ, ένας γενναίος κι αίφνης γεμάτος ελπίδες συρφετός που τώρα συντάσσεται και, όπως δείχνουν οι πρώτες προεκλογικές δημοσκοπήσεις, πυκνώνει τις τάξεις του.

Δίπλα, σε δικό τους σχηματισμό οι Ανεξάρτητοι Έλληνες

και μακρυά, στ’ απόσκια, ψηλά στις ραχούλες το ΚΚΕ αποφασισμένο, τουλάχιστον για την ώρα , να μη  μετάσχει στη σύγκρουση. Να μην επηρρεάσει το αποτέλεσμα της. Κάποιο άλλο σχέδιο θα έχει, δεν εξηγείται αλλοιώς.

Ανάμεσα στις δύο παρατάξεις πάνω στη Μουλβία Γέφυρα, εκεί που η σύγκρουση θα γίνει και ο αγώνας θα κριθεί, στέκεται η ΔΗΜΑΡ.

Η οποία είναι με τους μεν και τους καλεί να προσχωρήσουν στους δε!!

Δηλώνει η ΔΗΜΑΡ ότι είναι εναντίον του Μνημονίου, αλλά ότι μπορεί να συμμαχήσει με τις δυνάμεις του Μνημονίου ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., εναντίον του Μνημονίου και καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι εναντίον του Μνημονίου να προσχωρήσει στο Μνημονιακό μπλοκ. Μύλος; Όχι. Κύβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή εθνική κυβέρνηση ή όπως αλλοιώς θα την ονόμαζε διερχόμενος τις ιερεύς.

Με έναν λόγο η ΔΗΜΑΡ καλεί αντιμνημονιακές δυνάμεις να συνασπισθούν με μνημονιακές, ώστε ένα φιλομνημονιακό μνημόνιο να ασκήσει μια αντιμνημονιακή πολιτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε. Κι έτσι ενα «τοπίο στην ομίχλη» έγινε πάλι ένα τοπίο καθαρό, με καθαρές τις διαχωριστικές γραμμές.Διότι η ειδοποιός διαφορά αυτών των εκλογών απο τις προηγούμενες είναι ότι ο λαός βγήκε στο προσκήνιο.

Και μένει εκεί.

Όχι απλός θεατής. Αλλά συμμετέχοντας ήδη ενεργά!

Απόδειξη, η ρευστότης των ποσοστών που δείχνει τί εγκρίνει και τί απορρίπτει ο λαός αυτοστιγμεί κι όταν τα πράγματα βρίσκονται εν τη γεννέσει τους.

Τι προτείνει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και στις τάξεις του προστρέχουν κάθε μέρα και περισσότεροι πολίτες;

Στράτευμα σχηματίζεται ή μια ορδή που θα διαλυθεί στο πρώτο φύσημα του ανέμου; Εχουν ελπίδα οι πολίτες-οπλίτες που συγκεντρώνονται; γράφει κάτι πάνω της ή ασπίδα τους-παίζει ένα «εν τούτω νίκα» στην παρτίδα υπέρ πατρίδας; ή είναι απλώς

η κραυγή αγωνίας ενός τιμωρημένου, σφαγμένου και απελπισμένου καρκατσουλιού, ηρωικού ίσως, αλλά ανίκανου να τα βάλει με τις λεγεώνες;

Με τι έχουμε να κάνουμε;

Με τη συντεταγμένη διάβαση της Μουλβίας Γέφυρας

προς τη νίκη του νέου και του ερχόμενου ή με την εξοδο του Μεσολογγίου, ιερή αλλά απέλπιδα;

Με το πρελούδιο μιας νέας εποχής για την Ελλάδα και την Ευρώπη έχουμε να κάνουμε ή με την επιμήκυνση ενός κορακοζώιτου κύκνειου άσματος των Τεράτων που μας έφεράν ως εδώ;

Θα χρεωκοπήσουμε ή θα ξεχρεώσουμε;

Με το Μνημόνιο ο θάνατος μας είναι βέβαιος. Η χρεωκοπία επίσης.Η έξοδος απο το ευρώ πιθανή. Η υποδούλωση και η διάλυση της χώρας, βεβαιη. Η φτώχεια κι ο όλεθρος για τους πολλούς, αναπόδραστα.

Αυτοί που μας τα επιφυλλάσουν όλα αυτά, μας απειλούν ότι θα πάθουμε τα ίδια, αν προσπαθήσουμε να τα ανατρέψουμε.

Αυτο είναι παράλογο.

Και στην πολιτική το παράλογο προδίδει φόβο.

Τώρα (μας) φοβούνται αυτοί που μας φόβιζαν.

Τι φοβούνται;ότι αν επαναστατήσουμε εμείς, δεν θα μπορούν εκείνοι να συνεχίζουν την καταλήστευση των Ισπανών, των Πορτογάλων, των Ιταλών κι όλων των άλλων. Δεν θα μπορούν να αγνοήσουν τη θέληση ενός ολόκληρου λαού διότι θα βρεθούν αντιμέτωποι και με τη θέληση άλλων λαών (Αυτό θα συμβεί σύντομα, αλλά είναι μια άλλη ιστορία).

Επαιξαν με τη φωτιά και τώρα αρχίζουν να καίγονται.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ μείνει σταθερός στις θέσεις του, αν απευθυνθεί στο φιλότιμο των Ελλήνων παντού, στους έντιμους και τους ικανούς, ο λαός δεν θα είναι πλέον άοπλος κι έρμαιο των Δυνατών και των Δυναστών.

Η Ελλάδα θα μπορέσει να σηκώσει το κεφάλι της και να βγει απ’τον βραχνά του Μνημονίου διεκδικώντας ισότιμες διεθνείς σχέσεις μέ όλους- κι όχι μόνον με την Ένωση- δίνοντας προτεραιότητα στην υπεράσπιση της ζωής των πολιτών της κι όχι στους τρόπους της σκλαβιάς τους και στους τόκους μιας χούφτας βαμπίρ...

Οι προτάσεις για το πως μπορεί να γίνει αυτό, βελτιώνονται καθημερινώς. Κι αυτή η βελτίωση δείχνει ακριβώς τη δύναμη του λαού όταν βγαίνει στο προσκήνιο: ότι δηλαδή

η πάνδημος πανστρατιά έχει

νου, σθένος και ισχύ.

Αυτά τα τρία είναι αήττητα ,κι όχι η βλακεία. Είτε για τη βλακεία της απληστίας πρόκειται, είτε για τη βλακεία της υποταγής.

Αυτήν τη στιγμή η εξέταση της νομιμότητας του χρέους, η έξοδος απ΄το Μνημόνιο με την αναζήτηση νέων συμφωνιών με την Ένωση προς όφελος της Ελλάδας και του λαού της, η αναδιοργάνωση της διοίκησης , η λαϊκή κυριαρχία στο κράτος, είναι όχι μόνον ένα πρώτο βήμα αλλά εκ των ων ουκ ανευ για να βγει η χώρα απ΄το σπιράλ του θανάτου.

Η θα διαβούμε τη Μουλβία Γέφυρα, ή θα πέσουμε και θα μας πάρει αποκάτω το ποτάμι ...