"Όταν έκλαψε η Μέρκελ"...

του Κώστα Βαξεβάνη

Μετά το σοκ, ξεκίνησε η παραγωγή και αναπαραγωγή επιχειρημάτων: «Άλλα μεγέθη στην Κύπρο», «αυτοί έχουν πλάτη τους Ρώσους», «η Κύπρος ψάχνει τώρα πλάνο Β». Από το πρωί της Τρίτης η Αγία Κυβερνητική Τριάδα γνώριζε ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Κύπρο, αλλά δεν φανταζόταν ότι θα προκύψει μέσα από το κυπριακό ΟΧΙ, τόσο μεγάλη σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα. Οι Ελλαδίτες έγιναν «όλοι Κύπριοι», μέσα από μια διαδικασία που ξεκίνησε ως πολιτική για να καταλήξει ψυχολογική. Πήραν το αίμα τους πίσω από τις συμπεριφορές υποτέλειες και φόβου. Ανακάλυψαν πως υπάρχουν και άλλες φάτσες πολιτικών, που ανεβαίνουν στο βήμα της (Κυπριακής) Βουλής, λένε ό,τι έχουν να πουν, περιγράφουν το εθνικό συμφέρον και καταψηφίζουν. Έφτανε να παρακολουθήσεις 10 λεπτά την συζήτηση στην Κυπριακή Βουλή για να καταλάβεις τι σημαίνει Βενιζέλος, Σαμαράς, >>>

Στουρνάρας. 

Η ελληνική κυβέρνηση ζει δραματικές στιγμές, οι οποίες είναι αποτέλεσμα της στάσης της. Υπερασπίστηκε στο Eurogroup μαζί με τους Γερμανούς τους δασμούς στις κυπριακές καταθέσεις, αλλά από το πρωί της Τρίτης ξαφνικά υποστηρίζει το κυπριακό «Όχι». 

Δεν πρόκειται για πολιτικό διπολισμό, αλλά για την καταστροφή μιας ολόκληρης στρατηγικής στην οποία στηρίζει τις επιλογές της. 

Επί μήνες Σαμαράς και Βενιζέλος συμπορεύονται με τους εκβιασμούς της Γερμανίας, τους εμφανίζουν ως αναγκαία και μοναδική πολιτική λύση, τους επιβάλουν με τον χειρότερο τρόπο (αλήθεια γιατί δεν είχε ΜΑΤ και δακρυγόνα στην Κύπρο;) και στη συνέχεια αυτοχαρακτηρίζονται σωτήρες δείχνοντας όποιον διαφωνεί μαζί τους ως «προδότη» του Έθνους.

Η ανατροπή αυτής της «φυσικής» ροής της πολιτικής τους δια του παραδείγματος της Κύπρου, είναι η μεγαλύτερη καταστροφή για τους κυβερνητικούς εταίρους. 

Ακόμη και αυτή η κυβέρνηση Αναστασιάδη, έκανε στην άκρη και άφησε τα κυπριακά κόμματα και τον κόσμο να πιέσουν τους ευρωπαίους παράγοντες. 

Εδώ όσες φορές ο κόσμος βγήκε στο δρόμο, αντί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης στους δανειστές, ξυλοκοπήθηκε, ξεφτιλίστηκε, κατηγορήθηκε σε μια προσπάθεια να δειχθεί στη Μέρκελ πως κάνουν τα πάντα για να περάσουν τα μέτρα.

Και ας πάμε στην ουσία. 

Η Μέρκελ αναζητά εναγωνίως πλάνο Β. 

Όσο και να προσπαθήσει να τιμωρήσει την Κύπρο, δεν μπορεί να λειτουργήσει πολιτικά όπως πριν. 

Ξέρει αυτό που οι οπαδοί της στην Ελλάδα κρύβουν. 

Η κρίση είναι συστημική. 

Οι αναταραχές σε οποιαδήποτε χώρα, ακόμη και στη μικρή Κύπρο, δημιουργούν κλειδωνισμούς. 

Αλλά οι αντιδράσεις, απειλούν κυρίως την εικόνα παντοδυναμίας της και επιβολής της.

Μέρκελ και Σόιμπλε έκαναν ένα τραγικό λάθος. 

Λειτούργησαν με τον εκβιαστικό τρόπο που συνήθιζαν στην Ελλάδα, θεωρώντας πως η επιχειρηματολογία τους θα έβρισκε έναν Κύπριο Βενιζέλο προπαγανδιστή. 

 Έτσι δημιούργησαν οι ίδιοι ένα κακό προηγούμενο και παράδειγμα για όλη την Ευρωζώνη. Πρέπει να «μαζέψουν» τώρα την κυπριακή ευφορία που μεταδίδεται ραγδαία σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία.
 

Το χειρότερο όμως είναι πως άνοιξαν εναλλακτικούς δρόμους για την Κύπρο και ίσως το δρόμο της πρώτης αποχώρησης από την ΕΕ και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. 

Ποιά «ενότητα» και «κοινή συμπόρευση» θα επικαλείται τώρα η Μέρκελ, την ώρα που τα θύματά της θα επικαλεστούν την πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και την Ευρώπη των πολιτών; 

Την ώρα που ο εκβιασμός δεν θα είναι πια ο “μοναδικός δρόμος” αλλά ένας φανερός εκβιασμός που δεν θα μπορούν να στηρίξουν Βενιζέλοι και Σαμαράδες;
 

Το χειρότερο είναι πως η Μέρκελ άνοιξε την πόρτα στους Ρώσους και έκλεισε την πόρτα στους Αμερικανούς οι οποίοι δεν θέλουν να δουν μια συμφωνία Ρωσίας -Κύπρου για τους υδρογονάνθρακες υπό την μορφή βοήθειας για την κυπριακή κρίση. 

Εν ολίγοις η Μέρκελ καλείται να διαχειριστεί σε λίγο ως τσατσά μια Ευρώπη που την έκανε μπορντέλο.
 

Ναι, ο γερμανικός παράγοντας μπορεί να τιμωρήσει την Κύπρο αλλά διαλύει το προφίλ που έχουν ανάγκη οι υποτακτικοί του για να κυβερνούν την Ευρώπη. 

Πώς αλήθεια θα κυβερνήσει ο Σαμαράς μια Ελλάδα φωτογραφιζόμενος με τον Αττίλα 3 της Κύπρου; 

Η Μέρκελ λοιπόν, ψάχνει ένα πλάνο Β, για να ξεφύγει από την παγίδα που έστησε η συμπεριφορά της και οι διαβεβαιώσεις του Αναστασιάδη στο πρόσωπό της, πως όλα θα πάνε καλά.

Η Κύπρος αποδεικνύει πως σε ένα περιβάλλον κρίσης, η οποία δημιουργείται από την ίδια τη δομή της ΕΕ, άσχετα αν ενισχύεται από παρασιτικές λειτουργίες σε κάθε χώρα, πρέπει να ξαναμπεί στο τραπέζι μια άλλη λειτουργία της Ευρώπης. 

Απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι η διαπραγμάτευση. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το έκαναν. 

Έλεγαν ψέματα στους Έλληνες, μετέφεραν τους εκβιασμούς στους οποίους οι ίδιες υπέκυπταν ως αναγκαίες πολιτικές. 

Και ξαφνικά βρέθηκε η μικρή Κύπρος για να βάλει το θέμα της διαπραγμάτευσης λέγοντας “Οχι” στους εκβιασμούς. 

Πραγματικά είναι μικρά τα οικονομικά μεγέθη της Κύπρου, όπως είναι μικρή και η Κύπρος. 

Αλλά το μέγεθος δεν μετράει. 

Αφού όπως λένε οι εγχώριοι μερκελιστές “τα 5,8 δις της Κύπρου δεν είναι τίποτα”, γιατί τόσος ντόρος; 

Και ο Σαμαράς γιατί τόση βουβαμάρα;

Υ.Γ. Ο Χρυσόστομος Κύπρου δήλωσε πως η Εκκλησία δίνει την περιουσία της για να βγει η Κύπρος απ την κρίση. 

Στην Ελλάδα ο Άνθιμος ακόμη ράβει άμφια για να στολίσει τη ματαιόδοξη και μισαλλόδοξη φύση του.

 koutipandoras