Ο Δένδιας τρώει τα παιδιά του - Μόνος του στο Μαξίμου, ο Σαμαράς...

από την ΑΥΓΗ

* Ομολογία ενοχής από την κυβέρνηση για την ανοχή στη Χρυσή Αυγή επί έναν και πλέον χρόνο, με το ξήλωμα του συστήματος που η ίδια έστησε και υπερασπιζόταν ενάντια σε όλες τις ενδείξεις και μαρτυρίες

* Σε παραίτηση, για την ολιγωρία της Αστυνομίας κατά της Χ.Α. στη Χαλκίδα, εξαναγκάστηκαν οι διοικητές Νοτίου και Στερεάς Ελλάδας στρατηγοί Δικόπουλος και Κασκάνης. "Για να διασφαλιστεί η αντικειμενικότητα στην έρευνα" των Εσωτερικών Υποθέσεων για τις σχέσεις με τη Χ.Α. απομακρύνθηκαν ανώτεροι αξιωματικοί, από τα ΕΚΑΜ έως τον επικεφαλής των ΜΑΤ στο Κερατσίνι και τους διοικητές της Ομάδας ΔΕΛΤΑ και του Α.Τ. Νίκαιας

* Πολιτικά απομονωμένος ο Αντ. Σαμαράς, απορρίπτει σύσκεψη πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και υπεκφεύγει >>>
 



για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής

* Δυσφορία Κ. Παπούλια για τη στάση της κυβέρνησης και ενόχληση από τις καθυστερήσεις στην εξέλιξη των δικαστικών ερευνών για τη Χρυσή Αυγή

* "Ήρθε η ώρα η Χρυσή Αυγή να τεθεί ενώπιον του νόμου" δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας μετά τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ανακοίνωσε πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για έκτακτη σύγκληση της Ολομέλειας της Βουλής

Μόνος του στο Μαξίμου

Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως εάν να ανακαλύπτει τώρα τη Χρυσή Αυγή. 
Επί ένα έτος ο Δένδιας είχε καταχωνιάσει τις καταγγελίες για εγκληματική δράση χρυσαυγιτών και κατηύθυνε την αστυνομία σε μονομέτωπο εναντίον των κινημάτων και της Αριστεράς. 
Μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι, η κυβέρνηση αναγκάζεται να προχωρήσει σε μέτρα, όπως η χθεσινή απομάκρυνση αστυνομικών, που θυμίζουν την αλήστου μνήμης φράση του Ευάγγελου Αβέρωφ περί των "σταγονιδίων".

Όλες οι κινήσεις του Μαξίμου εντάσσονται στη στρατηγική της έντασης, που υποστηρίζεται ιδεολογικά από τη θεωρία "των δύο άκρων". 
Η Χ.Α. αντιμετωπίζεται ως απειλή πρωτίστως για την κομματική επιρροή της Ν.Δ. Και η μείωση των δημοσκοπικών ποσοστών της Χ.Α. ως προϋπόθεση για να διατηρήσει η Ν.Δ. εκλογικό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. 
Ένα κομβικό πρόβλημα δημοκρατίας ευτελίζεται από τον Σαμαρά σε αντικείμενο κομματικού ανταγωνισμού.
Όλες οι εξαγγελίες περιορίζονται σε εντοπισμένες παρεμβάσεις, περίπου πειθαρχικού χαρακτήρα, για ένα πολιτικό φαινόμενο με ισχυρά πλοκάμια στους δυναμικούς μηχανισμούς του κράτους. 
Η αντιμετώπιση της Χ.Α. προϋποθέτει ισχυρή ιδεολογική δέσμευση και πολιτική βούληση σύγκρουσης. 
Όταν η κυβέρνηση καταχωνιάζει την υποχρέωσή της να ψηφίσει αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, δίνει σήμα στις αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια στη ρατσιστική βία. 
Όταν η κυβέρνηση αρνείται να καταδικάσει την επίθεση εναντίον της ομάδας του ΚΚΕ στο Πέραμα, δίνει σήμα ατιμωρησίας προς τους επίδοξους δολοφόνους.
Η εξαγγελία αυστηροποίησης του αντιτρομοκρατικού νόμου παραπέμπει στη νομοθέτηση διώξεων εναντίον "νομίμως λειτουργούντων πολιτικών κομμάτων", που οδηγεί σε μία νέα εκδοχή ιδιωνύμου, που η ιστορική εμπειρία προειδοποιεί ότι δεν θα εφαρμοστεί κυρίως ή μόνο κατά των ακροδεξιών συμμοριών. 
Δεν λείπει η νομοθεσία, αλλά η πολιτική βούληση εφαρμογής της. 
Ακόμη δεν έχει ζητηθεί η άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ώστε να τεκμηριωθεί η εμπλοκή του παρακρατικού δικτύου, ίσως και πολιτικών προσώπων, στο έγκλημα στο Κερατσίνι.
Είναι, λοιπόν, δικαιολογημένη η ανησυχία και ο εκνευρισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας για την ολιγωρία των αρχών. 
Είναι επίσης κατανοητή η άρνηση του Κ. Παπούλια να συγκατατεθεί στην "ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων". 
Ο Σαμαράς διαβλέπει ότι η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών θα οδηγήσει επί του συμβολικού στην κατάρρευση της θεωρίας των δύο άκρων. 
Είναι τόσο απελπιστικά μόνος, αφού ούτε και ο εξαρτώμενος κυβερνητικός συνεταίρος του δεν μπορεί να στηρίξει ανοιχτά και απροσχημάτιστα την πρωθυπουργική γραμμή. 
Με την τακτική του ο Σαμαράς αυτοπαγιδεύεται... "εκτός συνταγματικού τόξου"!

Δεν είναι ώρα για παιχνίδια εξουσίας, ούτε μικροκομματικών υπολογισμών εκμετάλλευσης του φασιστικού φαινομένου. 
Είναι ώρα ισχυρών δεσμεύσεων για την εξάρθρωση των διασυνδέσεων της Χ.Α. στην αστυνομία και στον στρατό. 
Ώρα εφαρμογής της νομοθεσίας ώστε να αντιληφθούν οι ναζί ότι δεν θα απειλούν ατιμώρητοι τη δημοκρατία και αυτή τη σωματική ακεραιότητα των πολιτων. 
Επιβάλλεται να γίνει συζήτηση στη Βουλή, ώστε η καθεμιά πολιτική δύναμη -και όλες μαζί- να αναλάβει δημοσίως τις ευθύνες της.