ΑΥΓΗ. Σε κενό αέρος η κυβέρνηση / Καταδικασμένη "διαπραγμάτευση"

Ο Σαμαράς επιχειρεί να στήσει σκηνικό διαπραγμάτευσης με τους δανειστές εκλιπαρώντας για την αποφυγή πρόσθετων μέτρων χωρίς στην πραγματικότητα να αλλάζει την πολιτική της σκληρής λιτότητας.

Η κυβέρνησή του αποσταθεροποιείται καθώς τα στηρίγματα στα οποία προσέδεσε τη χώρα, όπως η Μέρκελ, μεταθέτουν τη συζήτηση περί του ελληνικού χρέος για μετά τις ευρωεκλογές, λόγω του φόβου ενίσχυσης των ευρωσκεπτικιστών.

Στο εσωτερικό τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αφού η οικονομία συνθλίβεται και οι πολίτες ασφυκτιούν από τις πολιτικές του Μνημονίου, με συνέπεια να είναι στον αέρα η επίτευξη των μνημονιακών δεσμεύσεων, που προβλέπουν επιπλέον φόρους και περικοπές στην υγεία και την ασφάλιση, όπως φαίνεται στον προϋπολογισμό του 2014.

Η κυβέρνηση Σαμαρά αποσταθεροποιείται κι από τις ενδοκυβερνητικές τριβές, που δεν αποκλείουν ατύχημα, παρ' ότι το γνωστό σύστημα της μιντιακής >>>




και τραπεζικής διαπλοκής την στηρίζει με κάθε τρόπο βαπτίζοντας ως δήθεν διαρθρωτικά μέτρα τις συνεχείς περικοπές στην υγεία, τα ασφαλιστικά ταμεία και την παιδεία.

Καταδικασμένη "διαπραγμάτευση"

Σκηνικό πολιτικής διαπραγμάτευσης στήνει ο Σαμαράς, συνεπικουρούμενος από το χρεωκοπημένο, αμαρτωλό τρίγωνο της διαπλοκής - τους μεγαλοεκδότες, τους τραπεζίτες και τους μεγαλοεργολάβους. Όλοι τους διαπιστώνουν τώρα ότι το Μνημόνιο, που με πάθος και βίαια προπαγάνδισαν, καταπίνει την οικονομία, χωρίς να υπάρχει γι' αυτούς Κιβωτός του Νώε.

Ο Σαμαράς βρίσκεται αντιμέτωπος με δυναμική αποκλίσεων, που λίγο απέχει από την ανεξέλεγκτη εκδήλωση ροπών πολιτικής αποσταθεροποίησης. 
Το επεισόδιο Βενιζέλου - Αβραμόπουλου για το σκάνδαλο του Σκαραμαγκά, η επιστροφή νεκροζώντανων κεντροαριστερών σχημάτων, με κρυφό πρόταγμα ακόμη και την ανάδειξη νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, η πίεση που δέχονται οι κυβερνητικοί βουλευτές από την πανταχού παρούσα κοινωνική δυσαρέσκεια, όλα αυτά αποδιοργανώνουν την κυβερνητική συνοχή.

Ο Σαμαράς έχει δεσμευθεί να εφαρμόσει τα αποφασισμένα σκληρά μέτρα. 
Πιέζεται, όμως, να δεχθεί και νέα μέτρα ώστε να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό το 2014-2015. 
Η διευθέτηση αυτής της αξίωσης είναι δυσχερής. 
Ο Σαμαράς θα μπορούσε να δεχθεί νέα σκληρά μέτρα υπό την προϋπόθεση ότι οι τροϊκανοί θα του έδιναν κάποιο "μπόνους" στο θέμα του χρέους. 
Η ρύθμιση αυτή, όμως, αναβάλλεται για μετά τις ευρωεκλογές. 
Καθώς αναβιώνει ο ευρωσκεπτικισμός, κατά βάση δεξιό φαινόμενο, καμιά κυβέρνηση, ιδιαίτερα μάλιστα στο Βερολίνο, δεν θέλει να δώσει αφορμές εκτίναξης του ευρωσκεπτικισμού.

Την ίδια ώρα, το ΔΝΤ φαίνεται να αναζητά τρόπους αποχώρησης από την τρόικα, η ΕΚΤ "ανακαλύπτει" ότι η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους ξεφεύγει από τα καταστατικά όριά της και η Κομισιόν βρίσκεται σε μετάβαση εν όψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου.

Ο Σαμαράς, και να ήθελε να κάνει κάποιου είδους διαπραγμάτευση, βρίσκεται κολλημένος μέσα στην κινούμενη άμμο των θεσμικών συνομιλητών του. 
Με δεδομένη, μάλιστα, τη μνημονιακή κρίση, που εξωραϊζεται επειδή επί του παρόντος η τρόικα του βάζει πολιτικές πλάτες, ο πρωθυπουργός δεν έχει περιθώρια λεονταρισμών. 
Κινδυνεύει η οικονομική να μετατραπεί τους επόμενους μήνες σε πολιτική χρεωκοπία και να πέσει θύμα ενδεχόμενου "ατυχήματος".

Το ύστατο επιχείρημα πολιτικής διαπραγμάτευσης που προβάλλει ο Σαμαράς είναι ότι, αν οι πιστωτές επιμένουν για νέα μέτρα, τότε "να πάρουν και τον Τσίπρα μαζί τους". 
Πρόκειται για ομολογία της κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης. 
Η παρούσα κυβέρνηση, άθυρμα των πιστωτών, δεν διαθέτει ούτε τη λαϊκή εμπιστοσύνη ούτε, πλέον, την ανοχή των πατρώνων της. 
Δεν μπορεί να κάνει οιαδήποτε αξιόπιστη πολιτική διαπραγμάτευση. 
Δεν διαθέτει "κόκκινες γραμμές". 
Όσο παραμένει θα εξελίσσεται σε παράγοντα αποσταθεροποίησης ή και ανωμαλίας. 
Η διάστασή της με το λαϊκό αίσθημα θα ενισχύει την αντιδημοκρατική ροπή της. 
Έτσι εξηγείται και η προσκόλλησή της στη στρατηγική της έντασης.