Άννα μην κλαίς, θα βρεθούν λεφτά για την Παιδεία

Η είδηση πέρασε στα ψιλά, κάτι μάλλον λογικό, αλλά η αθλιότητα του πράγματος είναι τόσο μεγάλη που νομίζω πως αξίζει να ασχοληθούμε λίγο με αυτή την ιστορία. Αυτές τις μέρες σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρχίσει μία καμπάνια – από αυτές τις απόλυτα απονευρωμένες και απολιτίκ – ώστε οι δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση να μην υπολογίζονται στα ελλείμματα των κρατικών προϋπολογισμών, στη λογική του ότι δεν είναι δυνατόν οι δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση να προκαλούν την, πλέον αυτόματη, ενεργοποίηση των μηχανισμών επιβολής μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα ισχύουν από το Γενάρη του 2014. Στην Ελλάδα κεντρικό πρόσωπο >>>

σε αυτή την καμπάνια θα είναι η πρώην υπουργός Παιδείας και πρώην Επίτροπος Απασχόλησης, Άννα Διαμαντοπούλου… 

Σοκαριστικό έτσι; 

Οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτή την καμπάνια δεν πρέπει να είναι τόσο μεγάλοι μαλάκες, αλλά μάλλον έλειπαν τα τελευταία χρόνια από αυτόν τον πλανήτη, γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, δηλαδή με το μέγεθος της μαλακίας τους, η επιλογή της Διαμαντοπούλου. 

Η Διαμαντοπούλου ήταν για τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα ότι ήταν η Θάτσερ για το κοινωνικό κράτος στη Μεγάλη Βρετανία. 

Ισοπέδωσε τα πάντα, με πρωτόγνωρο μνημονιακό πάθος και ζήλο αξιοζήλευτο από κάθε νεοφιλελεύθερο.

Η Διαμαντοπούλου έκανε ότι μπορούσε για να είναι ένα βήμα μπροστά από το μνημόνιο. 

Άφησε τα σχολεία χωρίς βιβλία, διαλύοντας με συνοπτικές διαδικασίες τον Οργανισμό Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων. 

Άφησε τα σχολεία χωρίς θέρμανση, μεταφέροντας την αρμοδιότητα, χωρίς πόρους, στους δήμους. 

Μείωσε τους μισθούς των εκπαιδευτικών, κάτω από τα επίπεδα του Μεξικού και αν μπορούσε, από τότε, θα είχε κλείσει όλα τα ΕΠΑΛ. 

Γιατί η αλήθεια είναι πως η Διαμαντοπούλου δεν μισούσε όλα τα παιδιά το ίδιο, μισούσε περισσότερο τα παιδιά των φτωχών. Φυσικά, η Διαμαντοπούλου έφτιαξε και το χειρότερο νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη.

Το, ας πούμε, αστείο με την εμπλοκή της Διαμαντοπούλου σε αυτή την καμπάνια είναι ότι το 2010, ενώ στην Ελλάδα τα πρώτα μνημονιακά μέτρα έτρεχαν σαν να είναι πάρει ντόπα από την Ομοσπονδία Άρσης Βαρών, η Επίτροπος Εκπαίδευσης έλεγε ότι η ελληνική πλευρά ΠΡΟΦΑΝΩΣ και μπορούσε να ζητήσει την εξαίρεση των δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση από το πρόγραμμα της δημοσιονομικής προσαρμογής και υπέρ αυτής της θέσης είχε ταχθεί και το Ευρωκοινοβούλιο. 

Όμως τότε η Διαμαντοπούλου επέλεξε να μπει δυνατά στη μνημονιακή κούρσα, εκτιμώντας, μάλλον, ότι ο Γιωργάκης δεν θα άντεχε πολύ και ότι η τρόικα θα τις έδινε το… δαχτυλίδι της διαδοχής.

Αλλά, Άννα μην κλαις και η κυβέρνηση της Αριστεράς θα βρει τα λεφτά και το κουράγιο και το φρόνημα για να φτιάξει ένα δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολλών καλών ανθρώπων. 

Κι εσύ, Άννα, θα παραμείνεις στην εξωκοινοβουλευτική νεοφιλελεύθερη δεξιά.

Ο alterthess ιανός