ΑΥΓΗ. Έλεγχος σε όλα τα δάνεια της διαπλοκής

-Έλεγχος σε όλα τα δάνεια της διαπλοκής

-Ο πόλεμος των πλεονασμάτων και η γεωπολιτική απάντηση

*Να περάσουν από κόσκινο τα δάνεια που χορήγησαν οι συστημικές τράπεζες προς επιχειρηματικούς ομίλους, μέσα ενημέρωσης και πολιτικά κόμματα ζητεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το σκάνδαλο με τα θαλασσοδάνεια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου

*Παρέμβαση και για την προωθούμενη "επανιδιωτικοποίηση" των τραπεζών σε εξευτελιστικές τιμές

Να χυθεί άπλετο φως στις σχέσεις διαπλοκής που συνήψε το "αμαρτωλό τρίγωνο: τράπεζες - κόμματα εξουσίας - επιχειρηματικά και εκδοτικά συμφέροντα" και οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή ζητεί ο Αλ. Τσίπρας από τον Αντ. Σαμαρά με ερώτηση που υπέβαλε στη Βουλή. Κλειδί γι' αυτόν τον σκοπό, όπως >>>
 



καταδεικνύει η υπόθεση του Τ.Τ., είναι ο έλεγχος των "επισφαλών" δανείων που χορήγησαν οι τράπεζες προς επιχειρήσεις και πολιτικά κόμματα, ο έλεγχος μέρους του λεγόμενου "πολιτικού χρήματος".

Παράλληλα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζητεί να πληροφορηθεί εάν αληθεύουν οι πληροφορίες περί επαναφοράς των τραπεζών στους παλαιούς ιδιοκτήτες μέσω της ανάκτησης των μετοχών στις σημερινές εξευτελιστικές τιμές, κάτι που θα επιφέρει ζημία δεκάδων δισεκατομμυρίων στο Δημόσιο και, εν τέλει, στον ελληνικό λαό.

Ο πόλεμος των πλεονασμάτων και η γεωπολιτική απάντηση 

Η παραδοχή του Όλι Ρεν ότι, αν γινόταν "αναδιάρθρωση" του ελληνικού χρέους πριν από το Μνημόνιο, θα καταστρέφονταν η Ε.Ε. και οι τράπεζες έχει την αξία της, παρ' ότι δεν διατυπώθηκε για πρώτη φορά. 
Η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ χρησιμοποιεί επιχειρήματα, ακόμη και αντίθετα μεταξύ τους, αναλόγως της πολιτικής συγκυρίας και των στοχεύσεών της. Αυτό, βεβαίως, δεν ανατρέπει την ουσιώδη σημασία της παραδοχής Ρεν, που επιβεβαιώνει τη δήλωση Μέρκελ στην τελευταία σύνοδο κορυφής, σύμφωνα με την οποία ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, το 2010, θα οδηγούσε σε διάλυση την ίδια την Ευρωζώνη.

Η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου διέθετε, λοιπόν, ισχυρό διαπραγματευτικό ατού. Απεμπόλησε την ευκαιρία, διευκολύνοντας τις ευρωπαϊκές ελίτ να διασώσουν τις τράπεζές τους με το να μετατρέψουν το χρέος από τραπεζικό σε κρατικό. 
Αυτή είναι η μεγάλη διευκόλυνση που παρείχε στους πιστωτές το PSI, ενώ οι ελληνικές τράπεζες ζημιώθηκαν 24 δισ. ευρώ και τα ασφαλιστικά ταμεία άλλα 16 δισ. ευρώ. Σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται ισχυρό διαπραγματευτικό ατού, μόνο που δεν αφορά στενά την Ελλάδα, αλλά τη γενικότερη θέση του ευρωπαϊκού Νότου, με μεγάλο ασθενή την Ιταλία ή και τη Γαλλία. 
Η προϊούσα γερμανοποίηση της Ευρωζώνης φέρνει πλησιέστερα την πολιτική αποδιάρθρωσή της και προκαλεί όχι στενά οικονομικά αδιέξοδα, αλλά γεωπολιτικούς σεισμούς. 
Η κυβερνητική επιμονή στον μερκελισμό ζημιώνει τη χώρα και επιτρέπει την αποδιοργάνωση της Ε.Ε.

Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν μπορεί να εγγυηθεί την οικονομική ασφάλεια μικρών αλλά και μεγάλων εταίρων δημιουργεί γεωπολιτικές "τρύπες", τις οποίες θα επιχειρήσουν να καλύψουν άλλες ισχυρές διεθνείς δυνάμεις, προκαλώντας ανατροπές σε παγκόσμιο επίπεδο. 
Όχι μόνο στην ευαίσθητη περιφέρεια της ΝΑ Ευρώπης, αλλά σε πλανητικό πεδίο. 
Τι σημαίνει, άραγε, το ότι τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας ξεπέρασαν τα εμπορικά πλεονάσματα ακόμη κι αυτής της Κίνας, όπως ανακοινώθηκε χθες; 
Πόσο απέχουμε από έναν ακήρυχτο πόλεμο αγορών; Ποιος θα συνεχίσει να πληρώνει με τα ελλείμματά του τα θηριώδη γερμανικά πλεονάσματα;

Ποιες ανατροπές θα επιφέρει η μετατροπή της Ευρωζώνης σε διάτρητη γεωπολιτική ζώνη την ώρα που η Γερμανία και οι ΗΠΑ επιχειρούν να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στην Ουκρανία, τα Βαλκάνια και την Ασία; 

Αν η Γερμανία πάσχει από πολιτική μυωπία και υποκύπτει στο μοιραίο ιστορικά imperium, είναι πιθανόν να πυροδοτήσει ένα συνεχές συμμαχιών, επιβάλλοντας την υπέρβαση παραδοσιακών εχθροτήτων ανάμεσα σε γειτόνους και τη δημιουργία νέων γεωπολιτικών αξόνων. 
Η αξίωση της Γερμανίας οδηγεί στην αναβίωση ιστορικών αναλογιών, τις οποίες εμμέσως παραδέχτηκε η Μέρκελ επικαλούμενη τη συμπεριφορά υπνοβάτη των μεγάλων χωρών παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 
Χωρίς να το καταλάβουν, γλίστρησαν από την belle epoque στα χαρακώματα του πολέμου...

Η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αναγκασμένη πρωτίστως να αναζητήσει διεθνή ερείσματα, εντός και εκτός της Ευρωζώνης, ώστε να δημιουργήσει μια δυναμική διαπραγμάτευσης που θα αυξήσει για τη Γερμανία και το ευρωπαϊκό επιθετικό κεφάλαιο το κόστος των εκβιασμών τους, δημιουργώντας συνθήκες για την επανίδρυση της Ευρώπης όχι με εσωστρέφεια και όρους εσωτερικής ταξικής κυριαρχίας, αλλά με πλανητική διάσταση και αντίληψη παγκόσμιας ειρήνης, δημοκρατίας και αλληλεγγύης.