Ανεξάρτητα από το αν είναι αποτελεσματικές ή όχι, καθώς το καλοκαίρι του 2012 δεν αποδείχθηκαν τέτοιες, οι δημοσκοπήσεις είναι ένα σταθμισμένο δείγμα απόψεων και εκτιμήσεων ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν να απαντήσουν στις αντίστοιχες ερωτήσεις που έχουν διαμορφωθεί.
Δεν θα πρέπει να ξεχνά κάποιος ότι οι δημοσκοπήσεις είναι στατιστική, άρα επιστήμη με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό που δε θα καταφέρουν >>>
ποτέ να ανιχνεύσουν οι δημοσκοπήσεις είναι η δύναμη της φωνής μιας σιωπηρής πλειοψηφίας.
Μια τέτοια είναι η σιωπηλή κραυγή της αποχής.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 η αποχή εκτινάχθηκε στο 38,8% ξεπερνώντας ακόμα και το ποσοστό του Μαΐου, το οποίο κυμάνθηκε στο 34,9%.
Ανατρέχοντας στις πιο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις,
μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι αυτό το κομμάτι της κοινωνίας
μεγαλώνει συνεχώς.
Στις εκλογές του 2004 το ποσοστό αυτό βρισκόταν ανήλθε στο 24%, το 2007 στο 25,9% και το 2009 στο 29,1%.
Η διαρκής ανοδική πορεία του φαινομένου ασφαλώς και σημαίνει πολλά.
Στέλνει μηνύματα σε ένα δικομματικό πολιτικό σύστημα, το οποίο εναλλάχθηκε στις κυβερνήσεις τα τελευταία 20 χρόνια από τα κόμματα της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, τα οποία ήταν ακριβώς πανομοιότυπα τόσο ιδεολογικά όσο και σε θέματα «διακυβέρνησης» - νομής της εξουσίας στους «ημέτερους».
Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το κλειστό σύστημα εξουσίας δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει τους άξιους και ικανούς να μπουν σε θέσεις ευθύνης και να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τα κομματικά στελέχη, τα οποία πέρα από ανίκανα, εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκαν και πολιτικά «ψώνια» θεωρώντας εαυτούς ως τους απόλυτους παντογνώστες.
Στις εκλογές του 2004 το ποσοστό αυτό βρισκόταν ανήλθε στο 24%, το 2007 στο 25,9% και το 2009 στο 29,1%.
Η διαρκής ανοδική πορεία του φαινομένου ασφαλώς και σημαίνει πολλά.
Στέλνει μηνύματα σε ένα δικομματικό πολιτικό σύστημα, το οποίο εναλλάχθηκε στις κυβερνήσεις τα τελευταία 20 χρόνια από τα κόμματα της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, τα οποία ήταν ακριβώς πανομοιότυπα τόσο ιδεολογικά όσο και σε θέματα «διακυβέρνησης» - νομής της εξουσίας στους «ημέτερους».
Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το κλειστό σύστημα εξουσίας δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει τους άξιους και ικανούς να μπουν σε θέσεις ευθύνης και να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τα κομματικά στελέχη, τα οποία πέρα από ανίκανα, εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκαν και πολιτικά «ψώνια» θεωρώντας εαυτούς ως τους απόλυτους παντογνώστες.
Αυτές είναι οι συζητήσεις που γίνονται έξω στην κοινωνία σε ένα
ενεργό κομμάτι, το οποίο έχει σιχαθεί κυριολεκτικά τη νοσηρή κατάσταση
των τελευταίων 20 χρόνων.
Και αυτές οι συζητήσεις δε γίνονται στα «καφενεία», όπως είπε πριν από λίγο καιρό ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προέτρεψε τους βουλευτές του να γυρίσουν τα καφενεία της χώρας για να ρίξουν «χειροβομβίδες» προς το κόμμα τη αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρόκειται για «φτηνό» τέχνασμα «κομματικού ταλιμπανισμού» της δεκαετίας του 1950 – 1960, αλλά και για μια συνειδητή επιλογή του πρωθυπουργού, ο οποίος σίγουρα «διαβάζει» τις δημοσκοπήσεις και γνωρίζει ότι ο μόνος προνομιακός χώρος στον οποίο μπορεί να κινηθεί είναι αυτός των καφενείων, διότι εκεί συχνάζουν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι δεν μπορούν εύκολα να έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση και ψηφίζουν το κόμμα που ψήφιζαν παλιότερα, άσχετα αν σήμερα δε γνωρίζουν ούτε έναν βουλευτή.
Σε ότι αφορά «τα νέα τα παιδιά», τα οποία ο πρωθυπουργός συνεχώς επικαλείται, ενώ τα έχει αφήσει άνεργα σε ποσοστό άνω του 60% ή αν βρουν μια δουλειά μπορεί και να πάρουν στο τέλος του μήνα το ιλιγγιώδες ποσό των 300 – 400 ευρώ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα έλθουν να ψηφίσουν τη ΝΔ γιατί ο ίδιος θα τους προσφέρει WIFI.
Εργασιακές σχέσεις όχι, αλλά ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο ίσως.
Και αυτές οι συζητήσεις δε γίνονται στα «καφενεία», όπως είπε πριν από λίγο καιρό ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προέτρεψε τους βουλευτές του να γυρίσουν τα καφενεία της χώρας για να ρίξουν «χειροβομβίδες» προς το κόμμα τη αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρόκειται για «φτηνό» τέχνασμα «κομματικού ταλιμπανισμού» της δεκαετίας του 1950 – 1960, αλλά και για μια συνειδητή επιλογή του πρωθυπουργού, ο οποίος σίγουρα «διαβάζει» τις δημοσκοπήσεις και γνωρίζει ότι ο μόνος προνομιακός χώρος στον οποίο μπορεί να κινηθεί είναι αυτός των καφενείων, διότι εκεί συχνάζουν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι δεν μπορούν εύκολα να έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση και ψηφίζουν το κόμμα που ψήφιζαν παλιότερα, άσχετα αν σήμερα δε γνωρίζουν ούτε έναν βουλευτή.
Σε ότι αφορά «τα νέα τα παιδιά», τα οποία ο πρωθυπουργός συνεχώς επικαλείται, ενώ τα έχει αφήσει άνεργα σε ποσοστό άνω του 60% ή αν βρουν μια δουλειά μπορεί και να πάρουν στο τέλος του μήνα το ιλιγγιώδες ποσό των 300 – 400 ευρώ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα έλθουν να ψηφίσουν τη ΝΔ γιατί ο ίδιος θα τους προσφέρει WIFI.
Εργασιακές σχέσεις όχι, αλλά ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο ίσως.
Αναμφίβολα, κοντά σε αυτά μπορούν να ειπωθούν και να
περιγραφούν χιλιάδες παραδείγματα για την ανθρωπιστική καταστροφή που
βιώνει στο συντριπτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Ερωτήσεις που ποτέ δε θα έχουν την ανάλογη βαρύτητα στις δημοσκοπήσεις.
Μερικές φορές μπαίνουν βέβαια, αλλά περνούν τόσο πολύ στα «ψιλά» μπροστά στο εντυπωσιακό «Πρόθεση ψήφου».
Πρόθεση ψήφου αλήθεια τίνων;
Του ενός τρίτου της ελληνικής κοινωνίας;
Αν τα υπόλοιπα 2/3 προσέρχονταν στις κάλπες τα τελευταία είκοσι χρόνια πιθανότατα δεν θα υπήρχαν κόμματα όπως αυτά της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα πιο πιθανό είναι ότι η χώρα δε θα είχε χρεοκοπήσει.
Το ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι δε θα υπήρχε κι ένα νεοναζιστικό «κόμμα», το οποίο δηλητηριάζει ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και απειλεί να γυρίσει τη χώρα με τη βοήθεια του συστήματος σε σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας της.
Ερωτήσεις που ποτέ δε θα έχουν την ανάλογη βαρύτητα στις δημοσκοπήσεις.
Μερικές φορές μπαίνουν βέβαια, αλλά περνούν τόσο πολύ στα «ψιλά» μπροστά στο εντυπωσιακό «Πρόθεση ψήφου».
Πρόθεση ψήφου αλήθεια τίνων;
Του ενός τρίτου της ελληνικής κοινωνίας;
Αν τα υπόλοιπα 2/3 προσέρχονταν στις κάλπες τα τελευταία είκοσι χρόνια πιθανότατα δεν θα υπήρχαν κόμματα όπως αυτά της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα πιο πιθανό είναι ότι η χώρα δε θα είχε χρεοκοπήσει.
Το ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι δε θα υπήρχε κι ένα νεοναζιστικό «κόμμα», το οποίο δηλητηριάζει ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και απειλεί να γυρίσει τη χώρα με τη βοήθεια του συστήματος σε σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας της.
Κοντολογίς, ο χρόνος για την κυβέρνηση Σαμαρά τελειώνει.
Όχι απλώς γιατί αυτά τα δύο κόμματα πρέπει να τιμωρηθούν για τον πόνο, τα δάκρυα και το αίμα που σκόρπισαν στον ελληνικό λαό, αλλά γιατί κάποτε όλες οι «αυτοκρατορίες» πέφτουν στο πέρασμα του χρόνου.
Η στιγμή μοιάζει ιδανική για να απαλλαγεί η χώρα από τους δυνάστες της, ξένους και ντόπιους.
Το υγιές κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι συντριπτικά μεγαλύτερο και πιο δυνατό από τα απομεινάρια της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, της πτωχευμένης μιντιοκρατίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς και των νεοναζί.
Το πρώτο μήνυμα θα δοθεί στις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές και το οριστικό και αμετάκλητο στις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Όχι απλώς γιατί αυτά τα δύο κόμματα πρέπει να τιμωρηθούν για τον πόνο, τα δάκρυα και το αίμα που σκόρπισαν στον ελληνικό λαό, αλλά γιατί κάποτε όλες οι «αυτοκρατορίες» πέφτουν στο πέρασμα του χρόνου.
Η στιγμή μοιάζει ιδανική για να απαλλαγεί η χώρα από τους δυνάστες της, ξένους και ντόπιους.
Το υγιές κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας είναι συντριπτικά μεγαλύτερο και πιο δυνατό από τα απομεινάρια της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, της πτωχευμένης μιντιοκρατίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς και των νεοναζί.
Το πρώτο μήνυμα θα δοθεί στις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές και το οριστικό και αμετάκλητο στις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Μέχρι τότε εκείνοι που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα θα
πρέπει να δουλέψουν πάνω στο υγιές κομμάτι του ελληνικού λαού.
Να το αφουγκραστούν και να το πείσουν ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι εκείνη, η οποία θα βάλει τη σφραγίδα της στο νέο ταξίδι της χώρας με ένα νέο γερό και δυνατό σκαρί, στο οποίο θα έχουν θέση όλες και όλοι…
Να το αφουγκραστούν και να το πείσουν ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι εκείνη, η οποία θα βάλει τη σφραγίδα της στο νέο ταξίδι της χώρας με ένα νέο γερό και δυνατό σκαρί, στο οποίο θα έχουν θέση όλες και όλοι…
του Κώστα Καπνίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου