του Γ. Ανανδρανιστάκη
Με το που θα ανοίξει από τη Δευτέρα το πρωί η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, η μίζερη ζωή μας θα γίνει απολαυστική περιπέτεια. Θα μπαίνεις αναγνώστη-στρια στο σούπερ μάρκετ και θα σε υποδέχεται πάγκος πολύχρωμος και μανάβης ροδαλός.
«Από 'δώ, κύριε μου, έχω παρακεταμόλη άλφα-άλφα, κατευθείαν από το Μόναχο. Σπυρί-σπυρί τη μάζεψαν νταβραντισμένοι Βαυαροί με τιράντες και κοντοβράκια».
«Είναι καλή; Είναι φρέσκια;».
«Σπαρταράει, αδερφέ μου, τύφλα να 'χουν οι ζαργάνες του Σαρωνικού. >>>
Δεν σου δίνω φάρμακο, τσιπούρα πελαγίσια σου δίνω».
«Παρενέργειες έχει;».
«Η ζωή, μάστορά μου, είναι γιομάτη παρενέργειες. Κι ο Ρωμαίος με την Ιουλιέτα από τις παρενέργειες του έρωτα την πάθανε τη ζημιά».
«Αλοιφή για τη μέση έχεις;».
«Μάστορα, με προσβάλλεις. Τα αντιφλεγμονώδη μου είναι ξακουστά στα πέρατα της οικουμένης. Τα βλέπει η φλεγμονή και γίνεται μπεσαμέλ. Την έχω και σε συσκευασία γιαουρτιού την αλοιφή, τη μισή την τρίβεσαι, την άλλη μισή την τρως για βραδινό».
«Δεν θα με πειράξει στο στομάχι;».
«Σου 'χω και αντιόξινο σε μορφή χαλβά, το θωρακίζει το στομαχάκι σου στο πι και φι, τύφλα να 'χει το Φορτ Νοξ, που λέει ο λόγος. Αν δεν θες αλοιφή, έχω και έμπλαστρο σε φύλλο κρούστας. Το κολλάς στη μέση για δύο ώρες και μετά το βγάζεις και ανοίγεις τυρόπιτα. Κάποιοι μερακλήδες φτιάχνουν πρώτα την τυρόπιτα και μετά την κολλάνε στη μέση. Μιλάμε για μπερκέτια».
«Κανένα φαρμακοποιό δεν έχετε εδώ μέσα;».
«Έχουμε έναν με 500 ευρώ, αλλά τον έχουμε στείλει στα κρεατικά που γίνεται της κακομοίρας. Πρόσεχε, Μήτσο, το θερμόμετρο το βάζουμε στη γαλοπούλα, δεν το βάζουμε στους πελάτες!».
Γεμίζεις το καλάθι σου με φάρμακα και μετά πας δίπλα στο ψυγείο να πάρεις φρέσκο γάλα.
Εδώ το φρέσκο γάλα, εκεί το φρέσκο γάλα, πουθενά το φρέσκο γάλα.
Το ένα μπουκάλι γράφει «ελαφρώς παστεριωμένο», το άλλο «βαρέως παστεριωμένο», το τρίτο «και γαμώ τα παστεριωμένα», το τέταρτο «τέτοια παστερίωση, κουφάλες, δεν έκανε ούτε ο ίδιος ο Παστέρ».
Ακόμη χειρότερα είναι κάποια άλλα γάλατα, που γράφουνε «ήπιας θερμικής επεξεργασίας», «επεξεργασίας βυρσοδεψείου», «οι αγελάδες μας έχουν σπουδάσει φιλοσοφία στη Χαϊδελβέργη» και άλλα παρόμοια.
Σε κάποια φάση απελπίζεσαι και επιστρέφεις στον πάγκο με τα φάρμακα.
«Έχω μπερδευτεί λιγουλάκι με τα γάλατα, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;».
«Τι το θες το γάλα, ρε φίλε, πάρε λίγο μαγνήσιο, βάλτου μέσα κακάο και θα με θυμηθείς. Έχω και κουλουράκια διουρητικά».
«Δεν θέλω μαγνήσιο, άνθρωπέ μου, γάλα θέλω για το παιδί μου».
«Αν πουλιόντουσαν από παλιά τα αντισυλληπτικά στα σούπερ μάρκετ, τώρα δεν θα είχες παιδί να σε ταλαιπωρεί. Μήπως θέλεις ασβέστιο που κάνει καλό στα κόκαλα;».
«Φρέσκο γάλα θέλω, ρε, φρέσκο γάλα!».
«Φρέσκο γάλα δεν έχω, έχω όμως φρεσκότατο μπλάνκο στο τμήμα των χαρτικών. Το πίνεις και τα κακά αισθήματα σβήνονται διαμιάς».
«Μάστορα, με προσβάλλεις. Τα αντιφλεγμονώδη μου είναι ξακουστά στα πέρατα της οικουμένης. Τα βλέπει η φλεγμονή και γίνεται μπεσαμέλ. Την έχω και σε συσκευασία γιαουρτιού την αλοιφή, τη μισή την τρίβεσαι, την άλλη μισή την τρως για βραδινό».
«Δεν θα με πειράξει στο στομάχι;».
«Σου 'χω και αντιόξινο σε μορφή χαλβά, το θωρακίζει το στομαχάκι σου στο πι και φι, τύφλα να 'χει το Φορτ Νοξ, που λέει ο λόγος. Αν δεν θες αλοιφή, έχω και έμπλαστρο σε φύλλο κρούστας. Το κολλάς στη μέση για δύο ώρες και μετά το βγάζεις και ανοίγεις τυρόπιτα. Κάποιοι μερακλήδες φτιάχνουν πρώτα την τυρόπιτα και μετά την κολλάνε στη μέση. Μιλάμε για μπερκέτια».
«Κανένα φαρμακοποιό δεν έχετε εδώ μέσα;».
«Έχουμε έναν με 500 ευρώ, αλλά τον έχουμε στείλει στα κρεατικά που γίνεται της κακομοίρας. Πρόσεχε, Μήτσο, το θερμόμετρο το βάζουμε στη γαλοπούλα, δεν το βάζουμε στους πελάτες!».
Γεμίζεις το καλάθι σου με φάρμακα και μετά πας δίπλα στο ψυγείο να πάρεις φρέσκο γάλα.
Εδώ το φρέσκο γάλα, εκεί το φρέσκο γάλα, πουθενά το φρέσκο γάλα.
Το ένα μπουκάλι γράφει «ελαφρώς παστεριωμένο», το άλλο «βαρέως παστεριωμένο», το τρίτο «και γαμώ τα παστεριωμένα», το τέταρτο «τέτοια παστερίωση, κουφάλες, δεν έκανε ούτε ο ίδιος ο Παστέρ».
Ακόμη χειρότερα είναι κάποια άλλα γάλατα, που γράφουνε «ήπιας θερμικής επεξεργασίας», «επεξεργασίας βυρσοδεψείου», «οι αγελάδες μας έχουν σπουδάσει φιλοσοφία στη Χαϊδελβέργη» και άλλα παρόμοια.
Σε κάποια φάση απελπίζεσαι και επιστρέφεις στον πάγκο με τα φάρμακα.
«Έχω μπερδευτεί λιγουλάκι με τα γάλατα, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;».
«Τι το θες το γάλα, ρε φίλε, πάρε λίγο μαγνήσιο, βάλτου μέσα κακάο και θα με θυμηθείς. Έχω και κουλουράκια διουρητικά».
«Δεν θέλω μαγνήσιο, άνθρωπέ μου, γάλα θέλω για το παιδί μου».
«Αν πουλιόντουσαν από παλιά τα αντισυλληπτικά στα σούπερ μάρκετ, τώρα δεν θα είχες παιδί να σε ταλαιπωρεί. Μήπως θέλεις ασβέστιο που κάνει καλό στα κόκαλα;».
«Φρέσκο γάλα θέλω, ρε, φρέσκο γάλα!».
«Φρέσκο γάλα δεν έχω, έχω όμως φρεσκότατο μπλάνκο στο τμήμα των χαρτικών. Το πίνεις και τα κακά αισθήματα σβήνονται διαμιάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου.
Μην ξεχνάς, ότι τα σχόλια, υπάρχουν για έκφραση γνώμης, άποψης, διάλογο και ακόμη για ιδέες και προτάσεις.
Εννοείται ότι εδώ δε βρίζουμε και δεν προσβάλλουμε κανέναν, κυρίως τους συνομιλητές μας, που είναι απλοί πολίτες, σαν εμάς.
Πάντως, αν κάτι «πάει στραβά», η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Αν κρίνεις ότι θα συμμετέχεις με σχόλια σ’ αυτό το blog, καλό είναι (όχι υποχρεωτικό πάντως), να χρησιμοποιείς ένα ψευδώνυμο, για να «γνωριζόμαστε» και να συζητάμε καλύτερα…
ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ