“Γεια σου ΠΑΣΟΚ, μεγάλε” !

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Αφού δεν μπορούμε να αποφύγουμε να βλέπουμε τον κάθε λογής «Ηρόστρατο» της πολιτικής ζωής να το παίζει «σωτήρας». Αφού δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον κάθε λογής κοινωνικό «εμπρηστή» που παριστάνει τον «πυροσβέστη».  

Αφού δεν φαίνεται να μπαίνει φρένο στην τακτική των «νταβατζήδων» της επικοινωνίας να αναγάγουν τον κάθε κλόουν και γελωτοποιό σε «πολιτικό μέγεθος», τότε ας το… απολαύσουμε!

Ακόμα, λοιπόν, κι αν κατηγορηθούμε για πολιτικό μαζοχισμό, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ.Γιώργο Παπανδρέου. Τον άνθρωπο που από το πάνελ της βιβλιοπαρουσίασης στην οποία συμμετείχε χτες, συστήθηκε στο κοινό με τα εξής λόγια: «Συνηθίζω να σκέφτομαι και να δρω μη συμβατικά»… Και θέλουμε (ειλικρινά) να ευχαριστήσουμε τον κ.Παπανδρέου γιατί, με την χτεσινή του εμφάνιση, >>>

μας θύμισε ξανά τι σημαίνει πραγματικό ΠΑΣΟΚ! Εξηγούμαστε:

για κάποιες βραχονησίδες»!!!     

Λατρεύουμε να ακούμε τον κύριο Παπανδρέου να καταγγέλλει την… «εξάρτηση της Ελλάδας»! 

Ποιος; 

Αυτός που  ως υπουργός Εξωτερικών δήλωνε: 

«Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»!!! (Γ.Παπανδρέου, Τάμπερε - Δεκέμβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ). 

Ποιος; 

Αυτός για τον οποίο ο αντιπρόεδρός του (ο αντιπρόεδρός του!), δήλωνε: 

«Με το που ανέλαβε (σ.σ.: ο Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών επί Σημίτη) εμφανίστηκε ένα σύνολο ανθρώπων που δε μιλάνε καν καλά ελληνικά -διότι είναι Ελληνοαμερικανοί - πάντες μέσα στο υπουργείο. Οι διπλωμάτες γελάνε... "Στους διαδρόμους του υπουργείου" λένε "επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική με αμερικανική προφορά". Οχι ότι η χρήση της αγγλικής αποτελεί κανενός είδους ένδειξη για μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά το να υπηρετείς στο υπουργείο Εξωτερικών μιας χώρας και η μητρική σου γλώσσα να είναι άλλη, οπωσδήποτε σοκάρει» (Θ.Πάγκαλος για τον Γ.Παπανδρέου, «Βήμα», 3/10/1999). 

Ποιος; 

Ο άνθρωπος που στο φόντο των Ιμίων και μιλώντας – εν μέσω «ζεϊμπέκικων» της συμφοράς - για την στάση της Ελλάδας απέναντι στις τουρκικές αιτιάσεις περί «γκρίζων ζωνών», έλεγε («Νέα», 23/10/2000): «Θα μου φαινόταν περίεργο να πετάξει μια σοβαρή χώρα μια ολόκληρη πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, δηλαδή να την υποβαθμίσει,

Να τον ακούμε να μιλάει για την Ελλάδα του μόχθου. 

Ποιος; 

Ο άνθρωπος που (στις 19 Μάρτη 2010, ομιλία στο συνέδριο της ΓΣΕΕ) δήλωνε: «Όμως, με γνωρίζετε και σας γνωρίζω, ποτέ μου δεν θα αδικούσα τους ανθρώπους της καθημερινής μάχης, τους ανθρώπους της εργασίας. Ποτέ μου δεν θα έπαιρνα οποιαδήποτε απόφαση, άδικη για τους πολλούς»!  

Κι όμως! 

Λίγες μέρες πριν (3 Μάρτη) ήταν αυτός που είχε πάρει το πρώτο «πακέτο» της λεηλασίας, με τις πρώτες μειώσεις μισθών, περικοπές σε επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας, «πάγωμα» συντάξεων», αύξηση του ΦΠΑ και ανατίμηση της βενζίνης...

Να τον ακούμε να μιλάει, όπως έκανε χτες, περί «προόδου και συντήρησης». 

Ποιος; 

Ο  άνθρωπος που έλεγε (Γ.Παπανδρέου, ομιλία στη Βουλή, 17 Απρίλη 2010) ότι «από την εμπειρία μου έχω γίνει και πιο σοσιαλιστής απ' ό,τι ήμουν πριν»!  

Κι όμως, ούτε μια βδομάδα αργότερα, στις 23 Απρίλη, ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την «Οδύσσεια» του ελληνικού λαού και την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια...

Να τον ακούμε να μιλάει για… «σοσιαλισμό». 

Ποιος; 

Ο άνθρωπος για τον οποίο το «Βήμα» (11/9/2009), παραμονές των εκλογών, έγραφε: «...βεβαίως δεν είναι τυχαίο ότι τούτες τις μέρες όλοι οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, εύχονται την αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ και προσβλέπουν στη διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου»…

   

Να τον ακούμε να (ξανα)μιλάει περί «Δεξιάς». 

Ποιος; 

Ο άνθρωπος που έλεγε: «”Είναι καιρός για λιτότητα”, μας λένε (σ.σ.: οι "συντηρητικοί"). Τι εννοούν, όμως, με την έννοια "λιτότητα"; Εννοούν την περικοπή των συντάξεων, της Πρόνοιας, των επιδομάτων ανεργίας, των δαπανών για την Παιδεία - αυτοί οι τομείς είναι οι υπαίτιοι, που θα πληρώσουν (...). Ετσι, η Δεξιά μάς προκαλεί. Προβάλλει τη λιτότητα ως τη μόνη λύση» (Γ. Παπανδρέου, ομιλία στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, 2 Δεκέμβρη 2010).  

Κι, όμως, ο άνθρωπος που εφτά μήνες αργότερα έβγαζε «πύρινους λόγους» κατά της «Δεξιάς», είναι ο ίδιος που εφτά μήνες πριν, το Μάη του 2010, επέβαλε στη χώρα το Μνημόνιο, και έκτοτε εφάρμοσε «την περικοπή των συντάξεων, της πρόνοιας, των επιδομάτων ανεργίας, των δαπανών για την Παιδεία» και κάθε είδους λιτότητα, σαν εκείνη για την οποία (ως... «προοδευτικός» που είναι)... κατήγγειλε τους «συντηρητικούς»!

Να τον ακούμε να λέει ότι «ενοχλείται» από τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με τη «Δεξιά» του κ.Σαμαρά. Αλήθεια, όταν έγινε πρωθυπουργός ο Παπαδήμος, με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ και με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, εκείνος- ο κ. Παπανδρέου- με ποιον συνεργάστηκε;…  

   

Να τον ακούμε να μας εξηγεί τι έπρεπε να έχουν κάνει οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα ώστε να μην φτάσουμε στο Μνημόνιο. 

Ποιος; 

Αυτός που κυβερνάει από «γεννησιμιού» του! 

Αυτός που ήδη 5 χρόνια πριν από το Μνημόνιο δήλωνε: «Οι νέοι άνεργοι να προσλαμβάνονται χωρίς οι επιχειρήσεις να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές» (Γ.Παπανδρέου, Λαύριο, 20/1/2004). Αυτός που έλεγε ότι το Μνημόνιο ήταν… «σοσιαλισμός» (!) και ομολογούσε ότι ήρθε να εφαρμόσει μια πολιτική προσχεδιασμένη πολύ πριν από το Μνημόνιο. Θαυμάστε: «Πολλοί μας κατηγόρησαν ότι πολλά από αυτά που κάναμε δεν ήταν σοσιαλιστικά. Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία όσων κάναμε ήταν στο προεκλογικό πρόγραμμά μας» (Γ. Παπανδρέου, ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ 26/1/2011).

   

Να τον ακούμε να μιλά για «κοινωνική δικαιοσύνη». 

Ποιος; 

Ο ίδιος που ενώ μεθόδευε την απόβαση της τρόικας στην Ελλάδα, όταν τον ρωτούσαν πώς γίνεται να ζητείται από το λαό να πληρώσει την κρίση τη στιγμή που το κράτος μόλις πριν μερικούς μήνες είχε δώσει το αστρονομικό ποσό των 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες, εκείνος (Γ.Παπανδρέου, συνέντευξη Τύπου, 13/1/2010) απαντούσε: «Οι τράπεζες πλήρωσαν και συνέβαλαν (...)»!

   

Ε, ναι λοιπόν! Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε, που λατρέψαμε, που αγαπήσαμε! 

Αυτό είναι το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ, που έκανε επιστήμη το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω»!  

Καλός και ο Βενιζέλος, καλές και οι «Ελιές», καλοί και οι «58», καλά και τα «ποτάμια», αλλά τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον γνήσιο, με τον βέρο, με τον πηγαίο «Πασοκισμό». 

Με εκείνο το είδος πολιτικής εξαπάτησης , δηλαδή, που ενώ έχει βουλιάξει στο βάλτο του φαρισαϊσμού και της διεστραμμένης μετάλλαξης λέξεων και εννοιών, θέλει ταυτόχρονα να καμώνεται την αφρόκρεμα της… φιλαλήθειας και της πολιτικής εντιμότητας!

   

Όλα τούτα μόνο ένας Παπανδρέου μπορεί να τα εκπροσωπήσει με το μπρίο που αρμόζει στο κόμμα του «θα διώξουμε τις βάσεις – ζήτω οι βάσεις». 

Στο κόμμα του «έξω από την ΕΟΚ – ζήτω η ΕΟΚ».  

Στο κόμμα του «κάτω το ΔΝΤ – ζήτω το ΔΝΤ»!

   

Να γιατί – ακόμα και τώρα που το σύνολο του καθεστωτικού πολιτικού οικοδομήματος έχει «πασοκοποιηθεί» - είναι όχι απλώς ωφέλιμο, αλλά και επιβεβλημένο να εμφανίζεται ο κ.Γιώργος Παπανδρέου και να μιλάει. 

Κάθε μέρα.  

Τρεις φορές την ημέρα! 

Για να μαθαίνουν οι νέοι. 

Και να θυμούνται οι παλιοί…