Το γάλα έπηξε...

Στάθης στον eniko / Σκίτσο Πέτρος Τσιολάκης

Με ’κείνο το γάλα τι γίνεται, βρε παιδιά; 

Εβδομάδες και μήνες ο δημόσιος λόγος είχε προσανατολισθεί (αυτό στην επίσημον προπαγανδιστική ονομάζεται «ατζέντα») στο γάλα, ενώ στο ίδιο διάστημα η κυβέρνηση έσκαβε τον λάκκο του Μεσοπρόθεσμου όσο πιο βαθειά μπορούσε. Τόσον απλό, τόσο λειτουργικό, τόσον αποτελεσματικό, που είναι να απορεί κανείς για την ευκολία με την οποίαν μάς χειραγωγούν όσοι προηγουμένως μας έχουν αποβλακώσει, εκμαυλίσει ή εκφοβίσει - αναλόγως.

Αν τραγουδούσαν οι αριθμοί, θα ούρλιαζαν σαν σειρήνες εν καιρώ πολέμου. Μιλούσαμε επί εβδομάδες για δυο δεκάρες και θα μας παίρνουν δισεκατομμύρια για δεκαετίες. Εβγαινε ο Κασσής στο κλαρί >>>

 

και ο Τζαμτζής στον λόγγο, πήγαινε όλη η κοινωνία «για τυρί» και την ίδια στιγμή οργάνωναν

νέες περικοπές μισθών,

νέες μειώσεις συντάξεων,

νέες αυξήσεις φόρων.

Διότι αυτό είναι το Μεσοπρόθεσμο. 

Ενα εν δυνάμει τρίτο Μνημόνιο. 

Με προβλέψεις που μπορούν να οδηγήσουν και σε ένα τέταρτο. 

Ενας φαύλος κύκλος που επαναλαμβάνει τον εαυτόν του μέσα σε έναν «γύρο του θανάτου» - καθ’ ότι το Μεσοπρόθεσμο προσέτι προβλέπει την εκ νέου περικοπή των δαπανών

για την παιδεία,

την υγεία,

και την άμυνα,

καθώς και τη μονιμοποίηση των έκτακτων εισφορών. 

Το μόνον που είναι ακόμα υπό συζήτησιν είναι αν αυτό το πακέτο θα μας κοστίσει 6,5 δισ. ευρώ ώς το 2018 ή 7,7 δισ. έως το 2017. 

Επ’ αυτού οι γνώμες των κορακιών διίστανται. 

Παρά ταύτα, κοράκια, τσακάλια και ιέρακες συμφωνούν ότι στο ίδιο διάστημα δέον εστί να ξεπατώσουν ό,τι απόμεινε απ’ το ασφαλιστικό, και να αμολήσουν τα σκυλιά των απολύσεων παντού.

Αλλά, αν όλα αυτά είναι μια κόλαση -το success story μιας κόλασης- ακόμα πιο κολασμένη είναι η υπόθεση του χρέους.  

Το χρέος θα είναι βιώσιμο, όσον η Ελλάδα θα είναι νεκρή. 

Το χρέος δεν κουρεύεται, μόνον οι μισθοί κουρεύονται. 

Πλην όμως, εκτός απ’ το χρέος που δεν κουρεύεται -το εθνικό χρέος- δεν κουρεύονται και τα χρέη. 

Τα χρέη των πολιτών. 

Διότι τα χρέη προς τις τράπεζες είναι ιερά, δεν μπορεί να τα αγγίξει κανείς, εν αντιθέσει προς τους μισθούς, τους οποίους δύναται να σκυλεύει,

να κατουράει,

να ανασκολοπίζει

ο πάσα εις κ. Σαμαράς, ο πάσα εις κ. Βενιζέλος και αναμφιβόλως η κυρία Μέρκελ.

Αυξάνουν φόρους, κουρεύουν μισθούς, περικόπτουν δαπάνες για την παιδεία, την υγεία και την άμυνα, μονιμοποιούν τα χαράτσια, με τα δικά σου λεφτά σου τρώνε οι τράπεζες το σπίτι, ξεπατώνουν την ασφάλιση, ξεπουλάνε υποδομές, πόρους και δυνατότητες, αλλά σου δίνουν 38 ψίχουλα πλεόνασμα (κι αυτό απ’ το υστέρημα που εξακολουθούν να σου το κατακρεουργούν). 

Συνεπώς

ωσαννά η Ανάπτυξη!

Συνεπώς κουβέντα να γίνεται, αν πηγαίνει ο Γιωργάκης στη ΔΗΜΑΡ, αν ο κατσικίσιο γάλα το κάνουν πια οι αγελάδες, κι αν απ’ τα 33 πλάνα στο διαφημιστικό σποτ του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, τα 38 τον δείχνουν να ναρκισσεύεται με τον εαυτόν του.

Για όλα αυτά και άλλα πολλά ένα μεγάλο μέρος του κόσμου είναι «μουγγό», για αυτό αυτή η προεκλογική περίοδος κουφοβράζει, για αυτό τα γκάλοπ που γίνονται προσπαθούν να πλασαριστούν ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες. 

Το σκηνικό αυτό έχει σαπίσει, τα ΜΜΕ που το υποστηρίζουν καταρρέουν, τα προπαγανδιστικά κόλπα της κυβέρνησης δεν πιάνουν, οι ραδιουργίες τύπου Μπαλτάκου φανερώνουν φρικτές αλήθειες και οι μεγαλοστομίες περί εξόδου στις αγορές πέφτουν στο κενό.

Μεγάλες αναστατώσεις έρχονται.  

Μεγάλες ανατροπές. 

Εχουμε φθάσει τόσο κοντά στον θάνατο, που η διεκδίκηση της ζωής -κατ’ αρχήν της ζωής- αφορά στα αντανακλαστικά εκατομμυρίων ψυχών, που ούτε τα κόμματα και τα ΜΜΕ του καθεστώτος εκφράζουν, ούτε οι μικρόκοσμοι πονηρών κι επιτηδείων μπορούν να ανακόψουν...

ΥΓ.: Περί όλων των ανωτέρω ο κ. Σαμαράς ασυστόλως εψεύδετο και το ίδιο στη λούφα θα συνεχίσει - άλλο δρόμο δεν έχει. Οσο για τους συνήθεις «αντάρτες» του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ., ήδη έχουν βγει στο κλαρί και κορδακίζονται: «εγώ νέα μέτρα δεν ψηφίζω» και λοιπά ηχηρά γελοία. Αν οι ίδιοι δεν έχουν σιχαθεί τους εαυτούς τους, τους έχουν σιχαθεί όλοι οι άλλοι...