Φυγή προς την πρόοδο 
Το δίλημμα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο Έλληνας πολίτης στις ευρωεκλογές περιέγραψε ο Αλ. Τσίπρας: λιτότητα έως το 2040 ή γενναία και αποφασιστική φυγή προς τα εμπρός με πρόγραμμα σωτηρίας και ανάπτυξης; >>>





Η πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή στην Ελλάδα και αλλαγή στην Ευρώπη σηματοδοτεί την απόδραση των κοινωνιών από τη μέγγενη της λιτότητας, την επιθετική διεκδίκηση πολιτικών ανάπτυξης, έξω από το νεοφιλελεύθερο δόγμα της "άνεργης ανάπτυξης". 
Η ανεργία στο επίκεντρο της προσπάθειας για την κοινωνική σωτηρία προϋποθέτει όμως την ακύρωση των τετελεσμένων του Μνημονίου.


Η φυγή προς τα εμπρός που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμεί με φυγή προς την πρόοδο. 
Όχι επιστροφή στο παρελθόν που οδήγησε στην κρίση, ούτε διαιώνιση της κοινωνικής καταστροφής, αλλά πορεία ανασυγκρότησης της κοινωνίας και της παραγωγικής δομής της χώρας. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τον άλλο δρόμο για μια τέτοια εξέλιξη στη βάση των αναγκών των πολιτών και όχι στη βάση των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου.


Στον αντίποδα βρίσκεται η πρόταση που θα παρουσιάσει σήμερα ο Αντ. Σαμαράς. 
Θα παπαγαλίσει τη γνωστή έκθεση της εταιρείας McKinsey, που αποτελεί φωτοτυπική αναπαραγωγή των σταθερών επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου, όπως αυτές έχουν ενσωματωθεί στα Μνημόνια. 
Η "ανάπτυξη" ταυτίζεται με την επίθεση στην εργασία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ίσως δεν είναι άσχετη η πρόσφατη ομολογία του προέδρου της Εθνικής Τράπεζας, σύμφωνα με την οποία μόλις το 13% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα χρηματοδοτηθούν από τις τράπεζες. 
Δηλαδή η περιβόητη "επανεκκίνηση της ανάπτυξης" θα γίνει στη βάση της καταστροφής του κοινωνικού κεφαλαίου, με νέα συσσώρευση πλούτου και γιγαντιαίες επιχειρηματικές συγκεντρώσεις, με τη διάλυση του μικρομεσαίου "θαύματος" της μεταπολεμικής Ελλάδας. 
Ο κυβερνητικός στόχος για τη δημιουργία 520.000 θέσεων εργασίας μέχρι το 2021, ακόμη κι αν είναι αληθινός, συσκοτίζει την πραγματικότητα, διότι αποσιωπούνται οι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί και θα συνεχίσουν να χάνονται.


Η νεοφιλελεύθερη επαγγελία περί ανάπτυξης στηρίζεται στην αύξηση της προσφοράς και όχι της ζήτησης, καθώς η διάλυση των εισοδημάτων και η παρατεταμένη ανεργία λειτουργεί ως φρένο για την περιβόητη επανεκκίνηση. 
Μια τέτοια "ανάπτυξη", με ανεργία σε υψηλά επίπεδα και κινεζοποίηση των εργαζομένων, παρουσιάζει τον εφιάλτη της μακρόχρονης λιτότητας, ιδιαίτερα τώρα μάλιστα, που αρχίζει η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους, όχι στη βάση της διαγραφής και της καθιέρωσης ρήτρας ανάπτυξης για την αποπληρωμή του, αλλά με προϋπόθεση νέο δάνειο και νέο Μνημόνιο.

Ο Σαμαράς επιχειρεί να προσδώσει συνταγματική ισχύ στον νεοφιλελευθερισμό και το Μνημόνιο. 
Η επιλογή του αυτή όμως διχάζει τη Ν.Δ. και είναι μειοψηφική στον λαό. 
Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, εννέα στους δέκα νέους Έλληνες θεωρούν ότι έχουν περιθωριοποιηθεί εξαιτίας της κρίσης και μόλις ο ένας στους δέκα ενθουσιάζεται με την ιδέα να γίνει επιχειρηματίας για να πάψει να είναι άνεργος. 
Αυτή η λαϊκή αίσθηση αποδεικνύει ότι η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Μνημονίου δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει συνθήκες ηγεμονίας στην κοινωνία. 
Γι' αυτό η προβολή του εναλλακτικού προγράμματος της Αριστεράς μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης ελπίδας και αναδημιουργίας.
  
29/4/2014 Παρουσίαση του ευρωφηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ